No GravityAlbum

No Gravity is het geesteskind van Italiaanse gitaarvirtuoos Simone Fiorletta, bij sommigen bekend als gitarist van de ter ziele gegane progmetalband Moonlight Comedy. Hoewel hij slechts twee albums met deze band op zijn naam heeft staan, laat hij zijn ambities als gitarist en songwriter nu de vrije loop met dit toch wel spetterende soloalbum. Gezien zijn uitstekende reputatie in Italië kostte het hem geen enkele moeite een flink arsenaal gastzangers voor zijn kar te spannen. Enkelen daarvan zijn overigens niet de minsten, waardoor de toch al kwalitatief hoogstaande progmetalsongs nog een flinke duw in de juiste richting krijgen.

Zo levert een van mijn favoriete powervocalisten Michele Luppi (ex Vision Divine) met zijn loepzuivere zang een overweldigende prestatie op de prachtige, overwegend akoestische ballad I’m Bleeding, een van de uitschieters op dit album die dagenlang in je hoofd blijft zitten. Fabio Lione (Rhapsody Of Fire en Vision Divine) doet met zijn kenmerkende ‘galm’ een behoorlijk agressieve duit in het zakje op het zinderende Voices From The Past. Deze song loopt over van waanzinnige riffs en fraai dragende toetsen. Andy Kuntz (Vanden Plas en enige ‘niet-Italiaan’ op dit album) is natuurlijk herkenbaar uit duizenden en trekt met zijn slepende vocalen het sterke en afwisselende Can’t Dream Anymore volledig naar zich toe; het nummer kan zo mee op een nieuwe Vanden Plas.

Moonlight Comedy collega Emilio Germani neemt met vier songs trouwens een belangrijk deel van de zangpartijen voor zijn rekening. Ik moet bekennen dat ik niet kapot ben van zijn overdreven aangezette manier van zingen. De songs waar hij mee mag werken zijn echter van een dusdanig hoog niveau dat het eindresultaat kaarsrecht overeind blijft. Zo zit je met de stuiterende opener Sailing On Sight direct rechtop in je stoel en blaast het broeierige, heerlijke ritmische en met straffe riffs doorspekte Religious Beliefs je trefzeker van je sokken.

Het grootste compliment dat ik “Worlds In Collision” kan maken is dat het voorzichtig mag kijken naar Tim Donahue’s “Madmen & Sinners” (al sinds jaar en dag een van mijn referenties in het dun bezaaide progmetalgenre). Het gitaarwerk is subliem en mooist van alles is dat de kwaliteit van het songmateriaal ruim boven gemiddeld is. Hierdoor is het trippende en razendsnelle, goeddeels instrumentale Unexpected Gift als afsluiter eerder een flinke toef slagroom op de taart dan dat je amechtig snakt naar het einde. Het ruim aanwezige technisch vernuft is vakkundig verpakt in sterke tot zeer sterke composities en vraagt prettig gedoseerd om aandacht. “Worlds In Collision” is dan ook een regelrechte aanrader voor liefhebbers van progressieve powermetal met Italiaans temperament!

Govert Krul