No-Man

3 september 2008, de Boerderij, Zoetermeer

Info
Website: www.no-man.co.uk
MySpace: no-man

Met dank aan Rob Palmen voor het organiseren van de Meet & Greet
www.robpalmen.com
Locatie
De Boerderij, Zoetermeer
www.boerderij.org
Tim Bowness: zang
Steven Wilson: gitaar
Met medewerking van:
Stephen Bennett: toetsen
Pete Morgan: bas
Michael Bearpark: gitaar
Steve Bingham: viool
Andy Booker: drums
Only Rain
Time Travel in Texas
All Sweet Things
Pretty Genius
All the Blue Changes
Truenorth pt. 1 & 2
Where Ever There Is Light
Days in the Trees
Lighthouse
Carolina Skeletons
Returning Jesus
Mixtaped
Things Change
Watching Over Me

Kwamen ze allemaal voor Porcupine Tree? Is het de populariteit van deze groep dat het concert van no-man zo drukbezocht was? En andersom, is de tournee van no-man niet een soort incasseren van Wilson en Bowness, een soort ‘hier-Tim, je-mag-even-meeliften-op-mijn-succes’? Vast wel. En gelukkig ook maar. Want met het voortreffelijke “Schoolyard Ghost” zette de band rond Tim Bowness en Steven Wilson al een prestatie van formaat neer. Het concert in de Boerderij afgelopen woensdag sloeg echter in als een vriendelijk, zacht bommetje.

Hoewel lichtelijk commerciële motieven niet afwezig zullen zijn in de afstoffing van het no-man-gebeuren, zijn kosten nog moeite gespaard om het project tot een groot succes te maken. Met maar liefst een 7-koppige band werd het materiaal voorbeeldig gebracht, en het viel al gelijk op dat de tamelijk trage, meditatieve, soms wat slome muziek live vele malen beter tot zijn recht komt. Wat dat betreft zien we reikhalzend uit naar de dvd die is opgenomen in Londen. Dat Tim Bowness een prachtige stem heeft behoeft nauwelijks introductie. Ik was benieuwd of hij ook live dit waar kon maken. Gezien het feit dat de muziek live vele malen steviger bleek dan op de plaat, zou de zorgen daarover moeten vergroten.
Echter, Tim Bowness kwam moeiteloos met zijn zoete, nadrukkelijke stem boven de muziek uit. Zwalkend over het podium, en daarmee onbewust een übercoole performance uitstallende, heerste Tim volkomen over het enthousiaste aanwezige publiek. Blakend van zelfvertrouwen in zijn solistische activiteit waagde hij het soms een enkel grapje te maken of het publiek minzaam aan te spreken. Hoewel de persoonlijkheid van Tim tamelijk koud en afwachtend kan overkomen, sloot het publiek deze einzelgänger minzaam in de armen.

Steven Wilson, die op de gitaar welhaast meer los kon gaan dan in zijn eigen, strak geregisseerde Porcupine Tree, had haast een bijrol in het no-man-gebeuren. Laat het duidelijk zijn, no-man is Tim Bowness, en Wilson zou de laatste zijn dat te ontkennen.

Hoogtepunten aanwijzen is nutteloos, want het materiaal is erg op elkaar gelijkend. Vergezeld met een verbluffend subtiel spelende violist (wat een hippe viool had die man, zeg!) en een met een elektronisch drumkit voorziene drummer gaf de band een voorbeeldige bloemlezing uit het redelijk uitgebreide oeuvre. Een buitengewoon indrukwekkend concert!

meetandgreetnoman.jpg

Progwereld hield ook een wedstrijd met een Meet & Greet. De enthousiaste Charlotte was één van de prijswinnaars en mocht haar vriend Francis (ook grote fan) meesleuren. Dit is wat ze erna schreven:

“Het eerste concert van no-man in meer dan 10 jaar en de eerste buiten Engeland, iets wat wij niet wilden missen en als je dan ook nog een meet and greet wint kan het haast niet beter worden. Het concert zelf was boven verwachting. Truenorth kwam niet helemaal goed uit de verf, maar dat mocht niet baten, want de liveversies van nummers als Caroline Skeletons, Lighthouse, Pretty Genius en Time Travel In Texas stonden als een huis. Hopelijk hoeven we niet weer 10 jaar te wachten op het volgende no-man concert!”

Markwin Meeuws (met dank aan Charlotte en Francis)

Send this to a friend