Noekk

The Minstrel's Curse

Info
Uitgekomen in: 2008
Land van herkomst: Duitsland
Label: Prophecy
Website: http://www.prophecy.cd/
MySpace: http://www.myspace.com/112535276
Tracklist
The Minstrel's Curse (7:53)
Song Of Durin (6:36)
How Long Is Ever (5:27)
The Rumour And The Giantess (14:26)
Funghus Baldachin: zang, toetsen, gitaar
F.F. Yuggoth: drums, basgitaar, gitaar
Met medewerking van:
Allan B. Konstanz
The Minstrel's Curse (2008)
The Grimalkin (2006)
The Water Sprite (2005)

Achter de Duitse experimentele- annex postrock en doom metal formatie Noekk gaan de heren Funghus Baldachin en F.F. Yuggoth schuil. Althans dat zou je denken als je niet beter wist. Omdat wij bij Progwereld de wijsheid in pacht hebben, weten wij wel beter! Deze illustere namen zijn immers het alter ego van niemand minder dan Thomas Helm en Markus Stock, ofwel de inmiddels opgeheven Duitse groep Empyrium.

Noekk was tot voor kort voor mij een blinde vlek, wellicht veroorzaakt door mijn mindere voorkeur voor bovengenoemde genres. Het leuke van ‘werken’ voor Progwereld is dat je in aanraking komt met muziek die je zelf doorgaans ontgaan zou zijn, laat staan zou aanschaffen. Nader onderzoek leert dat de heren van Noekk zelfs ooit nog hebben meegedaan aan het Dead Can Dance tribute-album “The Lotus Eaters” met het nummer How Fortunate Is The Man With None.

“The Minstrel’s Curse” – met zijn vier nummers en 34 minuten eigenlijk een ep – is allerminst bedoeld voor het grote publiek. Integendeel zelfs, de vier nummers staan bol van vrij moeilijk toegankelijke metal met karakteristieke barokke zang van Funghus Baldachin. Het meest valt hij nog te vergelijken met David Hoover II van Dimension X, dus niet bepaald een dertien-in-een-dozijn zanger.

De meeste nummers doen denken aan Opeth, maar halen het daar kwalitatief bij lange na niet bij. Er is voldoende afwisseling binnen de nummers, waarvan de rustmomenten hoofdzakelijk worden gevuld met rustig gitaarspel en Mellotron op The Minstel’s Curse of mooi pianospel op het instrumentale How Long Is Ever. Voor het overige zijn het harde en donkere metal gitaarriffs wat de klok slaat.

Het aanvankelijk fraaie slotnummer The Rumour And The Giantess eindigt na zo’n negen minuten uiterst irritant. Na een stilte van pakweg twee minuten vervolgt Funghus Baldachin zijn weg in een paar minuten door muziek begeleide horrorachtig en expressief gesproken woord. Ik snap persoonlijk niet wat hiervan de lol is, want origineel is het allemaal niet en functioneel al helemaal niet. Heb je desondanks geen problemen met genoemde obstakels, dan is dit schijfje het proberen waard.

Hans Ravensbergen

Koop bij bol.com

Send this to a friend