Northern Prog FestivalConcert

Als de bladeren beginnen te verkleuren en de wintertijd is ingegaan, dan weet de progliefhebber wel hoe laat het is. Het Northern Prog Festival staat weer voor de deur, dit jaar al weer voor de zesde keer.

Aangekomen in Siegerswoude worden wij begeleid door twee parkeerwachters. Dat is ons nog nooit overkomen, zou er zoveel publiek zijn toegestroomd vanwege de programmering? Het tegendeel blijkt waar te zijn. Ongeveer 120 liefhebbers bezoeken het festival. Trek daarvan af de vijf bands (dertig muzikanten!), geluidstechnici en cd-verkopers en je houdt 75 betalende bezoekers over. Jammer, want ze hebben wat gemist!

Defiance uit Zwolle heeft de ondankbare taak om het festival te openen, maar dat doen ze met verve. De band speelt pas een half jaar in de huidige samenstelling, maar zorgt voor een uitstekende melodieuze set waarin flarden te horen zijn van Meat Loaf (ook vanwege de zangeres), ELP en Marillion. Dat heeft zeker te maken met een flink solerende gitarist en de toetsenist die voor de nodige rustpunten zorgt. De proggers worden in het laatste nummer zelfs verrast met een headbangende zanger. In januari van volgend jaar komt hun nieuwe ep uit, die besteld kan worden via Facebook.

De organiserende band Leap Day is een zekerheidje en treedt als tweede band op. Op elke editie spelen zij hun set en dit keer met een nieuwe bassist: Harry Scholing. Het optreden bestaat uit oude nummers, die voor het eerste live worden gespeeld waaronder In The Shadow Of Death, een typisch symfonummer met kerkorgel en Secret Gardener, afkomstig van het debuutalbum. Natuurlijk worden er ook nummers gespeeld van hun ‘tussendoortje’, “Timelapse“, dat dit jaar is uitgekomen. Een stevig en zeer gevarieerde set die geen moment verveelt.

Ook de derde band heeft een nieuwe bassist: Reg Schuchner. Sinds januari 2018 heeft Novatia uit Houten niet meer opgetreden omdat Reg eerst de oude nummers moet instuderen. Dit is zijn eerste optreden met de band die al bestaat sinds 2014 en inmiddels 3 ep’s heeft afgeleverd. Wat volgt is een set met oude nummers en vervolgens worden vier nieuwe nummers gespeeld. Zo nieuw zelfs dat zanger Joep Selen een spiekbriefje nodig heeft. Maar wat speelt de band met plezier. Joep is gezegend met een mooie krachtige stem en wordt bijgestaan door een goed solerende Rindert Bul en Ingmar Kops, die uit zijn synthesizer de fraaiste geluiden tovert. Een progband van formaat en een uitstekend optreden waarbij vermeldt dient te worden dat de nieuwe bassist volledig in zijn spel opgaat. Klasse!

Dat er uit Polen goede prog komt is bekend. Eén van de bands is zaterdagmorgen heel vroeg uit hun vaderland komen rijden: Walfad oftewel “We are looking for a drummer”. De band is opgericht in 2011, maar tijdens repetities kwam de drummer nooit opdagen, vandaar de naam. De band treedt onder andere samen op met Osada Vida en verrassen de toehoorders met een stevige set met veel variatie en tempowisselingen. Soms weet het publiek niet eens of een nummer nou afgelopen is of niet. Gitarist Pawel Krawiec weet zelfs de praters stil te krijgen met zijn flitsende solo’s, terwijl Dariusz Tatoj de elektrische piano beroert zodat ook jazz en fusion ten gehore worden gebracht. Tenslotte speelt Wojciech Ciurai een nummer op de 8-snarige mandoline en ook dat levert enthousiaste reacties op vanuit het publiek.

De hoofdact van deze avond is weggelegd voor IO Earth, een band die nauwelijks introductie nodig heeft. En dat laten ze met hun zevenen zien. Klarinet, dwarsfluit, saxofoon en elektrische viool behoren tot de standaarduitrusting en zorgen voor veel afwisseling in de muziek. Maar wat is Dave Cureton toch een fantastische gitarist. De ene na de andere solo scheurt hij uit zijn gitaar en het is smullen geblazen. Een prater is hij niet. Het blijft bij “Thank You” maar bij de laatste twee nummers komt de humor om de hoek kijken en wordt Adam Gough, de andere gitarist, te kijk gezet met zijn goedkoop hoedje. Ook Jez King begint te ontdooien en trekt gekke bekken naar de camera. Jammer dat zangeres Rosanna Lefevre niet helemaal uit de verf komt met haar sferische zang, maar dat mag de pret niet drukken. Ze hebben het gewoon naar hun zin en dat heeft het publiek ook. Vijf zeer goede bands, een perfect geluid (hulde aan de geluidstechnici), een goede organisatie en een heerlijke sfeer kenmerken dit festival. En zo gaat het noordelijk progpubliek moe, maar zeer voldaan terug naar huis.

Verslag: André van Dekken