Notturno ConcertanteAlbum

Wie Notturno Concertante kent mag zijn vinger opsteken. Weinig vingers ben ik bang. Toch bestaat deze Italiaanse band al sinds 1989. Begonnen als neo-progband met invloeden van Genesis en Marillion heeft de band deze muzikale periode heel ver achter zich gelaten. De vorige cd “Riscrivere Il Passato” dateert alweer van 2002; je kunt dus rustig zeggen dat ze er de tijd voor nemen. Die voorbereidingstijd klinkt ook door in de muziek op hun laatste schijf “Canzoni Allo Specchio” (liedjes in de spiegel). Het lange wachten wordt beloond met een uitstekende cd.

Notturno Concertante zijn acht Italiaanse mannen die vrijwel geheel akoestische muziek ten gehore brengen. Lucio Lazzaruolo (klassiek gitaar en toetsen) en Raffaele Villanova (gitaar) vormen de rode draad door het bestaan van de band en zij schrijven ook alle nummers. Steeds verzamelen zij een wisselend gezelschap musici om zich heen. De andere Italianen bespelen instrumenten als viool, cello, saxofoon, klarinet, fluiten en accordeon. Dit leidt tot een gezelschap dat we een etnisch softrock folk jazz orkest zouden kunnen noemen.

“Canzoni Allo Specchio” is geen concept-cd, maar er zit wel een gedachte achter: de kunst van het schrijven van liedjes voor de spiegel, een reflectie in de tijd, nadenken over de fouten die zijn gemaakt en de mogelijkheid om dingen te veranderen. In de spiegel zien ze nummers die ze al lang geleden hebben opgenomen en vaak voor publiek hebben gespeeld. Veel arrangementen later komen die nummers dan op “Canzoni…” terecht.

Ahmed l’Ambiente is een akoestische psychedelische trip waarin een gedicht van Stefano Benni wordt gebruikt. De warme zang van Giuseppe Relmi die een behoorlijk stempel drukt op de muziek, past uitstekend bij de muziek. Het instrumentale Young Man Gone West is opgedragen aan vijf jonge Koerden die tijdens hun reis naar West-Europa in Italië de dood vonden. Zo vertelt elk liedje zijn eigen verhaal en wisselt de band gezongen nummers en korte instrumentaaltjes af. In Come Il Vento spelen piano en sopraansax de hoofdrol.

Le Anime Belle is een prachtige dromerige ballade, opgedragen aan de in 2008 op 32-jarige leeftijd overleden bassist van de band, Antonio d’Alessio, die overigens gewoon bij de credits staat vermeld. Een mooi eerbetoon met fraaie zang, rustig pianospel en een smaakvolle klarinetsolo.

Heerlijk (nog meer) tot rust komen is het bij het akoestisch gitaarintermezzo On Growing Older. Met The Price Of Experience, in het Engels gezongen (wat ik persoonlijk wat minder vind), grijpt de band enigszins terug naar zijn begintijd. Zowaar is hier een elektrische gitaar te horen, tussen al het akoestische ‘geweld’. Op Lei Vede Rosso zijn we zelfs getuige van een heuse gitaarsolo, om maar even aan te geven dat ze echt wel stevig kunnen uithalen, als ze dat zouden willen.

Om te onderstrepen dat we hier met wereldmuziek te maken, hebben komt de band in La Milonga Di Milingo met een Zuid-Amerikaans ritme op de proppen. Een warme mengelmoes van accordeon, akoestische gitaar, viool en klarinet is het resultaat.

De cd is overigens verpakt in een prachtig uitgevoerde 48-pagina’s tellend boekje van de hand van Fabio Mingarelli (MING), dat veel informatie, foto’s, afbeeldingen en schetsen bevat.

Voor doorgewinterde liefhebbers van stevige progmetal lijkt “Canzoni Allo Specchio” geen aanrader. De kwalificaties smooth jazz en soft folk zal op voorhand ook veel andere proggers de gordijnen injagen of doen besluiten een blokje om te gaan. Niet doen! Er zit zoveel moois in deze muziek. De composities zijn doordacht en zitten buitengewoon goed in elkaar. Deze Azzuri hebben geen haast en de muziek is bijzonder relaxed. In elk nummer wordt een bijzondere sfeer gecreëerd: warm, soms vrolijk, dan weer melancholiek, maar altijd met fraai samenspel van genoemde instrumenten. In de verte zijn de klassieke Italiaanse (neo)progbands uit te jaren ’70-’80 te horen. De Italianen van Notturno Concertante hebben een geheel eigen stijl ontwikkeld en dat siert ze. Deze muziek wijkt zeker af van wat we doorgaans binnen onze progwereld te horen krijgen. Notturno verdient zeker een groot aantal luisteraars. En als dat niet het geval zal zijn, zullen ze hier ook niet van onder de indruk zijn. Ze hebben allang in de spiegel gekeken en gezien dat het goed is.

Fred Nieuwesteeg