Notturno ConcertanteAlbum

“Riscrivere Il Passato”, het klinkt als een tongstrelend Italiaans gerecht. Het zou de naam kunnen zijn van een verrukkelijke pasta met verse ingrediënten en kruiden. Maar het is geen gerecht, het is de titel van het vijfde studioalbum van het Italiaanse Notturno Concertante. “Riscrivere Il Passato” betekent “het verleden herschrijven”. Nog nooit van de band gehoord? Ik ook niet. De band is feitelijk een duo bestaande uit Lucio Lazzaruolo en Raffaele Villanova. Bij elk album trommelen ze een schare van muzikanten om zich heen, om de door hun bedachte muziek gestalte te geven.

“Riscrivere Il Passato” klinkt aan de ene kant typisch Italiaans, maar ook invloeden van andere landen zijn in de muziek terug te vinden. Soms waan je je als luisteraar in de Schotse hooglanden of doet de muziek, met zijn folk invloeden, sterk aan Ierland denken. De nummers zijn over het geheel genomen kort, gemiddeld rond de twee en een halve minuut. Omdat de meeste nummers in elkaar overlopen, heb je dat eigenlijk niet door.

De eerste twee nummers: Giga en Per/versi zijn instrumentaal. Giga opent met mooi slepend vioolspel waarna de fluit en de piccolo zich in de muziek mengen en er een vrolijk Iers deuntje gespeelt wordt, je kan meteen niet meer stil blijven zitten. Even later neemt de Spaanse gitaar het over, terwijl subtiele golvende orkestraties op de achtergrond hoorbaar zijn. De viool en de fluiten mengen zich opnieuw in de muziek waardoor het geheel een opzwepend karakter krijgt. Erg mooi.

De akoestische Spaanse gitaar is dominanter aanwezig op Per/versi. Zijn tokkelende spel vormt de basis waar piano, accordeon en bandoneon zich in mengen. Ook deze melodie heeft iets opzwepends en vrolijks. Een bandoneon is trouwens een soort accordeon met een blaasbalg. Het instrument heette eerst een concertina, een instrument waar 54 tonen uit gespeeld konden worden. Ene Heinrich Band ontwikkelde het instrument verder en in 1846 bracht hij een soortgelijk instrument uit met 100 tonen en noemde het naar zichzelf: de Bandoneon. Ook in het opgewekte en aanstekelijke La Danza komt dit bijzondere instrument voor. In combinatie met de accordeon en de viool komt dit instrument bijzonder goed uit de verf.

In Io Ti Amo maken we kennis met de stem van Raffaele Villanova. Hij heeft een mooie frisse en warme stem. Wat klinkt de Italiaanse taal toch mooi. Het nummer is up-tempo. De akoestische gitaar is wederom mooi op de achtergrond aanwezig en ook de orkestraties uit het arsenaal van Lucio Lazzaruolo zwellen af en toe prachtig aan. De tekst is hopeloos romantisch, een collega van mij was zo lief dit nummer voor me te vertalen (Marieke bedankt!). Teksten als “Ik houd van je en als dat niet genoeg is, leeg ik de zee” en “De zee met duizenden golven en sirenes, heeft niet de betovering van slechts jouw blik” maken het nummer opeens een stuk zoeter. Alhoewel dat aan het einde anders wordt als Villanova zingt “En als het niet genoeg is, omdat de tijd stil staat. Zal ik de planeten stoppen in hun vlucht en als dat niet genoeg is, rot je maar op!”.

La Citta Nuova is met zijn vier en een halve minuut het langste nummer. Het nummer is mooi up-tempo met een lekker drumritme. De akoestisch gitaar die wederom door het geheel heen verweven zit zorgt voor het warme karakter. De felle gitaarsolo van Raffaele Villanova halverwege breekt het nummer even helemaal open en geeft het een nummer een krachtig tintje. Dit nummer doet sterk denken aan de muziek op het eerste (titelloze) album van La Maschera Di Cera.

Het instrumentale Electric Rain heeft een prachtig intro waarin de viool prachtig emotioneel spel laten horen. Dit had zo uit de film Braveheart kunnen komen. Dan doet een ingewikkelde maar doeltreffende lichte beat zijn intrede. Het uit het toetsenarsenaal voortkomende contrabas geluid maakt het nummer mysterieus. De viool soleert mooi door alles heen.

Eén van de hoogtepunten van “Riscrivere Il Passato” is het (wederom) instrumentale Flood Of Tears. Het is een licht opzwepend nummer met mooie drums en percussie en golvende mellotron-achtige samples. Eigenlijk gebeurd en niet eens zo veel in het nummer, maar de melodie is zo doelkrachtig dat het nummer helemaal gaat leven.

Willen we niet allemaal een album in huis hebben dat niet één zwak nummer kent? Dit is zo´n album. Achteraf gezien zou deze een hoge notering in mijn top 10 van 2002 moeten krijgen. De afwisseling is goed, net als de folky invloeden. Het gebruik van veel authentieke en bijzondere instrumenten maakt de muziek nog specialer. Het wordt tijd dat ik de vier albums die hiervoor zijn uitgekomen ook eens ga opsporen!

Maarten Goossensen