NovatiaAlbum

Voor het derde opvolgende jaar schotelt het Nederlandse gezelschap van Novatia ons een ep voor. Hierop staan vijf nieuwe tracks, samen goed voor een half uurtje muziek.

De ep heeft als overall thema ‘in de flow zijn’. Wanneer je die status bereikt ben je op de toppen van je kunnen en energie en lijken dingen als vanzelf te gaan. Bij het beluisteren van dit schijfje wordt een paalde flow zeker gehaald. Evenals op de andere ep’s is de muziek bijzonder sfeervol en doet het geheel aan als een warme deken.

De stijl is nog altijd sfeervolle pop muziek met een vleugje rock, jazz en prog. Het gitaarspel in Between The Lines heeft een lekker prograndje, net als het toetsenspel. Het doet bij vlagen aan Marillion en For Absent Friends denken. Het is het meest proggy nummer van dit album.

Sterkte troef van de band is zanger Joep Selen, die en warm stemgeluid heeft, dat wel een beetje aan Tony Hadley (Spandau Ballet) doet denken. May We Interrupt heeft een fijn jazzrandje met wederom fijn toetsenspel. Toetsenist Ingmar Kops lijkt iets meer zijn stempel op de muziek te drukken en dat doet het geheel goed. Zo zou ook gitarist Rindert Bul van mij meer de ruimte mogen krijgen. Een solo zoals in This Drive smaakt echt wel naar meer.

Als de band meer voor de echte symfo zou gaan, is er zeker veel meer mogelijk. Er zal sowieso meer werk van de productie gemaakt moeten worden. Deze schiet nu echt (weer) te kort.

De vraag is of de band überhaupt van plan is nog eens een volwaardig album uit te brengen, of dat ze het bij een jaarlijkse ep houden. Ik heb persoonlijk een haat-liefde verhouding met ep’s. Het kan als debuut, of als tussenplaat na een lange periode een goede oplossing zijn. Maar aan de andere kant, voeg drie of vier nummers toe en je hebt een volledig album. Als de band verder zou investeren in een professionele productie en een producer met visie, dan voorzie ik alleen maar goeds.

Maarten Goossensen