Nump

Sun Is Cycling

Info
Uitgekomen in: 2017
Land van herkomst: Duitsland
Label: TimeZone Records
Website: www.nump.de
Luistermogelijkheid: www.nump.bandcamp.com
Tracklist
Fire (7:41)
Social Cancer (4:58)
Cold At Night (6:11)
Modern Slaves (4:18)
So Far Away (5:57)
How Sad A Fate (5:03)
Bloodlines (5:39)
Blood On Their Hands (6:36)
Sun Is Cycling (6:19)
Stefan Benak: basgitaar
Thorsten Geschwandtner: solo-gitaar
Dominik Heidinger: ritme-gitaar
Christian Seynstahl: zang, toetsen
Jochen Waigandt: drums

Met medewerking van
Alexandra Goeß-Schmitt: zang
Sun Is Cycling (2017)
Eruption (2011)
Reflection (2008)
Sigh Of Relief (2006)

Nump is een Duitse prog-metal band die al ruim tien jaar in diverse bezettingen aan de weg timmert. Tot nu toe werden er drie albums opgenomen die geen van alle tot een doorbraak leidden. Het is de vraag of “Sun Is Cycling” het tij zal keren voor dit Duitse gezelschap.

Niet dat het gebodene materiaal op dit album slecht is of slecht wordt uitgevoerd. We horen een stevig groovende metal-band, compleet met grunts, growls en screams, maar ook met een zanger die gezegend is met een dijk van een stem: een kruising tussen Eddie Vedder, Matthew Bellamy en Bono. Zijn teksten getuigen met titels als Social Cancer en Modern Slaves van een erg zwartgallig wereldbeeld.

De gitaren ronken zoals een metal-gitaar het betaamt, met de allure van een motorzaag. Ondanks deze laatste, ietwat negatieve kwalificatie, straalt de muziek als geheel een prettige energie uit. Dat komt voor een gedeelte zeker op het conto van rots in de branding Jochen Waigandt, die met zijn drums een heerlijke beat en groove ten toon spreidt. Daarnaast weet de band het gebruikelijke metal-geweld tijdig af te wisselen met melodieuze passages in zang en gitaar en prograndjes zoals het openingsnummer Fire en afsluiter van de dag Sun Is Cycling. In deze tracks horen we smaakvol getokkel op de akoestische gitaar en een aantal tempo- en sfeerwisselingen. Echte gitaarsolo’s komen slechts sporadisch voor en die enkele solo is niet bepaald een toonbeeld van inventiviteit, dus zoekt de band het meer in de energie van het collectief.

Op de tweede helft van het album, in tracks als So Far Away en How Sad A Fate, komen met regelmaat “The Edge”-achtige gitaar-riffjes bovendrijven. Is het toeval dat Seynstahl hier meer dan elders op het album als Bono klinkt?

Als geheel een zeer verdienstelijk album van Nump, maar wanneer je als prog-metal band door het leven wil, verwacht ik toch wat meer avontuur en finesses.

Math Lemmen

Send this to a friend