OceansizeDVD

Het werkelijk prachtig vormgegeven “Feed To Feed” is een indrukwekkende boxset met dvd’s en cd’s. Deze – ogenschijnlijk – zeer gelimiteerde box bevat de registraties van drie achtereenvolgende concerten in Manchesters Roadhouse, de thuishaven van Oceansize, op 16, 17 en 18 oktober 2008. Naar aanleiding van zijn tiende verjaardag speelt de eigenzinnige band in deze stad elke avond een album integraal, aangevuld met wat materiaal van b-kantjes en de ep “Music For Nurses”. In totaal ongeveer negen uur audiovisueel materiaal verdeeld over drie dvd’s (per dvd één album plus toegiften) en vier cd’s (drie albums plus een schijf met alle toegiften van de drie avonden).

The Roadhouse is een knus, oud zaaltje met een betrekkelijk laag plafond. Eigenlijk zeer ongeschikt voor video-opnamen, maar deze intimiteit geeft de kijker wel het gevoel werkelijk aanwezig te zijn. Het mag evenwel een klein wonder heten dat de vijf heren elkaar op het zeer kleine podium niet in de weg lopen. Omdat de concertzaal te laag is, blijft er tussen het publiek en het plafond nagenoeg geen ruimte over, zodat we overzichtsbeelden van de band op het podium dus wel kunnen vergeten. Omdat het camerawerk vanuit achter in de zaal haast nutteloos is, worden de regisseurs Hassan Ahmed en Andrew Percival eigenlijk min of meer gedwongen om de overige cameramensen op het overvolle podium te stallen.

Omdat de twee regisseurs bovendien slechts vijf camerastandpunten tot hun beschikking hebben, is de regie redelijk statisch te noemen. Nu vind ik dat geen groot bezwaar, maar ik kan me ook beslist voorstellen dat iemand die dikwijls naar MTV of TMF kijkt wel op een gegeven moment op deze saaie beeldwisselingen uitgekeken raakt. Dat de lichtshow met grotendeels alleen blauwe en rode lichteffecten zeer sober van opzet is, komt de afwisseling natuurlijk ook niet ten goede.

Neen, het echte vuurwerk moet van de band zelf komen. Na een wat onzekere start op de eerste avond brengt Oceansize op het podium een uitmuntende trilogie tot leven. Het even opmerkelijke als gedurfde allegaartje van indierock, metal, postrock, progressieve rock, psychedelische rock en shoegaze komt namelijk ook op de bühne meer dan uitstekend tot zijn recht. Sterker nog… de psychedelische post-metalen progressieve rock van het kwintet wint op de planken duidelijk aan zeggingskracht en dat is voorwaar geen geringe prestatie.

Ofschoon de band maar liefst drie gitaristen telt, wordt Oceansize op de eerste avond bijgestaan door de gitaristen Sel Balamir (Amplifier) en Jon-Lee Martin (Kong). Toch weet het gezelschap te voorkomen dat de muziek door deze alomtegenwoordige, dikwijls overdonderende geluidsmuren in een wanordelijke warboel verzandt en ook dat is voorwaar geen geringe prestatie. Oceansize vindt namelijk herhaaldelijk een luisterrijk evenwicht tussen deze vaak overdonderende gitaarmuren en beheerste, elektronische ambient-achtige passages.

Na het bekijken van de drie dvd’s en het beluisteren van de vier cd’s van deze drie concerten in het Roadhouse van Manchester kan ik dan ook niet anders dan concluderen dat Oceansize zijn tamelijk uitzonderlijke positie binnen de hedendaagse Engelse progressieve rockwereld met opvallend gemak heeft weten te consolideren. In feite bevestigt de band hiermee andermaal zijn reputatie als één van de weinige muzikaal interessante moderne progressieve rockbands uit het Verenigd Koninkrijk.

Video

“Feed To Feed” wordt gepresenteerd in anamorfisch breedbeeld met een beeldverhouding van 1.85:1. Ondanks de niet ideale omstandigheden ziet het beeld er over het algemeen best goed uit. De transfer is redelijk zuiver en bevat geen of nauwelijks in het oog springende gebreken. Door een zeer behoorlijk contrast en schaduwdetaillering is de beeldkwaliteit dan ook over het algemeen prima te noemen. Ondanks het gebruik van allerlei rook- en lichteffecten blijven de videobeelden namelijk redelijk scherp en helder, maar lang niet alle kleuren komen even fraai in beeld.

Audio

Oceansizes eerste dvd telt twee geluidssporen: LPCM stereo en Dolby Digital 5.1 surround. Ondanks de ook hier gebrekkige omstandigheden bieden deze twee een zeer behoorlijke geluidskwaliteit met een stevig en strak laag en een helder en zuiver hoog. Ofschoon het stereospoor uiteraard superieur klinkt, valt het qua beleving in het niet ten opzichte van het surroundspoor. Het ontbreken van de achter- en LFE-kanalen gaat immers beslist ten koste van het livegevoel van de dvd. Toch gaat mijn voorkeur uit naar het ouderwetse stereogeluid.

Conclusie

Ondanks dat het enigszins passieve camerawerk met weinig beeldwisselingen wellicht afbreuk doet aan het kijkplezier van deze drie dvd’s, valt er gelukkig muzikaal genoeg te genieten. Aangezien elke disc vrijwel tot de laatste ‘groef’ is volgepropt, vergen deze zeven zilveren schijfjes echter heel wat van de kijker/luisteraar. De intense en complexe muziek op deze boxset is dan ook beslist niet bedoeld voor liefhebbers van hapklare, makkelijk verteerbare K3-prog. De ietwat meer avontuurlijk ingestelde progliefhebber laat zich echter niet zo makkelijk uit het veld slaan. Deze zal ook zeker concluderen dat “Feed To Feed” een prachtig pakket is.

Frans Schmidt