Zo goed als gelijktijdig met de schitterende boxset “Feed To Feed” komt Oceansize andermaal met nieuw plaatwerk op de proppen. “Home & Minor”, een ep van ruim dertig minuten, brengt evenwel op het wereldwijde web heel wat opschudding teweeg. Deze is voor een groot deel toe te schrijven aan de muzikale metamorfose die de band op deze kortspeler ondergaat. In plaats van de psychedelische post-metalen progressieve rock waar het kwintet nu al een poosje om bekend staat, schotelt het Engelse vijftal immers hier een totaal ander geluid voor.
De vooral in progressieve kringen wereldberoemde mengelmoes van indierock, metal, postrock, progressieve rock, psychedelische rock en shoegaze, is namelijk ingeruild voor een aanmerkelijk kalmer en ingetogener mengsel van ambient, elektronica, pop en postrock. De alomtegenwoordige, herhaaldelijk overdonderende geluidsmuren hebben bovendien plaats moeten maken voor veelal beheerste, elektronische ambient-achtige passages. De band klinkt daarom nu eerder gereserveerd en terughoudend, dan overdonderend en indrukwekkend.
Hierdoor is Oceansizes imponerende geluidsmuur verworden tot niet veel meer dan een gipsplaatje en dat zal voor veel trouwe fans toch even wennen zijn. Aan mij is dit andere, meer subtiele en fijngevoelige geluid alleszins wel besteed. De muziek komt namelijk nu veel meer in het rustige(re) vaarwater van bands als The Album Leaf, Dredg, Elbow, Eluvium, Hammock, Helios, Jesu en Sigur Rös terecht. Omdat Oceansize op “Home & Minor” de luisteraar dus niet langs de gebruikelijke weg probeert te overtuigen, vergen de zes muziekstukken behoorlijk wat doorzettingsvermogen van de loyale volgeling.
Het mag duidelijk zijn. De liefhebbers die de Engelse band enkel en alleen appreciëren vanwege het gerenommeerde psychedelische post-metalen progressieve rockgeluid op albums als “Effloresce”, “Everyone Into Position” en “Frames” kunnen deze ep beter links laten liggen. Wanneer jouw muzikale visvijver echter net zo groot is als die van Oceansize kan “Home & Minor” alleszins een bijzonder aangenaam tussendoortje zijn.
Frans Schmidt