October EquusAlbum

Ik ben al erg vaak een recensie begonnen met mijn verbazing uit te drukken over het een of andere vreemd uitheems land waar nu weer een progband vandaan komt. Ik hoef ze al bijna niet meer te noemen, de landen waarbij je niet meteen aan prog moet denken. Maar toch nog maar eens: ik denk daarbij aan Iran, Argentinië, Wit-Rusland, Siberië (oké, niet echt een land natuurlijk maar eerder een streek), etc. Nu is het in dit geval, bij deze recensie, net het omgekeerde. October Equus komt namelijk uit Spanje, een Europees land waar ik toch eigenlijk meer prog zou verwachten. Doch blijkt dat niet zo te zijn: ik kan er met moeite drie noemen, en dat ligt heus niet alleen aan mijn gebrekkige progkennis. En deze October Equus is er dus een van.

Ter vergelijking met hun vorige album, “Charydbis”, heeft October Equus twee nieuwe leden die allebei afkomstig zijn van Planeta Imaginario (Spaanse band nummer twee!) aan de line-up toegevoegd. Brengt deze personeelsuitbreiding dan een grote koerswijziging mee en heeft dit met andere woorden een grote invloed op de muziek van October Equus? Ik kan daar heel kort in zijn: nee, absoluut niet. Dit is nog steeds dezelfde October Equus die we in 2006 leerden kennen met hun debuutalbum “October Equus”. Nog steeds zijn de referenties in dezelfde hoek te vinden: we denken met andere woorden weer aan bands als Univers Zero, Present, Henry Cow, YÅ«gen, Henry Cow, King Crimson, …

Toch kunnen we wel degelijk spreken over een zekere evolutie binnen het geluid van de Spaanse RIO/Avant-Prog band. Dit is tenslotte geen copy/paste-prog maar muziek die probeert origineel en progressief te zijn, waar ze overigens naar mijn mening zeker in geslaagd zijn. Nu is het zo dat sinds het eerder vernoemde debuut in 2006 de sound van October Equus aan het evolueren is van een zeer donkere, zwaarmoedige sfeer naar een lichte, gemoedelijke sfeer. En dat was iets wat al te zien was wanneer we “October Equus” en “Charybdis” naast elkaar legden. De band gaat nu echt nog verder weg van een Univers Zero-achtig gevoel om bij een meer vrolijker gevoel te komen.

Over het algemeen kan je wel stellen dat de Spanjaarden met “Saturnal” opnieuw een stap vooruit hebben gezet. En dan heb ik het niet enkel over de al eerder vermelde sfeer. Die is daarentegen wel representatief voor het algemene verhaal. Want samen met de ‘vervrolijking’ van het geluid is October Equus meer en meer volwassen geworden. Je merkte het al op “Charybdis” maar nog meer staat er hier een volwassen band vol vertrouwen én met een eigen geluid. Natuurlijk staat de plaat vol met nummers met vaak dissonante ritmes. Nummers waarin zoveel gebeurt, waar je alle kanten uit wil zien (of luisteren eigenlijk in dit geval) maar toch nergens te veel of te druk wordt.

Voor mij heeft October Equus dan ook met dit derde album bewezen een van de betere sterren te zijn in het hedendaagse RIO/Avant-Prog firmament. De fans van dit genre kunnen dan ook op beide oren slapen en gewoonweg blindelings deze plaat aanschaffen.

Peter Van Haerenborgh