Oh

Metallia

Info
Uitgekomen in: 2018
Land van herkomst:  Griekenland
Label: Eigen Beheer
Website:  https://olitunes.com/
Luisteren kan je hier:  https://www.youtube.com/watch?v=D6tD1DtYBo0
Tracklist
Red Lion (4:30)
Bee (5:08)
Androgyny (3:21)
Resurrection (3:56)
Dragon's Kiss (5:03)
Triumph  (3:24)
Olivia Hadjiioannou : gitaar, basgitaar, drums, viool, toetsen en percussie
Metallia (2018) EP
Synemotion (2015)
Sleeping World (2013) EP

Eindelijk een albumtitel met een naam die de lading dekt en waar we geen uitleg moeten geven in welk genre we dit nu weer moeten plaatsen. Alleen hier geen mannen met te lang haar en teveel testosteron, maar een frêle Griekse schone die álle instrumenten, inclusief een Toumperleki bespeelt.

De enige female gitarist die me te binnen schiet die de snoeiharde metal riffs en Bach loopjes achteloos uit haar fragiele mouwtje schudt, is de Française Tina S. Zij speelt vakkundig Ludwig von Beethoven’s Moonlight Sonate, een klassiek pianoriedeltje in een snoeihard maar ook supersnel metal jasje. Meer damesnamen die het spel van Oh benaderen kan ik verder niet 1-2-3 oplepelen.

Echter The Oh.Racle zoals Oh zich op deze cd ook wel noemt speelt anders dan Tina S en kan veel meer. Oh staat natuurlijk voor haar initialen, alleen Olivia is nou niet een naam die je associeert met dirty metal en de naam Hadjiioannou bekt nou ook niet bepaald lekker in dit circuit. Een welgemeend ‘bless you’ wil je toch laten overkomen.

Wat Oh uit haar gitaar krijst is niet voor tere zieltjes, Door de constante stroom van trash riffs is dit de vuile Steve Vai of een smerige Joe Satriani maar dan één met ballen of beter gezegd zonder ballen of toch weer wel. Het is in de metal scene wel verwarrend als een langharige gitarist uiteindelijk een vrouw blijkt te zijn.
In 25 minuten geeft ze zich niet alleen letterlijk bloot, maar laat ze zien en horen dat haar avantgardistisch metal er één is van onderhuids eclectisch kreunen en steunen. Een sfeertje waar de Griekse sirtaki een hele korte dans is om de borden zo snel mogelijk op de grond te gooien en weg te rennen van al dit onheil. De Griekse crisis vertaald in een metal doosje verhult een Grieks drama in zes delen. De uitleg over de teksten achter de nummers legt ze zelf op YouTube uit. Een aanrader voordat je aan dit duistere album begint.

Maar ze kan meer, Oh? Hoor ik u denken? Jazeker, de bas grooved ze heerlijk, de toetsen zijn onheilspellend neergelegd en haar zang is er één van meer sfeerimpressie brengen dan melodielijnen volgen. Maar altijd klinkt er hoop. Haar stem meandert van gemoed naar emotie. Van angst naar liefde. De nummers kennen geen standaardopbouw maar zijn texturen op de meewaaiende Etesische wind die de Egeïsche zee zo vaak geselen.
Ondanks de woeste gitaaruithalen blijft de kakafonie helder mede door haar gedrum op de elektrische pads die de muziek uitstekend ondersteunen. Chaos is er één waar haar muziek in gedijt. Bee is het enige nummer waar ik het eind van A Tower Struck Down van Steve Hackett aan zou kunnen refereren, mede door de vele tapping technieken. De rest is toch meer een brij aan heel veel heavy metal gitaar.

The Oh.Racle is veelzijdig en lekker eigenzinnig, Ideaal om met de blik op oneindig de metal over je heen te laten glijden. Ben razend benieuwd hoe zij zich verder ontwikkelt.

Jos Driessen

Send this to a friend