Oisdeaux TempeteAlbum

Onder het mom van een gegeven paard moet je dit soort albums ook eens beluisteren om te beoordelen of dit plaatwerk nou wel iets voor deze site is…
Het label Sub Rosa probeert ons in de bek van een paar stormvogels kijken, want dat betekent Oisdeaux-Tempête en men doet wat mij betreft hun naam eer aan evenals hun albumtitel. “Tarab” zou in het Arabisch zoiets als euforie of bevlogenheid betekenen al levert de Arabische tekst in Google Translate mij vrolijkheid op.

Hoe dan ook, “Tarab” is het resultaat van redelijk klinkende live-opnames die zijn vastgelegd tijdens de AL-‘AN! tour van 2017. Als je van oosterse muziek in een psychedelische jasje houdt dan zit je met dit album goed. Mij verveelt het allerminst, het geheel swingt de pan uit dankzij de hypnotiserende ritmes. Behendig worden verschillende genres en invloeden uit de Middellandse zee landen gegoten in post rock structuren. Dit collectief kan het beste vergeleken worden met Godspeed You! Black Emperor als je refereert aan de vele erupties aan gitaar, de aanzwellende tonen en de kakafonie aan vele geluiden die opstaan uit een dal van minuscule toontjes. Betere alternatieven zijn er dan niet meer. Ik durf zelfs te beweren dat deze plaat het hoge niveau benadert van GYBE “Lift Yr. Skinny Fists Like Antennas To Heaven!” en “Yanqui U.X.O.”. En met het gebruik van typische instrumenten als bandir, tumbuk en buzuki uit het Midden Oosten net dat beetje extra’s toevoegen. Zij zijn daarmee dat extra snufje Rash al Hanout op de heerlijke shoarma van de plaatselijke slager.

De spaarzame teksten worden in verschillende talen half ingesproken en bij vlagen bevlogen gezongen. In Grasse Matinée wordt zelfs even in het Nederlands door G.W. Sok (echte naam van Jos van Kley van te Ex) gezongen:

‘het is verschrikkelijk!

Het zachte geluid van een hardgekookt ei gebroken op de rand van een gootsteen. Het is een verschrikkelijk geluid!

In het woord van de herinnering van de hongerige man’

En daarna nog even in het Frans en Engels dezelfde tekst influisteren, je kunt mij hierna wegdragen! Met dit soort fantasieën en jaren ’60 orgeltje ter ondersteuning krijg ik een flashback van Alan’s Psychedelic Breakfast van Pink Floyd op “Atom Heart Mother” waarin dat nummer als opener een ei word gebakken. Yeah, those where the 60’s, dude!

Naast deze Nederlander is dit live-album een ontmoeting tussen de Parijse grondleggers Frédéric D. Oberland en Stéphane Pigneul, elektronische geluidstovenaar Mondkopf, Sylvain Joasson en de Libanese muzikanten Charbel Haber, Abed Kobeissy en Ali El Hout die dus met hun verschillende oosterse geluiden en ritme percussie het geheel een speciaal psychedelisch sausje meegeven.

Op hun site lees ik dat de studiostukken op dit live-album verder uitgestrekt, gedeconstrueerd en herschikt werden, terwijl er ook andere muzikale verbanden geweven, verwrongen of opnieuw ontworpen zijn. Zijn zien het als een symbiose waarin zij als muzikanten opgaan naar vervoering door de elementen op te roepen en proberen de toeschouwer uit te nodigen zich te verstrengelen in hun sonische explosies en wendingen in de ruimtes van improvisatie en uitwerking.
Voor diegenen die zich hier aangesproken voor voelen nodig ik je graag uit deze ervaring mee te maken. De lavalampen moeten dan wel weer van zolder gehaald worden om het visuele effect ter ondersteuning van de muziek te versterken.

Jos Driessen