Old Fire is een project van de Texaanse musicus en programmeur John Mark Lapham. Het heeft ongeveer tien jaar geduurd voordat dit album af was. Het begon als een samenwerking met zanger Micah P. Hinson. Die samenwerking klapte, maar het idee voor een album bleef bestaan. Een ontmoeting met Ivo Watts Russell, voormalig platenbaas van het illustere 4AD label, stuurde Lapham in de goede richting. Niet alleen introduceerde hij hem bij zanger Tom Rapp (Pearls Before Swine), zijn pionierswerk met projecten als This Mortal Coil gaven Lapham de inspiratie voor “Songs From The Haunted South”.
Dat laatste is deels een veronderstelling, maar wie de drie platen die This Mortal Coil in de jaren ’80 en ’90 uitbracht kent, zal zich hier helemaal thuis voelen. Een collectie melancholische nummers met veel galm, veel verschillende zangers en zangeressen, veel galm en een mix van nieuw materiaal en covers (van stukken van onder andere Psychic TV, Low, Jason Molina en Shearwater), cello’s, violen, pedal steel en veel galm. En nogal een hoop galm…
Lapham noemt het op zijn website zelf ‘ambient country’, wat wel leuk gevonden is, maar wat mij betreft de lading niet helemaal dekt. De plaat is namelijk doordrenkt van die specifiek Britse vorm van new wave en gothic waar 4AD in excelleerde: Dead Can Dance, Cocteau Twins, Lush en daarnaast artiesten als David Sylvian en de late Talk Talk. Tot slot is het feit dat dit album uitkomt op Kscope veelzeggend: Ik moest af en toe ook aan No-Man denken.
Zo goed als al deze namen is Old Fire niet, maar dat wil niet zeggen dat dit een slecht album is. Liefhebbers van 4AD kunnen hun hart ophalen, veel dichter bij een nieuw album van This Mortal Coil zullen we wel niet meer komen (zelfs de typografie op de hoes is van 4AD gepikt). En dat is een hoop waard. Daarbij is het, wellicht in weerwil van wat ik hierboven suggereer, zeker geen kloon: Lapham presenteert een minder zompig geluid, een modernere mix en dertien korte tracks die wel even suicidaal en lamlendig klinken als die van This Mortal Coil, maar toch ademen en niet vervelen. It’s Easier Now klinkt als Chris Isaak als hij teveel geblowd heeft en de bijdrage van de legendarische Rapp heeft alles van een ruwgeschuurde draailier, maar zelfs dat draagt bij aan een volkomen authentiek en bijzonder album. Het allermooiste is A Sight Grip, A Gentle Hold, een cover van de ambient pionier Ian Willian Craig.
Kortom: “Songs From The Haunted South” (prachtige titel, overigens) is een erg fraaie plaat voor de liefhebbers van onderkoelde wanhoop, ambient country en veel galm. Een windgong op de veranda van een bouwval in een spookstad, zoiets.