Oliver Wakeman

Anam Cara

Info
Uitgekomen in: 2024
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Spirit of Unicorn
Website: https://www.oliverwakeman.co.uk/
Tracklist
The View From Here (4:00)
The Queen’s Lament (5:45)
Here In My Heart (7:25)
1000 Autumns (4:07)
Marble Arch (8:44)
In The Moonlight (6:04)
Miss You Now (4:51)
Instead Of My Fear (3:08)
Lonely (5:24)
Golden Sun In Grey (8:25)
Oliver Wakeman: toetsen, gitaar

Met medewerking van:
Mick Allport: saxofoon, klarinet
Steve Amadeo: basgitaar
Oliver Day: akoestische gitaar, luit, mandoline
Troy Donockley: pipes, whistle
Hayley Griffiths: zang
Scott Higham: drums, percussie
Robert McClung: viool
David Mark Pearce: elektrische gitaar
Anam Cara (2024)
Ravens And Lullabies (2013)
Coming To Town (2009)
Mother's Ruin (2005)
Purification By Sound (2003)
The 3 Ages Of Magick (2001)
Heaven's Isle (1997)

De plannen voor “Anam Cara” lagen bij Oliver Wakeman al langere tijd op de plank. Maar deze toetsenman is een van de drukker bezette personen in het progwereldje, dus voordat het album daadwerkelijk kon worden afgerond, waren er diverse andere zaken die eerst moesten worden opgepakt. Volgens de bijgeleverde informatie dateren de ideeën al van voor zijn tournee met Yes en dat was als ik mij niet vergis in 2008.

De nummers hebben dus lekker lang kunnen rijpen en Wakeman heeft de tijd ook aangegrepen om wat indrukwekkende muzikanten op te trommelen om op deze plaat te spelen. Zo zijn daar Scott Higham (ex-Pendragon) op drums en Troy Donockley op zijn welbekende pipes en whistles. Voor de zang is Hayley Griffiths (Riverdance) gevonden. John Mitchell en Karl Groom tekenden voor het werk achter de knoppen in de studio.

De muziek op “Anam Cara” is een kruising tussen symfonische rock, folk en Keltische muziek. We horen hier invloeden uit eerder solowerk van Wakeman en zijn werk met Clive Nolan, gecombineerd met referenties naar artiesten als Enya en Fairport Convention. Ook een artiest als iamthemorning is nooit ver weg.

In vergelijking met zijn wereldberoemde vader Rick is het toetsenwerk van Oliver Wakeman veel meer ingetogen. Daar vraagt de muziek ook wel een beetje om. Ook is de mix van Karl Groom veel minder ‘in your face’ dan hij bijvoorbeeld met zijn werk voor Threshold doet. Hierdoor komt de muziek af en toe wat vlak je speakers uit en mis ik wat dynamiek. En dat terwijl sommige van de nummers op dit album het prima zouden hebben gedaan met een wat ruigere benadering in de productie. Het nummer Marble Arch bevat genoeg afwisseling en een aantal lekkere solo’s op gitaar en toetsen, maar ontbeert dus een dynamische afwerking.




Een ander puntje van kritiek is dat tien nummers met zang van Griffiths gewoon te veel van het goede is. Deze dame heeft zonder meer goede kwaliteiten als zangeres, maar benadert alle nummers op dezelfde manier en legt te weinig afwisseling in haar manier van zingen. Met als gevolg dat haar engelengezang vanaf halverwege de plaat – bij mij althans – behoorlijk op de zenuwen gaat werken.

Het bovengenoemde is jammer omdat de nummers zelf goed doordacht en uitgewerkt zijn. Met name de wat langere nummers zijn interessant genoeg om de aandacht de volle speelduur vast te houden. Daarnaast blijft het een genot om op sommige nummers naar de partijen van Donockley te luisteren.

Omdat de nummers zo lang hebben kunnen rijpen zijn ze op compositorisch vlak dus nog wel geslaagd te noemen. Het is de wat vlakke productie en de zang van Griffiths die er bij mij voor zorgen dat ik dit album niet meer zo vaak zal gaan opzetten. Gelukkig weten we van Wakeman dat er voldoende diversiteit zit in het werk dat hij uitbrengt. Dat geeft goede hoop voor de volgende release.

Send this to a friend