Operation MindcrimeAlbum

Operation:Mindcrime is de titel van het meest succesvolle album van Queensrÿche en de naam van het eerste project van Geoff Tate – voormalig zanger van deze band – na de split-up in 2012.

Met dit project heeft Tate in drie opeenvolgende jaren drie albums afgeleverd die tezamen één concept vormen. Alle nummers zijn op hetzelfde moment opgenomen met in totaal zo’n twaalf muzikanten en door het label – Frontier Records – één voor één op de markt gebracht. De begeleidingsband van Operation:Mindcrime bestaat uit Kelly Gray en Scott Moughton op gitaar, John Moyer op basgitaar en een viertal verschillende drummers: Scott Mercado, Brian Tichy, Simon Wright en voor dit album Mike Ferguson. Op de vorige albums hebben dan ook nog Dave Ellefson, Randy Gane en Mark Daly meegedaan en voor het nummer Taking On The World (op “Resurrection”) heeft Tate de gastzangers Blaze Bayley en Tim ‘Ripper’ Owens aangetrokken. Geoff Tate neemt dan alle zangpartijen, de meeste toetsen en de saxofoon voor zijn rekening.

Dat de nummers van de drie albums tegelijkertijd zijn opgenomen is goed te horen bij het openingsnummer. A Head Long Jump sluit naadloos aan op het laatste nummer Live from My Machine van “Resurrection”. De elektronische geluiden van ‘My Machine’ worden opgestart om de nieuwe realiteit in te luiden. Halverwege slaat het nummer om naar een drumsgedreven rock nummer, dat overgaat in het tweede nummer. Wake Me Up is een klassiek progmetal nummer, waar synthesizer en gitaren de boventoon voeren. Met name aan het eind van dit nummer doet het nummer even denken aan de populaire Amerikaanse hardrock bands uit de tachtiger jaren, zoals VanHalen en Aerosmith.

It was Always You en The Fear voeren de spanning wat op, waarbij het elektronische sfeertje verder wordt opgebouwd. Een dromerige sfeer wordt neergezet met zware elektronische percussie, synthesizers en de saxofoon. De sterke vocalen van Geoff Tate sturen deze nummers, waarbij de overige instrumenten naar de achtergrond worden gedreven. Tate is natuurlijk een geweldig goede zanger die je op een aantal nummer volledig weet te raken. Met name in de nummers The Fear en het titelnummer The New Reality is hij vocaal erg sterk en is er een sterke overeenkomst met een zanger als David Bowie.

A Guitar In Church? is een instrumentale inleiding op de climax van het album. Rustige akoestische gitaar met dromerige synth-arrangementen vormen de opstap naar het meer theatrale deel van het album. All For What? start met het geluid van de eerder genoemde machine, waarna de gesproken teksten moeten aanzetten tot gedachten. Langzaam zwelt de gesynthesizde orkestratie op naar een hoogtepunt. Hierna horen we een ontketende Tate, ingetogen met emotionele uitbarstingen. Heerlijke muziek om volledig in meegezogen te worden. The Wave is dan de perfecte afsluiting van dit hoogtepunt op het album.

Tidal Change is een instrumentaal gitaar interlude dat naar de epiloog van de trilogie leidt. The Same Old Story sluit het album en de trilogie af op een beschouwende verhalende wijze. Tate lijkt berouw te hebben voor de wijze waarop een en ander heeft gelopen in een haast melancholische wijze.

Laten we hopen dat de nieuwe realiteit nu volledig is doorgedrongen en dat Tate verder gaat met waar hij goed in is – het maken van mooie muziek. Met dit album bewijst hij maar weer eens dat hij nog steeds één van de betere zangers is in ons genre. Geoff Tate heeft in diverse interviews al aangegeven dat dit project met deze trilogie eindigt en hij zal zich ongetwijfeld op iets nieuws gaan storten. Ik ben dan ook benieuwd waar hij volgend jaar mee gaat komen.

Mario van Os