Orchestre CelestiAlbum

De Italiaanse componist en toetsenist Federico Fantacon is de creatieve geest achter Orchestre Celesti. Een eenmansproject – ontstaan in 2006 – dat elektronische muziek vermengt met Canterbury- en jazzinvloeden. Volgens Wikipedia is een celeste is een toetseninstrument dat behoort tot de idiofonen en dat een klank voorbrengt dat op een klokkenspel (Glockenspiel) lijkt. Tsjaikovski was de eerste componist die de celesta een partij gaf in het symfonieorkest. Daarnaast verwijst Orchestre Celesti naar een ‘Hemels Orkest’ dat volgens de oude Chinese kunst werd voortgebracht door duiven met fluitjes aan hun poten…

De naam die Fantacon aan zijn project heeft gegeven is niet toevallig. De muziek die hij met zijn toetsinstrumenten maakt is hemels en klinkt als een orkest in de lucht. Volledig instrumentaal met hier en daar een gesampelde (zang)stem. Fantacon is gewend om alles alleen te doen met zijn synthesizers, maar op dit album wordt gebruik gemaakt van ‘veel’ gastmuzikanten. Zo horen we op The Carousel Of Life een zeer bescheiden gebruik van de drums door Phil Francis Dolfini en Paolo Dolfini op aanvullende toetsen. Gezongen wordt er verder op een tweetal nummers. Ten eerste horen we op Sometimes zangeres Gabriella Fornero, de Italiaanse vertolking van Kate Bush ten tijde van “The Kick Inside”. En op Cammino In Silenzio horen we Gius Lanari in het Italiaans zingen en zijn Deportage bandmaat Antonio Zammarrelli op diverse (blaas)instrumenten.

Het album bestaat uit twee delen. Het eerste deel is een meer elektronisch muziekstuk, terwijl het tweede deel veel experimenteler en jazzy klinkt. Het eerste deel – The Electro-Prog Side genoemd – is een volledig synthesizer gedragen compositie die doet denken aan “Tubular Bells” van Mike Oldfield, “Aero” van Jean Michel Jarre of “Spiral” van Vangelis. Maar vooral ook aan de prachtige soundscapes van Tangerine Dream. Het tweede deel – A More Classic Side – daarentegen bevat zeer uiteenlopende muziekelementen, geïnspireerd op verschillende klassieke karakters. Zo is Setrakian gebaseerd op het karakter van Professor Abraham Setrakian van de horrorboeken en serie “The Strain”. In de muziek wordt volop geëxperimenteerd en het doet vooral denken aan bands die regelmatig te horen zijn in het zondagochtend televisie programma Vrije Geluiden van de VPRO. Het nummer Secant wordt overigens opgedragen aan Andy Tillison van The Tangent, die ten tijde van de opnames aan het herstellen was van een hartaanval.

Federico Fantacon heeft met “The Court Of Miracles Vol. 2” het zesde elektronisch instrumentale album afgeleverd in minder dan tien jaar. De muziekliefhebbers die vinden dat zang, gitaar en andere ‘normale’ instrumenten belangrijk zijn voor een muziekstuk en het veelvuldig gebruik van toetsen maar ‘gepriegel’ vinden, moeten dit album maar links laten liggen. Maar voor de liefhebbers van elektronische muziek in de categorie van de bands die ik hierboven heb genoemd is dit zeker een aanrader.

Mario van Os