Order Of VoicesAlbum

Order of Voices is een Brits alternatief/progressief kwintet dat in 2009 werd opgericht. Het titelloze debuutalbum zag begin 2010 het levenslicht. Nadat de plaat links en rechts wat positieve recensies kreeg, volgde in 2011 een grootsere release op Code 7 (in hun thuisland) en op Suburban (Benelux).

De laatste jaren proberen nogal wat bands een graantje mee te pikken in deze crossover tussen, tot de wortels teruggebracht, bands als Tool en Pearl Jam. Als het al prog is, zit het in de duistere en moderne hoek. Hoe lang we dergelijke muziek nog modern blijven noemen, is dan weer een andere vraag, maar goed, als thuishaven voor een genre waarin nog erg vaak applaus klinkt als een band een herkenbaar jaren ’70 geluid heeft, zullen we vooralsnog een duidelijk op de jaren ’90 geïnspireerde band nog maar even modern blijven noemen.

“Order of Voices” duurt ongeveer veertig minuten en ik kan er helaas niet omheen dat dit ook meer dan voldoende is. Dat de acht songs allemaal van conventionele lengte zijn, is beslist geen bezwaar, maar dat ze bijna allemaal op dezelfde manier naar eenzelfde schreeuwerige climax proberen op te bouwen, gaat al vrij snel tegenstaan. In combinatie met de nogal geëxalteerde zang van Leigh Oates worden de associaties met voornoemde bands niet zelden verdrongen door gedachten aan een band als Linkin Park (alleen dan zonder rapper… nou ja, meestal zonder rapper). Zo gaat For Me nog net, heeft Burn Black Light de op zich niet heel slechte rappassages en is met het refrein van Reaching Down de zelfparodie al compleet. Vooruit, verder krabbelt het iets op en met het voornamelijk akoestische Then Fall en de best mooie (en trouwens wederom vrij ingetogen) instrumentale afsluiter Into the Ocean, vindt er aan het einde nog een beetje bijkleuring van het bandgeluid plaats.

Order of Voices heeft een debuut afgeleverd dat netjes klinkt. En voor een debuut zijn we nog wel eens iets milder dan voor een latere plaat. Maar dit hebben we eerder gehoord. En vooral beter. Véél beter.

Casper Middelkamp