Ordinary BrainwashAlbum

Alvorens enige research te doen naar een band (of solo-artiest in het onderhavige geval) zorg ik er steevast voor zelf een rijtje steekwoorden op te schrijven, gebaseerd op enkele luisterbeurten. Doorgaans pakt dit goed uit en komt de eigen mening goed bovendrijven. Lullig genoeg heb ik (naar nu blijkt) niet veel steekwoorden bedacht die iets toevoegen aan de treffende recensie van “Labeled Out Loud” door collega Mario van Os. Ik pas ervoor in herhaling te vallen en beperk mij dus tot het noemen van een aantal verschillen en overeenkomsten.

Om te beginnen hanteert Rafal Zak eenzelfde plan van aanpak voor “ME 2.0”. Geen inmenging van buitenaf en lekker alles op eigen initiatief en oordeel. A la Demians zeg maar en deze vergelijking doet hier en daar ook qua sound opgeld. Wat daarbij aan Nicolas Chapel refereert, is ’s mans gevoel voor sfeer; hoewel genoeg kritische noten te kraken zijn op “ME 2.0”, scoort Zak hier zeker wel een voldoende. Niet onbelangrijk, gelet op zijn ambities richting progressive post-rock. Mede doordat de songs een prima gemiddelde duur kennen, is dit ook wel de grootste pluim die ik uitdeel. Het maakt “ME 2.0” tot een album waar je vrij gemakkelijk van begin tot eind naar luistert en de zeer treffende details, effecten en prettig gelaagde melodielijnen die Zak in zijn songs stapelt, doen het bij mij best aardig. Ik wil dus benadrukken dat Zak compositorisch een behoorlijke stap voorwaarts heeft gemaakt en hier een serie heel behoorlijk songs aan elkaar rijgt die het beluisteren meer dan waard zijn.

Wat ik helaas niet als verbetering kan toevoegen is de nog immer lijzige – alles behalve accentloze – zang en flauwe teksten. Hij zoekt diepgang maar is uiteindelijk oppervlakkig en ongeïnspireerd. Je zou hem dus adviseren een fatsoenlijke tekstschrijver en zanger in te huren, maar ik begrijp best dat zijn individualistische aanpak dit in de weg staat. Dilemma dus waar Zak lekker zelf uit mag zien te komen. Verder zit dat eigen gezicht ook nog niet op z’n plek en ligt de vergelijking met anderen nog te veel en te vaak voor de hand.

Gelet op feit dat Ordinaire Brainwash op “ME 2.0” een veel beter gebalanceerd en sterk geproduceerd geluid laat horen en referenties naar Porcupine Tree, Demians, No-Man en Abigails Ghost regelmatig ook in positieve zin naar zich toetrekt, kun je concluderen dat er genoeg progressie in het werk van Rafal Zak zit. Minpunt is dat hij het niveau van genoemde bands (nog) niet over de hele lengte haalt, maar een stap in de goede richting zet hij zeker.

Govert Krul