Orphan Project

Orphan Found

Info
Uitgekomen in: 2003
Label: Eigen Beheer
Website: Orphan Found
Tracklist
Coming Into View I:
Discovering New Surroundings (6:16)
Chosen (6:01)
Full But Lonely (3:55)
Leaving My Seat At The Table (6:12)
Trickle Down (4:26)
Coming Into View II:
Encircling Arms Of The Father (5:00)
See What He Sees (4:09)
Orphan Found (5:08)
Parts As One (4:39)
Paupers Unfulfilled (5:14)
Coming Into View III:
Gazing Down On Golden Streets (6:54)
Outro:
Wonderous Love (1:18)
Shane Lankford: zang
Met medewerking van:
Jason Chailou: basgitaar
Nathan Grant: drums
Colin McGough: basgitaar
Ben Hardesty: cello
Helen Hausmann: violen
Cindy King: violen
Wendy Lankford: achtergrondzang
Chirs Maggitti: gitaar
John Wenger: gitaar, toetsen
Orphan Found (2003)

Het Oprhan Project draait in zijn geheel om Shane Lankford. Hij is zelf een wees en gaat in dit conceptalbum op zoek naar zijn identiteit. Lankford geeft in het cd-boekje aan dat er met dit project een grote wens is uitgekomen. Hij heeft ook alle reden om blij en trots te zijn. Hij heeft een goed stel muzikanten opgetrommeld, dat samen een krachtig album gemaakt heeft. Het verhaal heeft duidelijk de prioriteit waardoor niet alle nummers even sterk zijn, maar er zitten zeker een paar toppers tussen.De muziek doet bij vlagen denken aan Kansas, Salem Hill en Threshold, geen namen om je voor te schamen, zou ik zeggen. Het openingsnummer laat al meteen duidelijk horen wat deze muzikanten in hun mars hebben. Het opent met zwaar gitaar- en drumwerk, waarna een felle wah-wah-solo wordt ingezet door Chris Maggetti. De rust keert terug met mooi pianospel en Shane Lankford doet zijn intrede. Zijn stem is zeer prettig om naar te luisteren. Wat een kwaliteit heeft deze man in zijn strot! Het refrein is vrij recht-toe-recht-aan, met zwaar gitaarwerk, maar staat als een huis. Het krijgt een lekker symfonisch tintje door het zwevende toetsenspel op de achtergrond. Drummer Nathan Grant laat ook horen dat hij met zijn kit prima uit de voeten kan door mooi variërend spel. Een heerlijk krachtig nummer dat je met een flinke dosis adrenaline achterlaat: draai het nummer zo hard mogelijk!

Chosen heeft een beetje een bluesinslag, die veroorzaakt wordt door het gitaarspel. Ook hier is het refrein weer ijzersterk. De cello en de viool geven het nummer een mooi emotioneel tintje, net als de prachtige meerstemmige passages die telkens opduiken. De prachtige gitaarsolo die tegen het einde opduikt maakt het nummer helemaal af.

Dat deze gasten ook kunnen rocken blijkt in Full But Lonely. De zware gitaarriffs en de ijle toetsen op de achtergrond doen direct aan Threshold denken. Het nummer is wat eenvoudig van structuur, met veel zwaar gitaarwerk en dito drums. De toetsensolo had zo van de hand van Richard West (Threshold) kunnen zijn. Geen hoogvlieger, dit nummer, maar wel een lekker tussendoortje.

Hoogtepunt van dit conceptalbum is zeker Leaving My Seat At The Table. Een geweldig afwisselend en stevig nummer met zeer sterke zang van Lankford. In de rustpunten duikt de viool weer op, waardoor het nummer perfect in evenwicht blijft. Ook hier is het refrein er één om naar uit te kijken. Het nummer doet me wel een beetje denken aan It’s Been Awhile van de formatie Staind.

Met See What He Sees wordt de rust teruggebracht. Viool, cello en piano verzorgen het bloedstollend mooie intro van deze ballade. Ook hier is de zang van Lankford prachtig. Hij weet zijn stem meerdere gezichten te geven, waardoor zijn geluid nooit gaat vervelen. Daarbij heeft hij een enorm bereik. Alles bij elkaar een prachtig emotioneel en puur nummer.

Uiteraard moeten daarna weer alle remmen los en worden de oren in het titelnummer Orphan Found getrakteerd op zware gitaarriffs. Het krijgt al snel een vriendelijker gezicht. Omdat er vrij veel tegelijk gebeurd in dit nummer, kan hij me niet zo boeien. De overige nummers halen niet meer het niveau van de eerste acht songs en dat is jammer. Hier wint het verhaal het van de muziek. Vooral de ‘outro’ Wonderous Love, waarbij een koor met woordloze zang en zacht toetsenspel voor een traan moet zorgen, gaat mij net iets te ver.

Jammer, maar geen ramp. De eerste acht nummers op deze schijf zijn namelijk ijzersterk en de overige nummers zijn echt niet slecht. Op het nippertje kan ik deze schijf nog meenemen in mijn top 10 van 2003. Dat zegt toch wel genoeg, dacht ik zo.

Maarten Goossensen

Send this to a friend