Orphan ProjectAlbum

In 2003 deed Shane Lankford voor het eerst van zich horen en maakte met zijn “Orphan Found” een prima album, dat van mij een positieve recensie kreeg. Nadat ik niets meer van deze muzikant vernam, ging ik er vanuit dat we met een eendagsvlieg te maken hadden. Maar dan is daar opeens nieuw werk van deze Amerikaan. Geen compleet album, maar een ep met drie nieuwe nummers en een cover.Lankford heeft een compleet nieuw team van muzikanten om zich heen verzameld, maar het moge duidelijk zijn dat hij de artistieke touwtjes nog steeds strak in handen heeft. Qua stijl ligt het helemaal in het verlengde van zijn debuutalbum. Nog steeds is de muziek een prettige mix van poppy prog en progmetal.

In Angels Desire wordt de toon direct gezet met zware gitaarriffs die je meteen helemaal bij de les trekken. De stem van Lankford vind ik persoonlijk bijzonder sterk en maakt ook op deze ep indruk. Door subtiel toetsenspel, vrouwelijke achtergrondzang en een lekkere vette gitaarsolo tegen het einde, zorgt hij ervoor dat het nergens saai wordt en weet hij het tempo er goed in te houden. Een lekker stevig nummer boordevol energie.

Ook de basis voor My Goodness wordt gelegd door zware gitaarriffs. Dankzij warm pianospel en de prettige tempowisselingen wordt het nummer nergens te zwaar. Zo zit er een mooie passage met vioolspel in het nummer, wat zorgt voor een mooi rustpunt. In tegenstelling tot zijn eerste album, komen de violen dit keer uit de synthesizers, maar dat mag de pret niet drukken.

Empty Me houdt het midden tussen de twee hierboven genoemde nummers. Gewoon lekker in het gehoor liggende stevige prog met uitstekende zanglijnen en sterk gitaarwerk. De drie nummers weten zich niet heel erg van elkaar te onderscheiden en lijken behoorlijk op elkaar. Maar goed, voor een ep is dat geen enkel bezwaar. Van mij mag Lankford weer een heel album maken, deze muziek hapt heerlijk weg.

Tja, en dan hebben we nog die cover. Pink Floyd’s Another Brick In The Wall pt 2 is natuurlijk niet de meest originele keuze. Hij doet een leuke poging, maar ik vind het toch wel een smet op deze ep. Lankford is prima in staat om eigen nummers te produceren en dan is z’n cover een beetje jammer.

Maarten Goossensen