De meeste dromen zijn bedrog!
Nee, dit album van Osada Vida is niet geïnspireerd op de megahit van Marco Borsato. Ook moet ernstig worden betwijfeld of het album “Night” van Gazpacho als krachtvoer heeft gediend voor de spierballenmuziek die de Polen op “Uninvited Dreams” etaleren.
Net als de twee voorgangers staat op dit album een thema centraal. Enige overeenkomst met het voorgaande album is er natuurlijk wel, want “Uninvited Dreams” gaat over het lichaamsdeel wat op “The Body Parts Party” al in Brains werd bezongen: onze bovenkamer. En dan hebben we het over de activiteiten die gedurende de nachtelijke uren in onze bovenkamer plaatsvinden. Het thema ‘dromen’ is op verschillende manieren onderwerp van zeven composities, waarvan er twee volledig instrumentaal zijn.
Blijven er vijf nummers over waarop Lukasz Lisiak ons zijn vrij beperkte stemgeluid laat horen. De zang is het zwakke punt van Osada Vida en dat is op deze schijf niet veel verbeterd, al heeft men nu wel gemeend de vocale stukken tot minder dan de helft van de totale speelduur te beperken. Rest ons toch zijn vrij donkere en monotone zang die af en toe een hypnotiserende werking heeft.
Muzikaal gezien heeft Osada Vida het een stuk beter voor elkaar. De complexe muziek die men maakt kan zowel aantrekkelijk zijn voor liefhebbers van progressieve metal als de liefhebbers van een stevige pot symfonische rock. Wanneer we de heren moeten geloven is dit keer extra zorg besteed aan de productie, wat tot uitdrukking moet komen in het geluid. Men mag dan zelf tevreden zijn, het is maar afwachten of de luisteraar die mening ook is toebedeeld. Qua geluid heb ik immers geen veranderingen kunnen waarnemen. Het neemt niet weg dat “Uninvited Dreams” net als zijn voorgangers een boeiend en aantrekkelijk album is geworden.
Het geluid van Osada Vida wordt in hoofdzaak bepaald door gitaar en basgitaar. Gitarist Bartek Bereska domineert vaak met donkere en zware gitaarakkoorden, die hij afwisselt met lang uitgesponnen en vaak melodieuze solo’s. Daarbij wordt hij ondersteund door gedegen baswerk van Lukasz Lisiak, inderdaad een zingende bassist of beter nog; een basgitarist die een beetje zingt. Het toetsenspel fungeert over het algemeen als ondersteuning en treedt maar spaarzaam op de voorgrond. Uitstapjes richting jazz (Childmare (A Goodnight Story)) en zelfs elementen van funkrock (Is That Devil From Spain Too?) gaat men niet uit de weg. Dit alles wordt voorzien van een forse dosis galm waardoor het kenmerkende donkere en soms holle groepsgeluid ontstaat.
Er zijn enkel uitschieters in positieve zin te noemen. Titelnummer en opener Uninvited Dreams is gelijk het minst donkere nummer. Je komt er hier achter hoe het op dit album zit met de verhoudingen tussen gitaar en toetsen. Op een enkel toetsenloopje na is geen grote rol voor Rafal Paluszek weggelegd. Zijn aandeel in het door hem ontworpen artwork voor het album is wellicht groter geweest.
My Nightmare Is Scared Of Me is zonder twijfel het sterkste en best opgebouwde nummer. Het begint allemaal met spookachtige toetsen, zware galmende gitaarakkoorden van Bareska en wat sinistere klappen op de drums. Voor het eerst treedt een melodielijn op toetsen naar voren die gedurende het nummer regelmatig terugkomt. Er ontspint zich een fascinerend spel tussen gitaar en percussieachtige drumwerk van Adam Podzimski. De zich aandienende nachtmerrie wordt gesymboliseerd door een heftige muzikale climax waarin Barteska zich wezenloos soleert. Wie denkt dat John Petrucci en Steve Vai de enige rappe snaarartiesten zijn, zullen na het beluisteren van dit nummer op hun schreden terug moeten komen. Wat kan deze man spelen.
Een nummer met diverse keerzijden is Lack Of Dreams, met 13 minuten het langste nummer. Een speels begin met een aan Riverside denkend gitaarloopje vloeit over in een rustige passage met prominent spel op basgitaar. Een stuk met enkele loepzuivere gitaarakkoorden gaat aan een minuten durend en dit keer vervormde gitaarsolo vooraf.
Het album wordt besloten met Neverending Dream, waarin diverse onverwachte wendingen zitten en Bareska wederom strooit met enkele slepende gitaarsolo’s. Op dit nummer is ook een gastrol weggelegd voor zangeres Natalia Krakwiak.
Al met al concludeer ik dat “Uninvited Dreams” niet de natte muzikale droom is waarop ik stilletjes had gehoopt, maar wel een bovengemiddeld rockalbum van een onderschatte rockband. Heb je aan deze 65 minuten durende droom niet genoeg, dan is er om uit te slapen een speciale editie in de handel met de extra nummers Sleep, 2304 en een speciale versie van Uninvited Dreams.
In het interview met Osada Vida kan je meer te weten komen over deze groep.
Hans Ravensbergen