Na een flink stel studioalbums, verdeeld over de periode 2000 tot 2012, komt Osada Vida met een live dvd getiteld “Where The Devils Live”. Het Poolse kwartet balanceert qua muziek tussen progressieve rock en progressieve metal en was tot mijn spijt een nog nooit geziene gast in Nederland. En dat zat mij als liefhebber van deze groep en als liefhebber van muziek uit genoemde genres behoorlijk dwars.
De oplettende lezer constateert dat ik voorgaande zinnen in de verleden tijd heb geformuleerd. De meer dan anderhalf uur durende live-opnames op deze dvd deden mij namelijk ernstig achter de oren krabben en mijn wenkbrauwen diep fronsen. Mijn oordeel is bikkelhard, maar de waarheid moet gezegd worden: zowel Metal Mind Productions, die deze dvd heeft geproduceerd en uitgebracht, als Osada Vida moeten zich schamen voor deze dvd. Ik zal mijn oordeel motiveren in de hoop dat zowel label als band er iets van leren. Maar gelet op eerder falen zoals ik beschreef in de dvd-recensie van “Far From Home” van DeeExpus Project zal deze hoop vermoedelijk ijdel zijn.
Het is een publiek geheim dat de zang van Åukasz Lisiak de achilleshiel van Osada Vida is. Op studioalbums kon dit manco nog redelijk worden gemaskeerd. Op deze dvd valt Lisiak helaas snoeihard door de mand. Er zijn teveel momenten dat het gewoon niet om aan te horen is. Het ergste is dat hij het zelf niet schijnt door te hebben. En dat vind ik buitengewoon triest. Eigenlijk ook jammer, want muzikaal staan de Polen hun mannetje en is de muziek dik voor elkaar.
Naast zingen speelt de boomlange en vermoeid ogende Lisiak basgitaar. Dat doet hij niet onverdienstelijk, al vind ik de op zijn basgitaar geplakte sticker van “R30” van Rush een aandoenlijk gezicht. Het deed me weer denken aan mijn middelbare schooltijd met volgeplakte pop-agenda en een (later verboden) ‘pukkel’ die was volgeklad met mijn favoriete groepen. Als volwassen artiest mag je best fan zijn, maar ik vind dat je dat op een andere manier moet laten blijken dan een sneu stickertje.
Je zult je de volle 100 minuten door deze dvd heen moeten slaan. En om maar heel eerlijk te zijn is mij dat niet gelukt. Daar draagt ook het gemonteerde beeldmateriaal aan bij. Kennelijk moest het complete arsenaal aan camera’s ingezet worden en in de eindmontage zichtbaar worden. Het resultaat is een beeld dat om de paar seconden verspringt. En dat is helaas niet alles. De afwisseling in zwart-wit en kleur, animaties en andere filmpjes is lukraak gedaan. Dan heb ik het nog niet eens over de valkuil waar men weer indondert om een toetsenist in beeld te brengen terwijl je een gitaarsolo hoort. Tel daar de over-de-top lichtshow bij op en de martelgang voor de kijker is compleet. Sterker nog, als kijker waan je je op de Tilburgse kermis. De aanwezigen in de zaal zullen er weinig last van hebben gehad. Maar voor een vol Wyspianski Theater in Katowice is deze dvd dan ook niet gemaakt.
Zijn er dan helemaal geen pluspunten? Technisch gezien is niets mis met de dvd. Je kunt kiezen uit 5.1 surround of de 2.0 stereo-instelling. En afgezien van mijn eerder genoemde grieven over het beeld is dat kraakhelder en geschikt voor brede schermen. Verder is de hoes, waar de albumhoezen van voorgaande cd’s fraai in verwerkt zijn, een plaatje. Voor de doorzetters is er nog een interview met Lisiak en Paluszek die in het Engels is ondertiteld en de vijfminuten durende documentaire “3 Hours To The Show”. Daarnaast een biografie, discografie en leuke gadgets om het bureaublad van je computer op te leuken. Ik vraag mij af of iemand daar na het zien van deze dvd nog moed voor heeft.
Hans Ravensbergen