OverheadDVD

Ook de Finse band Overhead heeft een Metal Mind dvd achter zijn naam staan. “Live After All” bevat als hoofdmoot een registratie van het negentig minuten durende concert  dat de band 17 februari 2009 gaf op het Progrockfestival in het prachtige Wyspianski-theater te Katowice. Het moet me van het hart, maar ik vraag me af of Overhead er goed aan heeft gedaan om Metal Mind Productions uit te kiezen voor die klus. Vele bands gingen Overhead al voor en daardoor creëert het Poolse productiebedrijf steeds meer een soort eenheidsworst. De prog-dvd’s vliegen je om de oren. Je ziet er vaak dezelfde belichting en dezelfde cameraposities in dezelfde entourage. Hoe vakkundig de Poolse crew ook is, er hangt toch wat ‘metaalmoeheid’ in de lucht en daar mag Overhead niet het slachtoffer van worden. Ik kan de heren Overhead ook weer wel begrijpen, want Metal Mind levert altijd hoogwaardige producten af, terwijl de productiekosten laag worden gehouden door soms meerdere bands op één avond te filmen. Zo konden Dee Expus en RPWL ook aan de bak die zeventiende. Het probleem ligt dan ook helemaal niet bij Overhead zelf. Nee, het probleem ligt meer bij mij. Als consument wil ik meer exclusiviteit kunnen aanschouwen.

Met de muziek van de Finnen is gelukkig niks mis. Wederom is de enthousiast uitgevoerde mengeling van prog en moderne artrock zeer geslaagd te noemen, een geluid dat zijn hoogtepunt kent met het door mij flink bejubelde derde album “And We’re Not Here After All“. De keuze van de heren om te openen met Metaepitome, een langdradige song van negentien minuten, is dan ook niet zo begrijpelijk. Het weinig enerverende eerste kwartier wekt de indruk dat Overhead een hippie-achtig gezelschap is dat retro-prog maakt richting Jethro Tull. Het nummer kent best enkele aardige oplevingen,toch het blijft een vrij tamme exercitie totdat drumer Ville Sjoblom het Wyspianski-theater op zijn grondvesten laat schudden. Als zanger/fluitist Alex Keskitalo zich dan uitleeft in enkele grunts lijkt het of de heren bevrijd zijn van iets en ontketend spelen ze deze epic uit met een bezieling die tot dan toe zoek leek. Luister even naar die kenmerkende combi van sprankelende piano en heftige gitaar. Overhead is Carptree en Jethro Tull ineen.

In de daaropvolgende nummers schommelt het niveau constant tussen ‘goed’ en ‘briljant’ en de uitvoeringen zijn dito. Vaak klinkt de muziek wat heftiger dan op de studioplaten. Met name de gitaar van Jaako Kettunen is hier een stuk steviger, maar ook de basgitaar van Janne Pylkkonen heeft meer body. Nummers als Time Can Stay, A Method, To The Madness en Entropy hebben duidelijk baat bij deze dynamiek. Het psychedelische aspect van het bandgeluid is live ook al een stuk intenser. De drums galmen en de synthesizers slurpen er lustig op los. Daarnaast heeft Overhead met Keskitalo een uitstekende zanger die de vele emoties die hij op de studioalbums laat horen moeiteloos op de bühne representeert. Met de fluit in de hand neemt hij de band mee naar zowel ingetogen als uitbundige sferen. Hoe goed is dit gezelschap bezig variatie aan te brengen! Daar is het zwierige Butterfly’s Cry en daar is het meesterlijke A Captain On The Shore. Na het weerbarstige Dawn dient de band zich aan met een stormachtige versie van King Crimsons  21st Century Schizoid Man. Zo timide als de band dit concert begint, zo levendig sluiten ze het af. Deze cover behoort met al zijn ‘over the top’-solo’s erg hoog te staan op het lijstje ‘beste cover ooit’.

Met dit tumult komt er een veel te vroeg einde aan deze concertregistratie. Dat is helaas inherent aan de werkwijze van Metal Mind Production. Ter compensatie zijn er nog wat videobeelden uit de oude doos onder het kopje extra’s neergezet. Alhoewel de kwaliteit van deze opnames ver beneden peil is, zijn de gitaarsolo’s van de overmatig getalenteerde Kettunen een vette kick, vooral in de laatste twee nummers. Uiteraard ontbreken de nodige obligate items als interview, discografie, fotogalerie etc. ook deze keer niet.

“Live After All” heeft een uitstekende beeld- en geluidskwaliteit en ook Overhead zelf staat ze fantastisch te raken, toch is het een beetje een dertien in een dozijn product geworden. Overhead had er mijns inziens goed aan gedaan nog een albumpje te wachten alvorens zich visueel aan de wereld der dvd-fetisjisten over te geven.

Dick van der Heijde