OverheadAlbum

Ik probeer in mijn Progwereld recensies de referenties en invloeden van andere bands zoveel mogelijk te vermijden en doe dat al zeker niet bij bands die meerdere albums hebben uitgebracht. Sterker, ik durf te beweren dat u weinig of geen recensies van mijn hand zal vinden van bands of een artiest met een respectabele discografie waarin dat het geval is. Desondanks zal ik daar in dit specifieke geval van afwijken en dat heeft meerdere redenen. 1. Ik was tot op heden nog niet echt bekend met deze Finse groep (schaamrood op mijn kaken) en 2. Ik denk dat  enkele gelijkenissen zo voor de hand liggen zodat ik ze wel moet noemen, al is het alleen maar om de nieuwsgierigheid bij u op te wekken. Ik richt mij in deze recensie dus ook nadrukkelijk tot de niet-kenners van Overhead, hopende dat de ervaringsdeskundigen zich kunnen vinden in mijn conclusies.

Laat ik dan gelijk maar een aantal vergelijkingen noemen. De Finse formatie Overhead componeert muziek die doet denken aan Genesis, Porcupine Tree, Quidam, Focus, Above Symmetry (voormalig Aspera), Marillion, Carptree en een vleugje Jethro Tull of Proto-Kaw . “Tja, daar kan ik wat mee”, hoor ik u al denken. Een beetje kenner van de hedendaagse progmuziek weet namelijk dat er tussen die genoemde bands ook heel wat variëteit te vinden is. En inderdaad, dat zegt dus genoeg over de bijzonder rijke, diverse en melodieuze muziek op dit album.

Een paar vergelijkingen met Focus, Quidam en Jethro Tull en Proto-Kaw liggen wat voor de hand, simpelweg door het gebruik van de dwarsfluit, bespeeld door zanger Alex Keskitalo. De match met die bands is daardoor eenvoudig gemaakt en is ook enigszins te verdedigen, hoewel de muziek toch echt weer wat anders gebracht wordt. De dwarsfluit wordt met name in het tweede gedeelte van de cd tevoorschijn getoverd en verrijkt de muziek in positieve zin, hoewel mij ook af en toe de term retro-prog te binnen schiet. Zo is Grotte een mooi duel (of haast jamsessie) tussen fluit en uitstekend gitaarspel, maar kan ook zo maar dertig jaar eerder gemaakt zijn. Het is in elk geval prachtig gemaakt en artistiek zeer verantwoord. De songs op dit album lijken sowieso goed doordacht te zijn, want elke aansluiting van de noten klinkt logisch en prettig in de oren en toch hoor je elke keer een ander mooi detail. De heren balanceren met hun muziek tussen pop, progressieve (classic)rock en metal.

Een kleine bandnaam in de overeenkomsten is die van Above Symmetry (Aspera), maar deze durf ik volledig te rechtvaardigen door de regelmatig timbre-achtige  zang van Keskitalo en de vele gitaaraanzetten in de muziek van Overhead. Muzikaal gezien liggen die twee bands wat in elkaars verlengde, al geldt die parabel voornamelijk in de eerste vijf nummers. Weer wat meer Porcupine Tree schijnt door in Aftermath, maar weer een volledig ander repertoire laat de band horen in Syriana. De single Berlin is een heerlijk groots nummer, heeft een prachtig catchy refrein en laat de individuele kwaliteit van ieder bandlid horen. De muzikale afstemming is hier haast tot in de perfectie afgerond. Daarnaast kan ik mij zo maar voorstellen dat dit de nodige airplay kan ontvangen van de reguliere rockradio stations. Dat Keskitalo ook goed kan fluiten met zijn lippen bewijst hij in Last Broadcast, dat begint als een ballad. Halverwege slaat de muziek over in een wat heftiger verhaal en waar gitarist Jaakko Kettunen nogmaals laat horen dat hij ontzettend begaafd in zijn spel is. Ook hier weer een mooi duel tussen gitaar en dwarsfluit. Het nummer eindigt abrupt en gaat dan over in het volgende nummer: Alive. Echt een kippenvelmoment. Dit nummer heeft overigens heerlijk toetsenspel van Tarmo Simonen.

Ondanks de genoemde overeenkomsten zal het weinig respectvol zijn om te zeggen dat de heren klakkeloos kopiëren van andere bands. Dat heeft u namelijk nergens in mijn recensie op kunnen maken en zal dus voorlopig ook niet gebeuren. De kwaliteit van het materiaal is daarvoor van een te hoog niveau en dit album moet wat mij betreft door een groot publiek worden gevonden. Ik heb dan ook een missie de komende tijd, zieltjes winnen! Heb je evenals ik de naam Overhead verwaarloosd de afgelopen jaren en ben je nieuwsgierig gemaakt door de genoemde namen, maak dan nu eens werk van Overhead!

Ruard Veltmaat