Ozric TentaclesAlbum

Het ensemble Ozric Tentacles ontstond tijdens de zonnewende op het Stonehenge Free Festival 1983 en groeide uit tot een van de bekendste psychedelische rockbands op Glastonbury en andere festivals. De unieke trippy soundscapes van de Ozrics verbindt spacerock met psychedelia en wat afgedwaalde dance music. Daardoor behoren zij tot de invloedrijkste bands in de Britse festivalscene. Helaas geldt dit niet voor hun albums van de laatste jaren.

Het nieuwste album “Lotus Unfolding” werd tussen 2022 en 2023 opgenomen in hun eigen ‘Blue Bubble’ studio in Fife en is opnieuw geschreven en geproduceerd door Ed Wynne, met een beetje sonische hulp van partner in crime Silas. Ozric Tentacles is met Brandi aanvullend op basgitaar daarmee vooral een familie Wynne-gebeuren, want met behulp van Saskia Maxwell op een verdwaalde fluit, Tim Wallander op drums en Paul Hankin op percussie, zijn er maar beperkt hulptroepen aangetrokken. Daarmee beweren zij dat er weer een nieuwe, sonisch geïllustreerde excursie wordt verkend en aan hun lange epistel wordt toegevoegd. Ik vraag me oprecht af of dit werkelijk wel zo is.

Het album trapt af in een flitsende stijl en gaat verder met veel gedreven groovy en pulserende elementen, wat al met al zeker geen storm in een glas (thee)water is. Voor een muzikale yogasessie als intermezzo in het titelnummer wordt ook ruim de tijd genomen. En als voor Ozric Tentacles begrippen de pedalen daarna weer eens behoorlijk stevig worden ingetrapt, zoeken ze ook weer net zo rap de voor hen veilige en dus hogere sferen op.

Alle bekende ingrediënten zijn ook nu weer ruimschoots aanwezig, van echoënde gitaargolven tot bliepende synthesizers en dansbare drumritmes met aanzwellende baslijnen. De auditieve synapsen zoemen door het hele album, waardoor “Lotus Unfolding” het niemandsland vol ontvouwende lotusbloemen is tussen het spirituele en het fysieke.

Toch ebt mijn concentratie gaandeweg de nummers weg en beklijft het gevoel dat Ozric Tentacles in dit decennium meer muzak voor spacerock maakt dan intrigerende psychedelische rock. Prima als muzikaal behang in een kamer vol paddenstoelen of lotusbloemmotieven. Echter, de fan van instrumentale muziek met een brede interesse en kijk op de muziekwereld, die de vermenging van de weeïge lucht met wierook en een marihuana stickie wil vermijden, verwacht meer.

De groep blijft namelijk hangen in zijn oude vertrouwde geluid. Nieuwerwetse toevoegingen hoeven we niet te verwachten en koerswijzigingen naar andere universele werelden lijken uitgesloten. Zin in originele psychedelisch spacerock zonder gebruik van hallucinerende middelen met meer variatie en originaliteit? Grijp dan terug op de begintijden met intrigerende albums als “Erpland” of “Jurrasic Shift”. Deze plaat zal niet meer toevoegen aan wat ooit is geweest. Voor de die hard fan is het toch een must-have omdat in de uptempo nummers meer te genieten valt dan op voorgaande albums.