Paatos

3 november 2006, De Boerderij, Zoetermeer

Info
Website: www.paatos.com
Locatie
De Boerderij, Zoetermeer
www.boerderij.org
Stefan Dimle: basgitaar
Huxflux Nettermalm: drums, percussie
Petronella Nettermalm: zang
Peter Nylander: gitaar
Johan Wallén: toetsen
Still Standing
Happiness
Your Misery
Shame
Hypnotique
Falling
Gasoline
Absinth Minded
Look At Us
Won't Be Coming Back
Is That All?
Sensor
[Toegiften]
Tea
Quits

Boeren, burgers en buitenlui, waar was u?

Paatos is ongetwijfeld één van de interessantste bandjes binnen ons genre. Een zekere innovatieve muzikale drang kun je de vijf Zweden niet ontzeggen. Het recept bij Paatos is inmiddels wel redelijk bekend, zo komen er tijdens een beluistering zeer sferische muzikale klanken als een warm bad je tegemoet gestroomd. Paatos kan je muzikaal eerder indelen in de art-rock / trip-hop hoek dan in het zo vertrouwde neo-prog gebeuren waar de symfo in het algemeen toch bekend om is geworden. Dat was misschien ook wel het grote probleem tijdens dit optreden. Tenminste niet met hét optreden op zich want daar was zeker niks mis mee. Neen, het was eerder de publieke belangstelling waarover ik me oprecht verbaasd hebt. Om de tijd te doden tot het concert heb ik me bezig gehouden met koppen tellen. Niet dat dit een halve dagtaak was hoor, na 43 tellen was ik al klaar. Schandalig weinig voor een toch redelijk bekende naam binnen onze progwereld.

Toen er van de in totaal 43 bezoekers er al 25 zich voor het podium in één van de zeteltjes hadden genesteld, kwam de Engelse groep Lo Ego ons voorverwarmen. Dit gezelschap is nog een relatieve nieuwe band. Ten tijde van dit optreden waren de heren pas anderhalf jaar in groepsverband bezig. Lo Ego, dat afkomstig is vanuit Nottingham, maakt muziek die behoorlijk gelinkt is aan Radiohead (over innovatieve en interessante bandjes gesproken). Vooral zanger Martin Collins komt soms akelig dicht in de buurt van Thom Yorke. Ook de verwijzing naar een wat stevigere variant van Saybia kwam bij mij boven. Het was voor de mannen de eerste keer dat ze optredens hadden in Europa en daar waren ze Paatos terecht zeer dankbaar voor. De band bracht hun materiaal zeer fris en men wist het karige publiek voor zich te winnen. Tot op heden heeft Lo Ego ‘slechts’ twee ep-tjes vanuit eigen beheer uitgebracht, maar volgens de bandleden is er wel interesse van een platenlabel en zijn ze hard bezig met een hele cd. Het zou mij ten zeerste verbazen als we niks meer te horen kregen van Lo Ego.

Dan de handen op elkaar voor het hoofdprogramma, Paatos, waar u allen zo massaal voor gekomen bent, schreef hij cynisch. De setlist was een behoorlijk goede afspiegeling van het gehele repertoire van Paatos. Er werden ons totaal vijftien verschillende liedjes voorgeschoteld. Elk van de drie platen was goed vertegenwoordigd. Zo werden er vijf liedjes van “Silence Of Another Kind”, vijf van “Kallocain”, vier van “Timeloss” en om de vijftien vol te maken, één cover gespeeld. Het concert begon gelijk al goed, mijn favoriete nummer van “Silence Of Another Kind” Still Standing had de eer om het optreden af te mogen trappen. De nadruk van het eerste gedeelte van het concert lag sowieso al bij “Silence Of Another kind”. Van de eerste zes nummers kwamen er maar liefst vier van “Silence”. Dit kwartet liedjes werd enkel onderbroken door het van “Kallocain” afkomstige Happiness en het prachtig ingetogen Hypnotique dat op “Timeloss” terug te vinden is. Het geluid in De Boerderij was erg goed te noemen, ook de redelijk sobere maar doeltreffende lichtshow maakte het geheel tot een fraai schouwspel. De enig afstandelijk overkomende zangeres Petronella Nettermalm zong vrij sterk vanavond. Dat haar af- en aankondigingen nogal slecht te verstaan waren werd ruimschoots goed gemaakt door haar zangprestaties. Over prestaties gesproken, de grootste prestatie werd, zoals wel vaker bij Paatos, geleverd door de echtgenoot van Petronella: Ricard Huxflux Nettermalm. Dit drumbeest wist met zijn heldere doch aparte drumslagen en voortreffelijke percussiewerk de aandacht van een ieder op zich te richten. Ik denk dat het perfect is dat Nettermalm deel uit maakt van Paatos, aangezien het anders wel een erg statisch optreden zou worden.

Nadat Paatos het publiek nog verrast had met een cover van het Ierse Thin Lizzy (Lizzy) lag de nadruk bij het einde van het optreden erg op “Timeloss”. Het afsluitende trio liedjes kwam namelijk allemaal van de prachtige debuutplaat van Paatos. Ik kan misschien wel helaas constateren dat het niveau van de afsluiters – namelijk Sensor, Tea en Quits – niet gehaald wordt op hun laatste geboorte “Silence Of Another Kind”. Deze nummers die gedomineerd worden door instrumentale passages en waarin uiteraard de hoofdrol is weggelegd voor meesterdrummer Nettermalm, zorgen voor een spetterend einde van deze fraaie show.

Al met al een kostelijke avond voor het opgekomen publiek, Paatos gaf een zeer professionele show weg met de strakheid van een topmodel. Helaas waren daar maar bar weinig mensen getuige van. Hopelijk heb ik middels dit schrijven er nog voor gezorgd dat er wat meer mensen de concertagenda in de gaten gaan houden.

Sander Kok

Send this to a friend