Pagan's MindAlbum

Van Einstein tot Rammstein!

Zanger en tekstschrijver Nils K. Rue verdiept zich graag in zaken als buitenaardse intelligentie, aliens, ufo’s, esoterie en geloof. Het is dan ook niet verwonderlijk dat hij Albert Einstein’s gedachten over het uitgroeiende universum – vervat in diens theorie ‘God’s Equation’ – als inspiratie heeft gebruikt voor de teksten op het gelijknamige, vierde studioalbum van zijn band Pagan’s Mind. Het is voor Rue echter slechts een leidraad geweest, want hij trekt het breder, hetgeen tot uitdrukking komt in de, door hemzelf ontworpen en uitgevoerde, hoes van “God’s Equation”. De dame, of beter godin, die hierop staat afgebeeld, staat model voor ‘moeder natuur’, de bron van al het universele leven. In haar hand(en) houdt zij symbolen van verschillende religies, zoals een kruis, yin/yang en een ankh, waarmee Rue heeft willen aangeven dat alle wereldgodsdiensten eigenlijk een gezamenlijke oorsprong hebben. Alleen de symbolen en de interpretaties zijn anders. Leuk detail; ter voorkoming van een tweede ‘nipple-gate’ zal het hypocriete Amerika het zonder de ontboezemingen van de godin moeten stellen. Voor deze markt zal de haarlengte van de dame in kwestie enigszins worden aangepast, zodat er slechts kan worden geraden naar de onderliggende vrouwelijke vormen. Bizar, maar waar.

De muziek die het Noorse Pagan’s Mind op zijn nieuwe plaat tot ons laat komen, sluit vrijwel naadloos aan op genoemde hoes en thema. Die is namelijk ook bijkans van een goddelijke schoonheid. De band gaat in zijn progressieve power metal op “God’s Equation” net een paar stapjes verder dan voorheen. Nog altijd zijn de pakkende melodielijnen praktisch onweerstaanbaar, maar de structuren van de songs zijn wat minder complex en doorzichtiger geworden. Het klinkt allemaal wat volwassener en beter uitgewerkt. Ook het experiment wordt zo hier en daar niet geschuwd. Binnen dit kader zijn het, naast de onverminderd luid galmende stem van krachtpatser Nils K. Rue, vooral de rechtlijnige, retestrakke riffs van gitarist Jørn Viggo Lofstad die de boventoon voeren. Essentieel in het groeiproces van Pagan’s Mind is de rol van geluidsgod Stefan Glaumann, inderdaad de man die ooit Rammstein in zijn portefeuille had. Deze Glaumann is er, met zijn geweldige ‘wall of sound’ mix, in geslaagd om ook de muziek van Pagan’s Mind een nieuwe dimensie te geven. “God’s Equation” komt daardoor binnen als een mokerslag, die je boxen op hun grondvesten laat trillen. Een overrompelende geluidservaring.

“God’s Equation” komt nog wat kalmpjes tot leven met het intro The Conception, maar de verschroeiende gitaarriffs van het navolgende titelnummer God’s Equation brengen daar al snel verandering in. Kenmerkende Pagan’s Mind-melodieen trekken hier in goede harmonie op met staalharde tempoversnellingen, en de briljante break die zich ergens halverwege deze song openbaart is weergaloos te noemen. In hetzelfde straatje opereren tracks als Evolution Exceed, dat bol staat van de onderhuidse spanning, en het meeslepende, melodieuze meesterwerkje Painted Skies, dat heerlijke, onbedaarlijke gitaarerupties en moddervet baswerk in de aanbieding heeft.

Een stuk verrassender is het opzwepende, bijna commerciële United Alliance, waarin de hand van Stefan Glaumann duidelijk hoorbaar is. Luister maar eens naar het Rammstein-achtige toetsenintro van dit nummer, dat overigens als een rode draad door deze compositie loopt. Nog opmerkelijker is Hallo Spaceboy, een cover van David Bowie (en Brian Eno). Pagan’s Mind is er wonderwel in geslaagd om zich deze popsong volledig eigen te maken. Gek genoeg doet uitgerekend dit deuntje, vooral door Nils K. Rue’s manier van zingen, nu sterk denken aan Queensryche. En het lijkt erop dat Hallo Spaceboy Pagan’s Mind behoorlijk heeft geïnspireerd, want het experimentele Spirit Starcruiser, met zijn science fiction-achtige toetsenwerk, gaat qua opzet aardig in dezelfde richting. Veel ruimte voor bezinning biedt het overweldigende “God’s Equation” niet, want eigenlijk is er pas tijdens de tiende track Farewell sprake van enige beschouwende terughoudendheid. Dit sfeervolle instrumentaaltje is echter van korte duur en vormt slechts de opmaat voor het lange, bombastische slotakkoord Osiris’ Triumphant Return, dat inderdaad alles heeft van een triomfantelijke zegetocht.

Wie dit prachtige muzikale statement van Pagan’s Mind in huis wil halen, doet er goed aan om de speciale versie van “God’s Equation” op de kop te tikken. Waarom? Omdat die editie vergezeld gaat van een extra cd, waarop een viertal demosongs uit 2001 prijkt. Maar dat is nog niet alles, want op deze cd staan ook nog twee spiksplinternieuwe songs – waaronder Shining Eternally – die vanwege ruimtegebrek niet meer op de reguliere schijf pasten. De videoclip van Atomic Firelight en een live versie van Search For Life (“Enigmatic: Calling”) maken het feest compleet. De keuze lijkt dan ook niet bijster moeilijk.

Joost Boley