Paidarion Finlandia Project

Two Worlds Encounter

Info
Uitgekomen in: 2016
Land van herkomst: Finland
Label: Seacrest Oy
Website (weblink): www.seacrestoy.com
Website artiest: www.paidarion.com
Tracklist
Colin And Wendy (5:31)
Billy Would Climb (4:26)
Fragile Bridge (5:00)
Jungle Fever (5:36)
Yellow (5:31)
Ode To Billie Joe (6:12)
Cloudberry Sky (1:36)
Grand Canyon Of My Dreams (5:08
Horsemen To Symphinity (8:28)
Why Oh Why (2:57)
Hahmo (6:21)
Jenny Darren: zang
Robert Webb: toetsen, akoestische gitaar, zang
Kev Moore: zang
Otso Pakarinen: toetsen en synthesizer
Bogáti-Bokor Ákos: elektrische en akoestische gitaar, achtergrondzang
Jan-Olof Strandberg: basgitaar en fretloze basgitaar
Kimmo Pörsti: drums en percussie
Two Worlds Encounter (2016)
Behind The Curtains (2011)
Hauras Silta (2009)

“Two Worlds Encounter” is het derde album van de Finse band Paidarion en toch is het dat ook weer niet. Dat het album verschijnt onder de naam Paidarion Finlandia Project zegt eigenlijk genoeg. “Two Worlds Encounter” wijkt dan ook best af van een regulier Paidarion-album, zowel qua  ontstaansgeschiedenis als qua inhoud. Wel ligt de muziek nog steeds in hetzelfde straatje; niet zwaar op de maag liggende retro prog die sterk door jazz, funk en blues beïnvloed is. De band komt met mooie melodieën, fraaie harmonieën en uitgekiende ritmieken, maar hohoho. Eerst maar even een woordje over de totstandkoming van de plaat.

Drummer Kimmo Pörsti en bassist Jan-Olof Strandberg zijn anno 2015 nog de enige twee bandleden, maar willen toch graag op tour. Ze nodigen een aantal gasten uit die verschillende nationaliteiten hebben. Zangeres Jenny Darren komt uit de Verenigde Staten, Robert Webb van de legendarische band England is uiteraard een Brit evenals zanger Kev Moore, gitarist Bogáti-Bokor Ákos komt uit Hongarije en de plaats achter de toetsen wordt ingenomen door de mede-Fin Otso Pakarinen. De optredens die naast enkele Paidarion-songs ook werk kenden van de verschillende gastmuzikanten  zijn een succes en het gezelschap besluit bij elkaar te blijven om het materiaal in de studio op te nemen. Het resultaat valt dus op dit album te beluisteren.

“Two Worlds Encounter” komt nogal bont over en gezien het gebodene ben je al gauw geneigd het album af te schilderen als een ratjetoe. Daarmee zou je dit schijfje tekort doen. Oké, een plaat maken die opgebouwd is uit herbewerkingen, covers en enkele eigen nummers verdient eerder het nadeel dan het voordeel van de twijfel.  Paidarion zou echter Paidarion niet zijn als de muziek toch niet in orde was.  Er hangt wel degelijk een fijne allesoverkoepelende sfeer over de muziek. Wel is het jammer dat deze cd het moet stellen zonder saxofoon, aangezien het vorige album “Behind The Curtains” daar de nodige fans mee heeft gegenereerd. Jenny Darren heeft vocaal gezien een typisch jaren ‘70 rockgeluid, een stem die overigens vaak vergeleken wordt met die van Janis Joplin. Ze maakt veel nummers erg beluisteringswaardig en het is dan ook jammer dat zij op driekwart van het album het stokje moet doorgeven. Het is niet anders. In combinatie met de zoevende basloopjes, het creatieve gitaarspel, de subtiele toetsenpartijen en het smaakvolle drumwerk valt er in de meeste nummers wel iets te beleven.

Opener Colin And Wendy is een prachtige ballade met een meeslepende musical-allure die doet denken aan Kayak in de Cindy Oudshoorn periode. Het is een nummer waar tussen alle expressiviteit een gitaarsolo van Bogati-Bokor voorbij komt die je verlekkerd doet uitzien naar wat komen gaat. Hij is ook goed op dreef in de instrumentale jazzrocker Jungle Fever, een cover die origineel op naam staat van de Amerikaanse multi-instrumentalist Neil Larsen. Het is een heerlijk nummer dat gebaseerd is op een aanstekelijke tune en goed duidelijk maakt dat men bij Paidarion een neusje heeft voor bijzondere covers. Zo passeert het bluesy oudje Ode To Billie Joe de revue en baart de band opzien met de door Kev Moore gezongen uitvoering van het Windchase-nummer Horseman To Symphinity. Dat Bogáti-Bokor er niet onderdoet voor Mario Millo wil wel wat zeggen. Men komt hier ook met herbewerkingen van eigen werk en deze verraden smaak. Yellow van England krijgt een beurt evenals het door Robert Webb gecomponeerde Grand Canyon Of My Dreams dat oorspronkelijk op een soloplaat van Jenny Darren staat. Echter, de beste reacties zal de band toch krijgen voor Fragile Bridge en Hahmo, nummers die beide afkomstig zijn van het Finstalige debuut van Paidarion en hier in het Engels gezongen worden. Hahmo kent trouwens een ge-wel-di-ge gitaarsolo. Daarnaast is er ook een aantal nummers dat de goede gang van zaken behoorlijk blokkeren. Why O Why bijvoorbeeld is een nummer met een bruiloften en partijen-uitstraling dat je gewoonweg niet wil horen.

Als we de balans opmaken is “Two Worlds Encounter” een album dat vooral gezien moet worden als tussendoortje. In die hoedanigheid verdient het zeker het voordeel van de twijfel.

Dick van der Heijde

Send this to a friend