Pain Of SalvationConcert

Fans van Pain of Salvation hadden weer eens geluk. Net als bij de vorige tour gaf de band namelijk niet één, maar twee concerten in Nederland. Op 10 maart 2012 trad de groep op in de Bosuil in Weert, op 12 maart 2012 in De Boerderij in Zoetermeer. Veel fans waren voor aanvang van het concert nieuwsgierig: hoe zou Pain of Salvation het er vanaf brengen met maar liefst drie nieuwe bandleden?

Voorprogramma: Cryptex

Op een antwoord moesten de fans even wachten, want eerst was het de beurt aan Cryptex. Gelukkig bleek al snel dat wachten niet per definitie vervelend is. De nog vrij onbekende band uit Duitsland was namelijk verrassend leuk! Het trio zag eruit als een bijeengeraapt zooitje. De drummer (Ramón Fleig) droeg een keurig wit overhemd met bretels, de gitarist (Martine Linke) een duistere, victoriaanse jas tot op de grond. De zanger (Simon Moskon) had iets weg van een woeste Viking, maar dan wel met een Schotse kilt aan.

Net zo veelzijdig als de kledingstijl was de muziek. De kilt verraadt alvast de Keltische invloeden. Verder schakelde Cryptex soepel tussen metal, rock & roll, blues, folk, pop en meer. De leden wisselden niet alleen vaak van stijl, maar ook van instrument. De gitarist pakte de xylofoon erbij, de drummer een cajon. De zanger speelde niet alleen keyboard, maar ook bas, mondharmonica en didgeridoo. Moskon is een echte rasentertainer en wist de zaal echt op te zwepen. Al snel danste en klapte het publiek met hem mee. Zowel in Weert als in Zoetermeer trok de zanger uitdagend zijn kilt omhoog om gejoel uit te lokken. Gelukkig bleek dat hij onder zijn rok – geheel tegen de Schotse traditie in – wel een onderbroek droeg, toen hij na het laatste nummer wijdbeens op de grond neerplofte.

Pain of Salvation

Na deze zeer verrassende act van Cryptex was het de beurt aan Pain Of Salvation. In Weert was onze recensent Mario van Os aanwezig, die eindelijk voor het eerst deze band mocht aanschouwen en hiervan zeker geen spijt heeft gekregen. In Zoetermeer was Shireen Bekker aanwezig. Zij heeft Pain Of Salvation al zo vaak mogen aanschouwen dat ze zichzelf al een ‘grote fan’ van de band mag noemen.

Daniel Gildenlöw (op blote voeten) en drummer Léo Margarit betraden met maar liefst drie nieuwe bandleden het podium. Sinds het uitbrengen van hun laatste album “Road Salt Two” heeft deze Zweedse band twee bandleden vervangen. Toetsenist Daniel Karlsson en gitarist Ragnar Zolberg hebben de plaats van resp. Fredrik Hermansson en Johan Hallgren ingenomen. Daarnaast is bassist Gustaf Hielm aangetrokken. In Weert werden dvd-opnamen gemaakt en moest het publiek dus extra goed z’n best doen. Dat dit naast mooie beelden ook hilarische momenten oplevert, daar komt u straks wel achter.

De stemming zat er al meteen goed in toen Pain of Salvation opkwam. In Weert opende de band met Softly She Cries, in Zoetermeer met Physics of Gridlock. Verder waren er weinig verschillen tussen de setlisten. Naast vijf liedjes van het laatste album, speelde de band de publieksfavorieten Ashes en Chain Sling. “Gek genoeg blijven Nederlanders maar om Chain Sling vragen. Wat hebben jullie met dat nummer?”, vroeg zanger Daniel Gildenlöw. Ook stonden er nummers op de setlist die lang niet meer of nauwelijks live gespeeld waren, zoals Stress, Iter Impius en Enter Rain (alleen in Zoetermeer). “We blijven maar nummers toevoegen aan onze show, misschien moeten we er ook wat verwijderen”, grapte Gildenlöw. Daar was het publiek het niet mee eens.

Met een aantal nummers was de nieuwe bassist Gustaf Hielm al bekend. Zijn baslijnen zijn namelijk ook te horen op het album “Road Salt Two”. Veel eerder, tussen 1992 en 1994, maakte hij zelfs deel uit van Pain of Salvation. Hij stond dan ook rustig en zelfverzekerd naast Gildenlöw op het podium. Toetsenist Daniel Karlsson trad in november 2011 al met Pain of Salvation op in het voorprogramma van Opeth.Ook hij speelde alle nummers schijnbaar moeiteloos mee.

Ragnar Zolberg verving gitarist Johan Hallgren. Een moeilijke taak, want Hallgren drukte met zijn achtergrondzang, opvallende dreadlocks, maffe dansjes en gekke bekken altijd een grote stempel op de shows . Gelukkig bleek al snel dat Zolberg ook over een erg goede strot beschikt. Met zijn tatoeages, lange haar en buitensporige make-up springt hij bovendien nog meer in het oog dan Hallgren. Waar hij de inspiratie voor zijn looks vandaan haalt, verklapte zijn gitaar. Daarop prijkt een grote sticker van de band KISS.

Dat ook de andere twee nieuwelingen grote fans van KISS zijn, bleek wel tijdens de toegift. Tijdens de Kiss-cover She barste Hielm opeens los. Karlsson kroop achter zijn keyboard vandaan, om met een gitaar rond te springen. Zolberg zwiepte zijn haren door de lucht en bewees nog eens zijn zangkwaliteiten. Wat een energie op het podium! Drummer Léo Margarit, geen liefhebber van KISS, kwam voor dit eerste deel van de toegift niet mee het podium op en in Zoetermeer vluchtte hij snel de coulissen in. Gildenlöw, die KISS niet adoreert, maar tolereert, nam het drumstel over en keek glimlachend toe.

Het concert in Weert werd dus opgenomen voor dvd en dat dit ook hilarische momenten kan opleveren, bewees Pain Of Salvation zeker tijdens dit concert. Daniel Gildenlöw deed extra zijn best om het publiek op te zwepen en bij het optreden te betrekken. De jongste bezoeker van de Bosuil mocht een high-five uitdelen met Gildenlöw, de rustmomenten die nodig zijn om de gitaar opnieuw te stemmen werden uitgelegd en de onderlinge grappen en grollen werden toegelicht. Het mooiste moment was wel toen Daniel Gildenlöw voor de toegift opkwam en achter het drumstel wilde kruipen. Dit ging niet helemaal goed, waardoor het drumpedaal afbrak. Gustaf Hielm die nu de elektrische gitaar wilde bedienen, wist zich geen raad met de voetpedalen (waarschijnlijk omdat hij in tegenstelling tot de zanger wel schoenen aan heeft J), waardoor Gildenlöw weer achter het drumstel vandaan moest komen om de pieptoon af te zetten. Teruglopend naar zijn plek achter de drums, grapte hij “zullen we maar opnieuw opkomen voor de film?” Natuurlijk gebeurde dit niet, dus ik ben benieuwd of hierin nog geknipt en geplakt gaat worden voor de dvd. Als voor het tweede nummer van de toegift (The Physics Of Gridlock) Margarit weer terugkeert bij zijn drumstel, staat hij toch wel verbouwereerd te kijken naar zijn afgebroken drumpedaal. “Voor het volgende nummer heb ik toch echt een dubbel basedrum nodig” bracht hij smalend uit.

Een ander prachtig moment in de show was het nummer Healing Now. De muzikanten verruilden hun ‘normale’ instrumenten voor diverse mini-instrumenten. Met uitzondering van Margarit die nu nog aan het ‘grote’ drumstel mocht blijven zitten: “De volgende keer krijg jij ook een mini-drumsetje.” Haha!

Gezellig bij elkaar op een hoekje van het podium langs het drumstel plaatsgenomen werd met deze mini-instrumenten het nummer akoestisch te gehore gebracht. Een sfeervol rustpuntje in een verder stevig en energiek optreden. Tenslotte werd op beide avonden het zeer succesvolle concert afgesloten met het kippenvel-nummer Sisters. De opkomst in zowel Weert als Zoetermeer was bijzonder goed, iets wat we de afgelopen tijd toch wel eens anders hebben gezien. En de bezoekers kregen zeker waar voor hun geld.

Resteert de vraag die we aan het begin van de inleiding hebben gesteld: “Hoe brengt Pain of Salvation het er live vanaf met maar liefst drie nieuwe bandleden?” Het antwoord op deze vraag kan niet anders zijn dan “bijzonder goed”. De bandleden lijken volledig op elkaar ingespeeld, weten exact elkaar te vinden en aan te vullen. Hoewel met name Zolberg pas net voor de tour is aangetrokken, geven zijn stem en gitaarsolo’s een perfecte invulling van zijn rol en plek in de band. Hij weet op voortreffelijke wijze lead- en achtergrondzang voor rekening te nemen en de energie die hij heeft doet niet onder voor die van Gildenlöw.

Verslag: Mario van Os (Weert) en Shireen Bekker (Zoetermeer)
Fotografie: Maurice Moonen (Huisfotograaf De Bosuil) en Shireen Bekker (Zoetermeer)