Palace TerrasAlbum

Wat een plaat!

Veel cd’s hebben meerdere luisterbeurten nodig voordat een eerste conclusie kan worden getrokken. In veel gevallen duurt het nog langer om werkelijk onderscheidende kenmerken te ontdekken. Hoeveel nieuwe muziek je ook tot je neemt, vrij zelden ga je al binnen de eerste minuut rechtop zitten om eens goed waar te nemen welk een genot ons auditief orgaan prikkelt. Het zal niemand verrassen als ik deze introductie afsluit met de mededeling dat “Flying Through Infinity” van Palace Terrace zo’n meesterwerk is dat door de ware liefhebber direct wordt herkend.

Het album behoort tot de neoklassieke categorie en is progressief in elke noot. Verder is het als hoog theatraal te bestempelen waardoor het, hoewel redelijk uniek in z’n soort, te vergelijken is met het fenomenale project “Leonardo – The Absolute Man”. Gemakshalve kan je hier aan toevoegen dat liefhebbers van tegendraadse ritmes en maatsoorten zoals Trent en Wayne Gardner’s Magellan hier een heerlijke kluif aan zullen hebben.

Hoewel ik de muziek zeker niet in het prog- of powermetal hokje wil onderbrengen kennen de tracks een ongelofelijke drive die gedurende het gehele album wordt vastgehouden. De toetsen en drums zijn van een dusdanig niveau dat je niet anders kan dan de verrichtingen over verschillende luisterbeurten afzonderlijk te beluisteren. En dat alles wordt aanvullend voorzien van heerlijk huilende, knorrende, mopperende en ronkende gitaarpartijen. Dit laatste instrument is overigens ook favoriet bij multi-instrumentalist George Bellas, ex Ring of Fire, die verantwoordelijk is voor alle composities, orkestraties, productie, mix en mastering. Verrassend genoeg moet ondergetekende hier dan nog aan toevoegen dat de composities behoorlijk zang-georiënteerd zijn. Hoogst zeldzaam!

Op het eerste gehoor krijg je de indruk dat de verschillende instrumenten en zang volledig onafhankelijk van elkaar zijn opgenomen, elkaars ritme volledig negerend. Hoe is het dan toch mogelijk dat de nummers verslavend catchy zijn, en dat al bij de eerste beluistering? Wel, dat is nu juist de klasse van dit album: de songs laten je niet meer los ondanks (of juist dankzij?) hun ongrijpbare karakter. Je kan niet anders dan telkens opnieuw de playknop van je speler indrukken. Al snel kom je tot de ontdekking dat elke melodielijn, van zang of welk instrument dan ook op sublieme wijze in elkaar verweven is, maar dit aanvankelijk merkwaardig goed weet te verbergen.

Alsof het allemaal niet al mooi genoeg is kan je hier ook tekstueel prima uit de voeten. Het thema betreft onze overgang naar de ‘andere zijde’ vanaf het moment dat onze tijd gekomen is en beschrijft een reis door tijd, ruimte en andere dimensies. Ik heb deze reis gevoelsmatig mogen beleven bij het beluisteren van dit album en nodig iedereen uit hetzelfde te doen!

De informatie op verschillende websites leert dat George Bellas bereid is tegen een kleine vergoeding via compleet verzorgde arrangementen zijn gitaarkunsten over te brengen op normale mensen die het met minder virtuositeit moeten doen (ik heb het dan over mezelf zal ik maar zeggen). Ik verzeker je dat ik daar ooit nog eens gebruik van ga maken, want als ik maar een fractie van zijn kunnen mee naar huis neem ben ik de beste man eeuwig dankbaar…

Oh ja, voor alle zekerheid: dit is dus typisch een album dat geen enkele bezoeker van Progwereld mag missen. Hij komt zeker heel hoog terug in mijn jaarlijst en waarschijnlijk zelfs in de top 10 aller tijden.

Wat een plaat!

Govert Krul