PallasAlbum

Pallas is terug. Pallas werd groot door albums als “The Sentinel” en “The Wedge” welke, volgens velen, het predikaat “Klassieker” zonder meer verdienen. Met “Beat The Drum” hebben deze Engelsen een divers en krachtig album afgeleverd. Op het album staan een aantal progressieve, melodieuze rocksongs zoals Beat the Drum en All or Nothing, maar ook een aantal sterke prog nummers zoals Ghosts en Insomniac.

De prachtige en krachtige stem van Alan Reed is kenmerkend voor deze cd, neem nu de openingssong Call To Arms na een kort intro doet deze zanger zijn intrede en wekt met zijn krachtige en heldere stem behoorlijk wat verbazing op, dit smaakt naar meer. Bassist Graeme Murray drukt ook behoorlijk zijn stempel op dit album, zijn stuwende baspartijen zijn overal op het album terug te vinden. Naast bassist is hij ook een prima zanger, op Fragments Of The Sun neemt Murray een gedeelte van de zang voor zijn rekening.

Eén van de hoogtepunten van dit album is het titelnummer Beat The Drum. Het nummer begint heel rustig met keyboards en zang, je voelt duidelijk dat er naar een hoogtepunt wordt gewerkt. Na zo’n 2 ½ minuut draait het nummer 180 graden en verandert het in een stuwende up-tempo song met een meerstemmig refrein en een subtiele keyboardsolo.

De prog ballads op dit schijfje worden vertegenwoordigd door de nummers Spirits en Blood & Roses. Op het eerstgenoemde nummer wordt zanger Alan Reed begeleid door de keyboards met gebruik van effecten en prachtige percussie. De uithalen in zijn stem, wekken aardig wat kippenvel op. Op het eind krijgt dit nummer een prachtig Schots tintje, dit door het gebruik van doedelzakken en roffelende trommels. Blood & Roses is een prachtig nummer, dat opent met toetsen en gevoelige zang. Later komen daar de andere instrumenten bij en wordt het met een prachtige gitaarsolo afgesloten. Dit nummer doet mij sterk denken aan Cliché van het Fish album “Vigil In A Wilderness Of Mirrors”.

Tekstueel is “Beat The Drum” bijzonder te noemen. De teksten van een aantal songs zijn nu niet bepaald alledaags. Neem nu Blood & Roses, het gaat over een ‘crime-passionelle’ die net heeft plaats gevonden, de dader besluit zichzelf van het leven te beroven om zo toch weer bij haar te kunnen zijn. In Ghosts worstelt de hoofdpersoon met een drugs probleem, hij beseft dat hij niet meer terug kan en zich moet overgeven aan zijn verslaving.

Pallas weet met dit album, mede door de diversiteit, de aandacht van de luisteraar goed vast te houden. De afwisseling tussen progressieve nummers en de meer melodieuze prog songs werkt wat dat betreft erg goed.

Maarten Goossensen