Bands als Mostly Autumn, The Reasoning, Karnataka en Panic Room vissen met hun female-fronted progpop al jaren in dezelfde vijver. Je zou verwachten dat het door deze overbevissing een keer leeg is in het water maar nee. Steeds weer blijkt dat er voor een ieder voldoende smakelijks is blijven zitten. Panic Room heeft voor de derde keer zijn hengel uitgeworpen en komt met “S K I N”, een album dat het moet hebben van de nodige subtiliteiten en niet zozeer van kolossale zaken als kracht en bombast. Het is dit verschil waardoor het interessant blijft in de vijver. Scheer de bands niet allemaal over één kam maar ga voor de verschillen, ze zijn er.
Op het met hoofdletters geschreven en van spaties voorziene “S K I N” laat Panic Room een meer ingetogen variant horen op de eclectische stijl die op voorganger “Satellite” de ronde doet, muziek die meer melodieuze rock is dan prog.
Als je hierdoor denkt dat “S K I N” een weinig enerverend album is heb je het mis. Er zijn wel degelijk ook pittige nummers aanwezig. Het album is mooi donker met een zekere melancholie daarin. Constant hangt er een jazzy, funky gloed over de muziek heen zonder dat deze stijlen expliciet gespeeld worden. Dit heeft ondermeer te maken met het regelmatig opduiken van de semi-akoestische gitaar. Op dezelfde manier zijn er af en toe ook wereldmuziekachtige fratsen en zo creëert Panic Room steeds weer hun eigen geluid. Op “S K I N” komt de groei van de band ten opzichte van “Satellite” goed naar voren. Beide albumtitels geven perfect het verschil aan. Niet dat “Satellite” zo afstandelijk klinkt (integendeel zelfs) maar “S K I N” is een ontzettend intiem en harmonieus album dat z’n weerga in de vijver niet kent. Dat ‘dicht bij huis’-gevoel komt sterk naar voren in de sensuele stem van Anne-Marie Helder. Wow, wat kan die meid hockeyen. Haar naturelle, ongeforceerde manier van zingen komt de band goed uit. Het schept homogeniteit in het materiaal en is een waarborg voor de eigen identiteit van de band. Of het nu de rauwe maar ook milde openingstrack Song For Tomorrow betreft of het broeierige Chameleon, het psychedelische Screens of het opzwepende Chances; La Helder loodst je feilloos door alle sfeerwisselingen heen. Die soepele tred mag ook op het conto worden geschreven van haar bandmakkers met hun smaakvolle spel en dan vooral op dat van toetsenist Jonathan Edwards, de man die samen met Helder verantwoordelijk is voor nagenoeg alle composities. Edwards brengt een hoop warmte aan zowel met zijn synths in de onderlaag als met zijn spel op piano en Fender Rhodes.
De pianistisch ingestelde Edwards heeft door z’n verleden bij Karnataka een hoop ervaring in zijn rugzak. Panic Room is in het leven geroepen nadat vier leden zich van die neo-prog/folkband hadden afgesplitst. Samen met een bassist maakte Panic Room al eerder twee albums. Inmiddels is er in de persoon van Yalim Halimi een nieuwe man voor de lage noten en dat is een goeie. Dat moet haast ook wel met een veelzijdige drummer als Gavin John Griffiths naast je. Daarnaast zijn de vier ex- Karnatakianen nog steeds bij elkaar. De ervaring in met name het benutten van elkaars mogelijkheden is dus zeer groot.
Zo heeft gitarist Paul Davies met zijn melodieuze spel een prettige rol in het geheel. Hij komt met fraaie tokkels en thema’s. Hier en daar speelt de man een korte solo waarin je ogenblikkelijk kan horen dat hij gevoel in z’n vingers heeft. Op gezette tijden zorgt hij voor wat meer pit in de muziek zoals in de mede door hem gecomponeerde nummers Promises en Hiding the World. Het is typisch maar ook met dit soort kracht komt de melancholie in de muziek eruit en ben je geneigd dit ingetogen uitbundigheid te noemen. Hoe paradoxaal?
Tevens kent “S K I N “ een aantal prachtige strijkerarrangementen en dat is precies wat nodig is om het album boven zichzelf uit te doen stijgen. Hoewel het proggehalte van het totaal laag is, zullen zij die ontvankelijk zijn voor de geboden emoties op de plaat er voldoende plezier aan beleven. Het is integere muziek. Als je niet vies bent van wat er doorgaans in bovengenoemde vijver zit zal deze vis je ook prima smaken.
Dick van der Heijde