Panic RoomAlbum

Voor de heruitgave uit 2014: zie onderaan deze recensie.

Er hangt een zweem van romantiek over “Satellite”, de tweede cd van de uit Wales afkomstige band Panic Room. Grotendeels verantwoordelijk hiervoor is zangeres Anne-Marie Helder die met haar betoverende stem menigeen in vervoering zal brengen. Het is echter ook de wisselwerking tussen haar en haar bandmakkers die een aanslag doet op je hormonen. Dat is niet alleen mooi, het is ook goed, want zodoende zit er een fraaie samenhang in het geheel. Die was op voorganger “Vissionary Position” uit 2008 nog ver te zoeken. De band zocht op dit debuutalbum nog naar een eigen geluid en kon het in recensies doen met termen als wisselvallig en een ratjetoe aan stijlen. Hoe anders is het op “Satellite” waar variatie niet een vijand maar een vriend blijkt te zijn.

Slechts twaalf dagen studiotijd waren nodig om de verrichtingen van de band vast te leggen waarbij aangetekend dat de basistracks live in de studio zijn opgenomen. Het gevolg van deze levendige benadering is een toename van kracht en energie en dat is precies wat de band voor ogen had. Hun melodieuze classic rock knalt werkelijk je boxen uit. Je zou het een moderne “Dreamboat Annie” kunnen noemen. “Satellite” bevat dan ook een intense mengeling van kracht en dromerigheid met een wat rauwer gitaargericht geluid, dit overigens zonder ruig te klinken. Panic Room is vooral heel beheerst en heeft niet buiten de lijntjes gekleurd. De composities zijn weldoordacht en vliegen dan ook nergens uit de bocht. Door hun aanstekelijke thema’s en melodieën is het materiaal van zichzelf al voorzien van een heerlijke  gloed.

Vier van de vijf bandleden hebben hun verleden bij de Keltische neo-prog band Karnataka en alhoewel Panic Room uit een geheel ander vaatje tapt, geeft dat wel een indicatie van de kundigheid waarmee de band speelt. Tevens is de muziek op “Satellite” een legitimering voor het vertrek van de vier uit Karnataka, want de muzikanten blijken bij Panic Room uitermate lekker in hun vel te zitten.

Gitarist Paul Davies is nog het meest ontketend. Hij laat z’n instrument riffen en sprankelen als een jonge hond. Hij krijgt aanvulling van de veelal ritmische toetsen. Er gaat een heerlijke stuwing uit van Jonathan Edwards’ spel op de piano en de Fender Rhodes. Beide muzikanten kunnen zo lekker bezig zijn omdat ze ondersteund worden door een geweldige ritmesectie. De jazzy bassist Alun Vaughan is met zijn wulpse loopjes een ware workaholic en drummer Gavin John Griffiths heeft met zijn kauwgomballenslag een timing uit duizenden. Drijven dat ze kunnen!

Terwijl de mannen van Panic Room elke compositie laten dampen is daar zangeres Anne-Marie Helder. In de inleiding van deze recensie had ik het al over haar fonkelende stem en die zou ik graag met de volgende drie korte woorden willen beschrijven: fan-tas-tisch! Ze is het absolute boegbeeld van de band en daar moeten ze ongelooflijk trots op zijn. Ze zingt zo ontzettend makkelijk. Hoor haar Ann Wilson-achtige kracht in de uitbundige nummers Freedom to Breathe en Black Noise. Hoor haar sensueel zijn als Kate Bush in ballads als The Fall en Sunshine. Hoor haar in het bluesy Picking Up Knives, in het cabareteske I am A Cat of in het geweldige gothic nummer Dark Star en bemerk keer op keer dat er een hemelse lach op je gezicht is getoverd.

Anne-Marie Helder heeft het beste in haar medebandleden naar boven gehaald en daarom is het knap dat de plaat niet te lijden heeft aan grof gesoleer. Nu kan deze toegankelijkheid ook als minpunt ervaren worden, want ook de songstructuren zijn meestal vrij simpel. Echter het afsluitende titelnummer is acht minuten lang zo mooi, je  moet welhaast een ijskonijn zijn wil je hier geen kriebels van krijgen.

“Satellite” is een erg sterk album. Het toeval wil dat in dezelfde periode ook een nieuw album van het heropgerichte Karnataka uit kwam. Dat maakt ons luistervolk tot spekkopers. Wie trouwens “Satellite” wil aanschaffen kan dat het beste op de site van Panic Room zelf doen. Je krijgt er dan een bonus-cd bij waarop vier extra nummers staan. Het is misschien saai om te zeggen, maar wat zijn die nummers gaaf.

Dick van der Heijde

Heruitgave uit 2014:

De opvolger van dit album “S K I N” verscheen in 2012 bij het Esoteric Antenna label. Ditzelfde label heeft nu – vier jaar na het verschijnen van het album “Satellite” via hun eigen label Firefly Music – de exclusieve rechten van het album verworven. Esoteric heeft het album in een ‘expanded’ cd/dvd versie uitgebracht. De cd bevat het normale album, zoals ook in 2010 verscheen. De dvd bevat de ep “Little Satellite”, die voorheen alleen als bonus cd rechtstreeks bij de band verkrijgbaar was. Tevens is de officiële video van het titelnummer Satellite aan de dvd toegevoegd. Deze video is begin van dit jaar (2014) overigens ook op youtube verschenen.

Voor de echte fan – die het hierboven gegeven advies van Dick hebben opgevolgd – is er dus niets nieuws aan deze uitgave. Tenzij je de mooie compilatie van foto’s, die op de dvd als diavoorstelling bij de muziek worden getoond, als voldoende zou waarderen om deze aanschaf te rechtvaardigen. Voor degene die de muziek van bands als Mostly Autumn, The Reasoning en Karnataka weten te waarderen, maar dit album nog niet in hun collectie hebben, is het nu de tijd om dit album – dat voor mij toch nog steeds het beste album van Panic Room is – aan te schaffen.

Mario van Os