Pantheïst

Kings Must Die

Info
Uitgekomen in: 2024
Land van herkomst: België
Label: Melodic Realm Productions/Eigen Beheer
Website: https://pantheistuk.bandcamp.com/album/kings-must-die
Tracklist
Kings Must Die (14:44)
1000 Years [Live at Organic Doom Vol 1] (2:51)
O Solitude [Live at Organic Doom Vol 1] (9:53)
Strange Times [Live at Organic Doom Vol 1] (22:04)
Atanas Kyurkchiev: gitaar
Fanel Lefterache: drums
Jeremy Lewis: gitaar
Kostas Panagiotou: toetsen en zang
Matt Strangis: basgitaar

Met medewerking van:
Linda Dumitru: sopraanzang
Jake Harding: zang
Kings Must Die (2024)
Closer To God (2021)
Seeking Infinity (2018)
Pantheïst (2011)
Journey To Lands Unknown (2008)
Amartia (2005)
O Solitude (2001)

Vanuit het niets een cover die aanspreekt. Een albumhoes die bij de eerste aanblik intrigeert, waardoor je verder wil zoeken naar de artiest en de muziek achter het plaatje. Een plaatje vol kleuren en schoonheid. De romp van een klassiek geklede dame, ogenschijnlijk van voorname afkomst; twee ogenschijnlijk nonchalant gevouwen handen. Vakwerk, elegantie, is het renaissance, is het barok? Hoe dan ook, de hoes van “Kings Must Die” zorgde ervoor dat ik geïnteresseerd raakte in Pantheïst.

Deze band blijkt van Belgisch/Engelse afkomst te zijn. Meer informatie over het hoe en wat en het ontstaan van de band vind je in de recensie van “Closer To God”. Dat album kwam in 2001 uit, maar deze recensent maakte kennis met de band via de ep “Kings Must Die”.

Die kennismaking maakt gelijk indruk, vooral door de titeltrack van vijftien minuten. De invulling van de resterende drie nummers op de ep zijn liveopnames van de band uit het verleden. Dat zijn wel bijzondere opnames, want ze zijn gemaakt tijdens de zogenaamde “Organic Doom Show”. Dat was een bijzonder concert waarbij gebruik gemaakt werd van een klassiek (kerk)pijporgel, bespeeld door de Engelsman David Pipe. Het originele idee kwam van de Kirkless Council, die een aantal evenementen willen organiseren om het pijporgel te promoten bij mensen buiten de klassieke niche, in feite om het instrument ‘hip’ te maken, ook onder jonge mensen. Een belangrijk feit in de productie, David Pipe heeft slechts vijftien minuten met de band kunnen repeteren, de drie nummers zijn in één take opgenomen.

Het idee voor de track Kings Must Die ontstond in 2022, tijdens het jubileum van wijlen koningin Elizabeth. Het format kreeg meer kleur toen zij een paar maanden later ook nog eens stierf, wat weer gevolgd werd door de kroning van koning Charles III. “Al deze gebeurtenissen gingen gepaard met een langdurige periode van publieke vleierij en koninklijke hysterie, die mijn natuurlijke mensenhaat sterk voeden,” aldus Kostas Panagiotou, de toetsenist en mastermind van de band. “Het was moeilijk om te zien hoe mensen uit de middenklasse letterlijk in tranen waren, overmand door emoties bij het zien van een aantal van de rijkste en meest zelfingenomen mensen ter wereld. De elite die op gouden tronen zaten en diamanten hoeden droegen. De teksten, maar ook de muziek en melodieuze thema’s van het nummer voedden de inhoud van het nummer. Dit representeert muzikaal het misplaatste verdriet, maar ook de bombast in het nummer.”

Muzikaal begint de titeltrack met het gebrul van een militair die zijn personeel in beweging zet voor een mars. Gastzanger Jake Harding (Dead Existence) brengt plechtig het verhaal achter de song, waarna sopraan Linda Dumitru aanhaakt met haar zweverige en mystieke klanken. De spanningsboog wordt langzaam opgebouwd en een moment later treedt bandleider Panagiotou de track binnen met zijn zware stem en growls. Vanaf dat moment verandert het karakter van de song, zoals we dat kennen van bands als Paradise Lost, My Dying Bride en het vroege Anathema. Zware riffs, een meanderende sologitaar, dramatische toetsen, plechtige drums, een indrukwekkende doedelzak, al met al één brok karakter. Lallende soldaten sluiten de tracks af met “God Save The Queen”. Het kan niet anders dan dat dit in de toekomst een indrukwekkende live track wordt.

Al met al is dit een ep voor de fan, de verzamelaar achter de band. De uitzondering daarop is de titeltrack, die hopelijk nog eens terugkomt op een regulier of verzamelalbum.

Send this to a friend