ParheliaAlbum

Postrock. Ik ga het meer en meer waarderen. Het Ierse Parhelia loopt een beetje gelijk op met mijn kennismaking met deze stroming. Nadat mijn collega Frans Schmidt mij het genre introduceerde was de eerste ep van deze band mijn eerste recensie van een postrock band. Inmiddels ben ik wel wat meer bekend met deze dynamische muziek en nu ligt er een nieuw album van Parhelia zijn rondjes in mijn cd speler te draaien. Na twee ep’s komt de band nu met een volwaardig album.

De band rondom de drie broers Clarke heeft niet stilgezeten. Op heel wat grote festivals hebben ze mogen spelen en die ervaring heeft duidelijk groei gebracht in de ontwikkeling van deze jonge mannen. De band heeft goed begrepen dat een instrumentaal postrock album geen 70 minuten moet duren. Met ruim 35 minuten aan muziek is dit een heerlijke luisterervaring die van begin tot eind blijft boeien.

Een thema dat rustig wordt opgebouwd en steeds maar aanzwelt en een heerlijke muur van muziek. Dat zijn de hoofdingrediënten van dit album. Met drie gitaristen zou je een partij ongenadige riffs verwachten die een muur herrie zouden optrekken, maar dat is geenszins het geval. Juist de subtiliteit en afwisseling die de band in hun muziek weet te leggen is bijzonder knap. Dat maakt de opbouw en uiteindelijke climax vele male intenser.

Op dit album vind ik het gitaargeluid veel van The Shadows weg hebben. Met name op Perpetual Motion en het titelnummer doet het gitaargeluid sterk aan Hank Marvin denken. Een beetje retro geluid in zo’n moderne productie is alleen maar lovenswaardig.
De band neemt je mee van het ene indrukwekkende muzikale landschap naar het andere en laat je een half uurtje alles om je heen vergeten.

Over landschappen gesproken, ook het artwork op deze cd is werkelijk fenomenaal. Ook dit keer weer een prachtige foto die het beste tot zijn recht komt als je de cd openklapt. De foto is gemaakt in de Alvord woestijn in Oregon in de Verenigde Staten. De foto is van Marc Adamus. Kijk vooral even op zijn site http://www.marcadamus.com/; zijn foto’s zijn stuk voor stuk adembenemende kunstwerken. “Shifting Sands” wil ik nog niet meteen dit predikaat meegeven, maar het is wel een heerlijk album. Check hun MySpace site en laat je overtuigen.

Maarten Goossensen