Mastelotto, Pat Album

“A Roller-coaster Prog Epic” vermeldt het stickertje op mijn cd en daarmee is geen woord te veel gezegd. Het lijkt in eerste instantie wat vreemd om een album zo aan te prijzen, maar “FACE” bevat dan ook maar één nummer, een epic van 35 minuten. Niet onderverdeeld in tig aparte tracks, nee, gewoon één nummer.

De uitvoerenden, drummer Pat Mastelotto en gitarist Markus Reuter, mogen bekend worden verondersteld bij de progliefhebber. Al sinds de jaren negentig spelen ze samen. Eerst onder de naam Tuner, en later zullen beiden deel uitmaken van Stick Men, het powertrio onder leiding van Tony Levin, en van Crimson Projekct, de King Crimson-tributeband met drie originele leden in de gelederen. Een van die originele leden is overigens Mastelotto, die drumt op “THRAK”, The “Power To Believe” en “The Power To Believe”. Los van elkaar hebben ze daarnaast ook inmiddels een forse discografie opgebouwd. “FACE” is hun eerste gezamenlijke project onder de eigen namen, een bovendien waaraan bijna tien jaar gewerkt is, en waarvan de opnames inmiddels ook alweer enige jaren in het verleden liggen.

“FACE”. De titel verwijst naar de noten F-A-C-E, die in het stuk als thema terugkeren, maar komt ook terug in het eigenzinnige hoesontwerp van Adam Jones, tevens gitarist van TOOL. En een zekere eigenzinnigheid kan ook Reuter en Mastelotto niet ontzegd worden. Terwijl ze het stuk prima met zijn tweeën hadden kunnen inspelen, vergezeld van synthesizersamples, kozen ze ervoor om gebruik te maken van een groot aantal muzikanten om zo een warmer geluid te creëren en dat is goed gelukt. De latere incarnaties van King Crimson kenmerken zich door een vrij hoge mate van freakerigheid, waardoor soms meer op de zenuwen dan op het gevoel wordt gewerkt. “FACE” biedt in al zijn lengte en variatie een toegankelijker geluid met een warmere klank, zonder daarbij aan complexiteit in te boeten. Sterker, deze compositie van Reuter lijkt bij de eerste beluistering een collage van een groot aantal losse stukjes muziek, maar blijkt uiteindelijk een met mathematische precisie opgebouwd geheel, waarbij de touch-gitaren van Reuter en de complexe ritmes van Mastelotto uiteraard de toon zetten.

Het bespreken van een album is in de regel meer dan het bespreken van de losse nummers, maar in dit geval gaat dat uiteraard niet op. Een groots nummer betekent hier een groots album. Een album dat zeker hoog in mijn jaarlijst zal gaan scoren en dat schreeuwt om een vervolg. Hopelijk laat dat geen negen jaar op zich wachten!

Wouter Brunner