PathosrayAlbum

Niets nieuws onder de zon (loze hemel)!

Het tweede album van Pathosray, “Sunless Skies” kent tien degelijke nummers, waaronder twee haast plichtmatige ballads: In Your Arms en het slotnummer For The Last Time. Op de overige acht nummers zaagt men dikke planken, planken van een vrij goede houtsoort, dat wel.

Sinds het titelloze debuutalbum uit 2007 is er weinig veranderd bij deze Italianen. Of het moet zijn dat snaarartiest Luca Luison is ingewisseld voor de vingervlugge Alessio Velliscig. “Sunless Skies” is haast een exacte kopie van de eerste schijf. We horen weer dezelfde mix van heavy metal, progressieve metal en melodieuze metal. Inderdaad, het kernwoord is ‘metal’.

Het geluid is compact en laat weinig tot geen ruimte open voor egotripperij en overmatig gesoleer. De accentloze zang van Marco Sandron is dik in orde en ook muzikaal valt er helemaal niets aan te merken. Waarom dan toch deze recensie? Dat is zeker een goede vraag, mede gezien het feit dat ook hier de originaliteit ver te zoeken is. Daar gaan wij binnen het team nog eens goed over spreken.

Hoogtepunt is het meer dan acht minuten klokkende Poltergeist waarin Pathosray zich de tijd gunt om binnen één nummer afwisselend en gevarieerd te werk te gaan. Naast een fraaie bijdrage van gastzangeres Sylvia Marchesan worden je in dit nummer zelfs een gitaar- en toetsensolo gegund. Pathosray heeft wel degelijk potentie en kan met een beetje geluk en goede wil uitgroeien tot een meer dan middelmatige boom in het zeer dicht begroeide progmetalbos. Dan zal het zich meer moeten richten op nummers als Poltergeist.

Ben je op zoek naar iets origineels of iets nieuws, neem deze schijf dan voor kennisgeving aan en volsta met het beluisteren van de samples op de MySpace website van deze groep. Houd je echter van veel van hetzelfde, dan loop je met “Sunless Skies” geen risico.

Ik pak zelf liever een zonnebankje.

Hans Ravensbergen