Skantze, PatrickAlbum

“Patrik’s unique voice and music makes this record to a milestone in Swedisch music. Swedisch music has been in top of the world for a while and we hope this record will follow that trend”

Bovenstaande stond te lezen in de door platenmaatschappij Record Heaven aangeleverde promo-sheet. We zouden dus zomaar met de nieuwe Abba te maken kunnen hebben!?! Patrik Skantze zal ongetwijfeld zelf ook de nodige vraagtekens hebben bij deze tekst en ook ik verwacht niet dat deze vast wel symphatieke Zweed dit voor elkaar zal krijgen. Om alvast een begin te maken hebben de wijze heren / dames van Record Heaven er wel intussen een singleversie van de titeltrack op de cd “Fiction At First View” laten drukken. Nu komt dat wel vaker voor, maar het is voor mij de eerste keer dat het album wordt begonnen met de radio edit en wordt afgesloten met de normale album versie. Als dat de reden is om op te vallen dan is dát in elk geval gelukt.

Patrik Skantze heeft met “Fiction At First View” zijn tweede album op de markt gezet. Het eerste album “Music For My Ego’s Sake” was een instrumentaal album met vrijwel alle instrumentalia op rekening van Skantze zelf. Maar Patrik wilde voor z’n tweede album toch eens wat anders proberen en stelde een hele band samen van bevriende muzikanten. Nu nog een lekker bekkende groepsnaam en de wereldverovering kon beginnen. Welke Zweedse schone er met “Patrik Skantze And The Free Souls Society” kwam is onbekend, maar echt makkelijk in het gehoor ligt het niet. De afzichtelijke hoes zal ook niet echt als een magneet op het winkelende publiek werken dus dan blijft enkel de muziek over.

Muzikaal gezien kan je het Zweedse collectief plaatsen in het vakje singer-songwriter-achtige akoestische symfonische muziek met een folky inslag. Dan kom je al snel uit bij het jaren zeventig werk van Jethro Tull en Mike Oldfield. Ook zitten er hier en daar wat aanwijzingen in de richting van Cat Stevens en Pink Floyd. Je komt overigens ook niet om een link met de Canadees Neil Young heen. De stem van Patrik Skantze lijkt verdraaid veel op die van oude bromsnor Young. Naast de stem van Skantze is er nog een dame te horen op de cd. Het fraaie geluid van Eva Björkner is met enige regelmatig te horen zowel als leadvocaliste, tweede stem alsmede achtergrondzangeres. Een prima keuze om de toch ietwat breekbare stem van Skantze zo te laten ondersteunen waardoor je een veel voller en attractiever geluid krijgt. De gehele plaat is vrij rustig en makkelijk in het gehoor liggend. Daardoor kan je de plaat op elk moment opzetten en zal deze nimmer irriteren, hierdoor ligt het gevaar van verveling wel op de loer. Er is net te weinig spanning om je de volle 57 minuten bij de les te houden. De muzikale uitspattingen zijn te weinig aanwezig en op het moment dat ze er zijn, missen ze nét dat kleine beetje overtuigingskracht dat de plaat op een hoger niveau had kunnen brengen. Zoals het koddige idee om tijdens The Plunge een conga solo in uitvoer te brengen, hartstikke origineel natuurlijk maar het komt enkel verschrikkelijk kaal en ongeproduceerd over. Het lijkt net alsof je het vanaf de andere kant van de straat met wind tegen te horen krijgt.

Nu lijkt het net alsof het helemaal niks is maar dat moet ik dan toch tegen spreken. Er zitten zeker momenten in deze cd waarbij je het water in de mond stroomt. Het tweeluik Craving For Knowledge en het opvolgende Appease is zo’n gedeelte. Zeer sfeervolle akoestisch gitaargetokkel in de stijl van Steve Howe vult de ruimte en wil er met geen mogelijkheid ook weer uit. Ondanks dat dit gedeelte niet zo erg lang duurt en deze ook abrupt wordt onderbroken door een falende producer, toch een heerlijk instrumentaaltje met de niet geplugde gitaar van Skantze in de hoofdrol. Zoals al eerder vermeld eindigt het album waarmee het ook begon namelijk met een versie van Fiction At First View. De album versie verschilt niet erg veel van de single versie. De album versie is wat langer (wat logisch is) en wat minder catchy (wat ook weer logisch is) dan de single variant.

Een aardige – maar ook niet meer dan dat – release die Patrik Skantze And The Free Souls Society waarschijnlijk niet op de wereldkaart zal zetten. Een cd die waarschijnlijk interessanter is voor de singer-songwritter adept dan voor de symfonische purist. Mocht de single ooit op de Nederlandse radio voorbijkomen, schroomt u niet om het mij even te melden!

Sander Kok