Pax Romana

Trace Of Light

Info
Uitgekomen in: 2005
Label: Wolfgang Records
Website: -
MySpace: -
Tracklist
Pilgrim (7:55)
a. Trace Of Light
b. Pilgrim
c. Thin Line
Sad Song (3:44)
Moonlight (6:33)
Ancient Queen And Modern Ladies (3:50)
From The Mist Rows The Bard (4:37)
Deeply Connected (8:09)
Evening Breeze (2:27)
Jouko Höytämö: drums
Jukka Höytämö: gitaar
Matti Inkinen: zang, gitaar
Matti Kervinen: zang, toetsen, akoestische gitaar
Ilpo Komulainen: basgitaar
Met medewerking van:
Kalle Fält: fluit, saxofoon
Maria Hänninen: gitaar, toetsen, achtergrond zang, percussie
Tuure Paalanen: cello
Sami Sarhamaa: gitaar, toetsen, achtergrondzang, percussie
Teijo Tikkanen: toetsen
Trace Of Light (2005)

Het duurde slechts dertig jaar voordat het Finse Pax Romana met het debuut album “Trace Of Light” op de proppen kwam. De band werd in de jaren ’70 door de broers Höytämö opgericht in het stadje Sonkajärvi in het oosten van Finland. De band was een paar jaar actief met optredens, maar ze kregen, mede door studies e.d. nooit de kans om een album op te nemen. In 2002 kwamen de leden weer bij elkaar en men had een aantal succesvolle optredens in Finland. Ook nieuw materiaal kwam redelijk eenvoudig uit de vingers. De mogelijkheden om een album te nemen waren nu aanzienlijk groter en nu is het schijfje er dan eindelijk.

Pax Romana maakt lekkere ongecompliceerde en gevarieerde progrock. Opvallend zijn de stemmen van de twee zangers. Ze zijn totaal niet met elkaar te vergelijken, maar ze passen beide perfect in de muziek. Het uit drie delen bestaande Pilgrim opent met rustig gitaarspel á la Andy Latimer en zachte toetsengolven. Het loopt over in het tweede deel waarin zanger nummer één (geen idee wie wat zingt) zijn intrede doet. Zijn stem doet aan die van Camel frontman Andy Latimer denken. Het nummer verloopt lekker mid-tempo. De klievende toetsensolo is op en top neo prog en had zo van het album “Skeem” van de gelijknamige Franse progband af kunnen komen. De gitaarsolo heeft een hoog Camel gehalte en smaakt naar meer. Het derde deel verloopt weer heel rustig, met indringend fluitspel van Kalle Fält. Het intense fluitstuk is prachtig naturel opgenomen, waardoor je de man ook steeds hoort ademhalen. Drie leuke stukken, maar waarom dit één nummer moet voorstellen is mij vooralsnog een groot raadsel, want de onderlinge samenhang is in geen velden of wegen te vinden.

In het korte Sad Song maken we kennis met zanger nummer 2. Hij heeft zo te horen flink wat sigaren en whisky tot zich genomen, want zijn warme stem is lekker rauw en doet wel een beetje aan die van Joe Cocker denken. Het nummer verloopt behoorlijk recht-toe-recht-aan zonder noemenswaardige passages, maar als geheel klinkt het nummer gewoon lekker. Moonlight Meadow heeft prachtig cellospel, kent een paar lekkere blues-achtige gitaarsolo’s en heeft sterke zang.

Eén van de betere nummers is het emotionele Ancient Queen And Modern Ladies. Dat kan eigenlijk geheel op het conto van zanger nummer 2 geschreven worden, die met zijn rasperige stem het geheel een unieke warme sfeer geeft. Ook het lome saxofoonspel draagt daar aan bij. Daarna lijkt het of de band zijn kruit een beetje heeft verschoten. De verveling gaat een enigszins optreden. From The Mist Rows The Bard klinkt helemaal niet zo slecht, maar het zoutloze refrein gooit roet in het eten. Toetsen en gitaar gaan nog wel even het duel met elkaar aan en dat is ook meteen het hoogtepunt van het nummer.

Wat mij behoorlijk frustreerde was dat er 10 tracks op de schijf staan, terwijl als ik de tracklist tel er echt maar negen kon vinden. Na even puzzelen ben ik eruit. Het betreft een slordige fout. De intro van Deeply Connected vormt op de cd een aparte track (track 8) terwijl het gewoon doorloopt. Het nummer is lekker rustig, maar verveelt toch wat snel. Er gebeurt gewoon te weinig om de aandacht vast te houden. Het instrumentale Evening Breeze is met zijn dikke twee minuten wat aan de korte kant, maar vormt weldegelijk een smaakvol outro van dit aardige en beschaafde schijfje.

Maarten Goossensen

Send this to a friend