Toen op 8 oktober, een week voor dit optreden, bekend werd dat PBII in het voor mij nabij gelegen Uden zou optreden, bedacht ik me geen seconde. Eindelijk kan ik een van mijn favoriete Nederlandse bands live gaan aanschouwen. In november speelt PBII voor de Classic Rock Society in Rotherham. Dit optreden, in het voorprogramma van Sylvan, wordt aangegrepen als try-out daarvoor. En uit te proberen valt er genoeg. Een nieuwe bassist, een nieuwe zanger en een nieuw album in de maak.
Laten we beginnen met het eerste. Alex van Elswijk is een zeer ervaren bassist en sinds april 2011 aangetrokken bij PBII. Hij heeft een eigen basschool en speelt dan ook zeer volleerd. Dat dit zijn eerste live optreden met PBII is valt nergens aan af te zien. Met gemak staat hij op het podium en hij speelt dan ook als een volwaardig lid van de band. Dit eerste ingrediënt van de try-out is zeker geslaagd.
PBII mag, met dank aan Sylvan, als voorprogramma toch ruim een uur spelen. De zaal is gevuld met circa 200 mensen en het meeste publiek is al aanwezig bij PBII. Waarschijnlijk lopen er meer mensen rond die, net als ik, speciaal voor PBII komen. De Pul, die een topcapaciteit van 650 bezoekers heeft, is het gezelligst druk bij 150-250 mensen. In deze tijd van progconcertenbezoekersaantallencrisis (leuke voor de Scrabble), mogen we dus niet klagen over het aantal bezoekers. Zeker niet als je bedenkt dat er even verderop, in het nevengelegen dorp, een grootst driedaags popfestival bezig is. Ook dit deel van de try-out is dus oké.
PBII speelt tijdens dit concert een groot deel van hun cd “Plastic Soup”. Jammer genoeg is er niet voldoende tijd voor het gehele nummer The Great Pacific Garbage Patch, waardoor alleen de delen Plastic Soup en Changing Habbits worden gespeeld. Maar toch blijft dit één van de hoogtepunten van de avond. Ook het nummer Loneliness is zo’n hoogtepunt, dit nummer klinkt live nog beter en steviger dan op de cd.
De heren van PBII hebben er duidelijk zin in en iedereen laat zich ook van z’n beste kant zien. Over van Elswijk heb ik het al gehad, maar ik wil zijn geweldige bassolo op Loneliness toch nog even aanhalen. Maar daarnaast schittert Ronald Brautigam ook op zijn gitaar met een flink aantal wondermooie solo’s. In het eerste deel van de set neemt toetsenist Michel van Wassem de leadzang nog voor zijn rekening. Iets wat hij op een prettig herkenbare manier doet, maar hij heeft ook duidelijk lol in de samenzang met Brautigam en natuurlijk zijn toetsenspel.
Zoals al aangekondigd heeft PBII een nieuwe zanger gevonden. Ruud Slakhorst wordt formeel aangekondigd bij het voorlaatste nummer Book Of Changes. Bij het verschijnen van Slakhorst op het podium beginnen spontaan een aantal bezoekers naast mij Una Paloma Blanca te zingen. Zijn uiterlijk en kleding heeft dan ook veel weg van George Baker. Maar gelukkig kent hij ook het repertoire van PBII en zijn stem heeft ook een goede gelijkenis met die van Michel van Wassem. De souplesse waarmee hij zingt en op het podium staat verraden dat hij een ervaren zanger is. Weer een punt gescoord voor de try-out.
Het laatste onderdeel van de try-out is het nieuwe album “1000Wishes” dat ergens in 2012 moet verschijnen. Op Progwereld zullen we nog veel aandacht besteden aan dit prachtige project. Het nummer Never Old van dit nieuwe album wordt ten gehore gebracht. Wederom met Slakhorst als zanger. Als je straks niet voor het goede doel het album aanschaft, dan kun je het zeker voor dit nummer doen. Een waardevolle afsluiter van een geweldige try-out.
Ging er dan niets mis in deze try-out? Jawel hoor! Technisch gingen er wel een paar dingetjes mis. In het begin was het geluid niet helemaal perfect en aan het einde wilde de microfoon van Ruud Slakhorst een beetje rondzingen. Maar al met al een zeer geslaagde try-out. Ik zou willen dat ik meekon naar Rotherham. Maar wellicht is 19 november, bij de grote dvd-presentatie in de Boerderij, een goede volgende gelegenheid.
O ja… dat zou ik bijna vergeten. De hoofdact van de avond was Sylvan. Om hun nieuwe album “Sceneries” dat in december of januari gaat uitkomen te promoten speelde deze Duitse band vrijdagavond in Rüsselsheim in Duitsland en vanavond dus in Uden. Marco Glühmann geeft aan dat zij De Pul als hun tweede thuishonk beschouwen en altijd graag hier terugkomen.
De sfeer is goed, het publiek heeft er duidelijk zin in. De band start met Artificial Paradise en daarmee is de lange avond geopend. Uiteindelijk speelt de band circa 2,5 uur en geeft men een extra toegift buiten de setlist. Een zeer geslaagd optreden voor de liefhebber dus.
Glühmann is een duidelijke front- en showman in de band, hij bespeelt het publiek erg vakkundig. Deze showelementen komen op een aantal plaatsen tijdens het concert terug. Daar roken in de zaal verboden is tegenwoordig en Sylvan toch een aantal ‘aanstekermomenten heeft’, worden tijdens het nummer Colours een honderdtal breeklichtjes uitgedeeld. Zeer sfeervol om allemaal gekleurde lichtjes de lucht in te zien gaan.
De band en het publiek komen natuurlijk voor het nieuwe album. Na het vierde nummer is het dan zover. Glühmann vertelt dat ze momenteel nog erg druk zijn met het produceren van hun album, vrijdag zijn ze vanuit de studio de bus in gerold en maandagochtend mogen ze weer terug de studio in. Erg waardevol om dan een paar ‘hoofdstukken’ van dit nieuwe album te laten horen. Hoofdstuk 1 The Fountain Of Glow wordt als eerste gespeeld. Als dit lange nummer een voorbode is van het nieuwe album, dan ligt er een uitstekende cd het verschiet. Dit nummer is het beste wat ik ooit van deze band heb gehoord. Het is zeker steviger dan wat hun vorige albums lieten horen, maar het melodieuze en emotionele is gebleven. In Duitsland is dit nummer niet gespeeld, maar daar stond hoofdstuk 5 Heal op het programma. Na veel aandringen van het publiek werd ook hier in Uden deze extra toegift gespeeld. Een mooie afsluiter van een enerverende avond.
Verslag: Mario van Os
Fotografie: Ard van den Heuvel