PBII - rock-opera 1000Wishes

30 maart 2013, Schouwburg, Rijswijk

Info
Website 1000Wishes
http://www.1000wishes.org

Website PBII
http://www.pb2.nl/
Ronald Brautigam: gitaar
Alex van Elswijk: basgitaar, baspedalen, toetsen
Tom van der Meulen: drums, percussie
Michel van Wassem: toetsen, zang
Ruud Slakhorst: zang

Met medewerking van:
David van Alten: als Sander
Pieter van Dijk: als Eric
Frits Lambrechts: als opa Maarten
Nathalie Mees: zang
Hofstads Jeugdorkest onder leiding van Marcel Geraeds
DansPlan Segbroek College o.l.v. Jolanda van Welij en Petra Smale
Perfect Day Deel 1
Perfect Day Deel 2
White
Never Old
Parental Thoughts
Reflections
Pauze
Land Of Thousand Wishes
Lorian
The Loss
Evil Weed
Into The Light
Grand Finale

“1000Wishes”… Het begon met plannen voor een album. Daarna een basisidee op anderhalf A4. Dat groeide uit tot het door Ronald van der Pol geschreven boek “Eric en het land van duizend wensen”. Vervolgens werden muziek en teksten van het album en het boek met hulp van specialisten in ruim een jaar tijd bewerkt en gekneed tot de “Rock Opera 1000Wishes”. Omdat de mannen van PBII ruimdenkendheid niet ontzegd kan worden, lag het met “ Plasic Soup” in het achterhoofd wel een beetje voor de hand, dat er ‘meer’ zou komen. Van dat ‘meer’ waren op zaterdag 30 maart 2013 ruim 700 bezoekers getuige in een bomvolle Rijswijkse Schouwburg. Net als de cd en het boek werd de netto opbrengst van de twee voorstellingen volledig gedoneerd aan KiKa (Kinderen Kankervrij).

Rock Opera 1000Wishes 30 maart 2013

Kosten (met dank aan de sponsoren en belangeloze inzet van vrijwilligers) en zeker geen moeite waren gespaard om dit evenement uniek in zijn soort voor Nederland te maken. Naast de vijf mans progressieve rock band PBII op een meer dan twee meter verhoogd podium, was een voorname rol weggelegd voor het uit 50 jonge muzikanten bestaande Hofstads Jeugdorkest onder leiding van Marcel Geraeds. Er was amper ruimte voor de dertien dansers en danseressen van DansPlan van het Segbroek College. Sopraan Nathalie Mees, de jonge acteurs Pieter van Dijk en David van Alten in respectievelijk de rol van zuster Hester, Eric en Sander en last but not least Frits Lambrechts als opa Maarten, completeerden de cast.

Het bal werd geopend door Rien Schimmel van KiKa. Hij schetste in enkele minuten het ontstaan en de groei van het omvangrijke project (lees daar in dit interview met PBII nog meer over). Ook het belang van verder onderzoek naar kinderkanker stipte hij aan. Maar even voor half negen begon waar iedereen voor gekomen was. Al snel werd duidelijk dat het deze avond niet alleen draait om muziek.

Het verhaal, de acteurs en de dansgroep
We maken kennis met de hoofdrolspelers uit het verhaal. We zien Eric en Sander die als kankerpatiëntjes en daarmee bondgenoten al snel dikke vrienden worden. Beiden dragen een zogenaamde kanjerketting. Dat is een ketting waar iedere kraal een stap in het genezingsproces betekent. Beiden knapen doen stoer en maken grappen over hun ziekte, waarbij Sander er duidelijk slechter aan toe is. Hij is al kaal, terwijl Eric zijn haar nog heeft. Ieder op hun eigen manier en gaandeweg steeds meer samen, strijden ze tegen de ziekte. Er valt voor het publiek nog genoeg te lachen. Dan verschijnt Frits Lambrechts in de rol van opa op het toneel. Voorzien van grote hoed start hij een monoloog die al snel duidelijk maakt dat deze over opa in Australië gaat en niet over Frits zelf. Opeens krijgt het verhaal een serieuze wending. We zien Eric en Sander beiden in een ziekenhuisbed liggen aan weerszijden op het verhoogde podium naast PBII. Eric belt met zijn opa en probeert hem tevergeefs duidelijk te maken dat hij ernstig ziek is. Opa luistert niet en stelt alleen maar vragen. Dan schreeuwt Eric: “opa, ik heb kanker!”. Opa valt seconden lang stil. Een stilte die ook in de zaal indrukwekkend aanwezig is. Nadat opa is bijgekomen van de schrik zien we hem met koffer heen en weer over het podium lopen, op weg naar zijn kleinzoon in Nederland.

Inmiddels vragen de zichtbaar zieker wordende jongens zich af of ze wel oud zullen worden. Galgenhumor wordt daarbij niet geschuwd. Eric vecht in zijn dromen tegen de Meester van de Zwarte Gieren. In zijn strijd krijgt hij hulp van ridder Lorian. Sander heeft steun aan een speeldoosje, gekregen van zijn oma. Dat maakt hem rustig wanneer hij het moeilijk heeft. Dit alles speelt zich af onder toeziend oog van de lieve zuster Hester.

1000 Wishes - Ruud Slakhorst 1000 Wishes - Nathalie Mees

Na de pauze werd de reis en het gevecht tegen kanker van de inmiddels ook kale Eric en Sander vervolgd. Het einddoel van hun reis is het land van duizend wensen. Een gevecht wat Sander uiteindelijk verliest, tot groot verdriet van Eric. Ook Eric zelf dreigt de strijd te gaan verliezen en wil zijn strijd opgeven. Dan verschijnt opa bij zijn bed en volgt wellicht het meest indrukwekkende stuk. Opa wordt boos op Eric en roept in woede: “ik ben toch niet helemaal uit Australië gekomen om je naar je graf te dragen!. Wanneer er iemand naar zijn graf gedragen moet worden ben ik dat wel”. Zuster Hester komt Eric halen voor een nieuwe chemokuur. Op het podium zien we de hevige strijd van Eric met kanker uitgebeeld. Voorop het podium vecht hij met de zwarte gieren die door de dansers treffend worden gespeeld. In een andere kippenvel trekkende scene heeft Eric contact met Sander die onderweg is naar de hemel.

Uiteindelijk wint Eric die strijd wél. Van achter uit de zaal worden grote kralen door het publiek naar voren doorgegeven. Deze worden op het podium gevormd tot een levensgrote kanjerketting. Zuster Hester verschijnt met de laatste kraal. Eric bereikt het land van duizend wensen, wat symbool staat voor zijn genezing. Hij mag naar huis. Op het podium verwisselt Eric de ziekenhuiskleding verwisseld voor zijn dagelijkse kleding en rent opa Maarten in de armen.

PBII - 1000 Wishes

De muziek, PBII en orkest
Op het speciaal ontworpen toneel werd het verhaal muzikaal kracht bijgezet door orkest en PBII. Visualisaties van Mannes van der Burg op het scherm achter PBII en de fraaie belichting completeerden de ondersteuning. Voor de frequente bezoeker van rock concerten was het wel even wennen om een rock band als PBII onderdeel te zien uitmaken van een groter geheel. Maar de wisselwerking tussen orkest en PBII pakte zeer goed uit. Was het geluid van PBII voor de pauze wel eens ondergeschikt aan die van het orkest, na de pauze was daar niets meer van te merken.

1000Wishes - Ronald Brautigam 1000 Wishes - Michel van Wassem en Ruud Slakhorst

Diegenen die de cd “1000Wishes” al kenden (zoals ondergetekende), hoorden vanavond de nummers in een andere volgorde gespeeld worden. Het voor toneel door Blonde BIZON bewerkte verhaal was immers leidend. Imponerend waren de nummers White en Never Old voor de pauze. Direct na de pauze was het Nathalie Mees in het nummer Land Of Thousand Wishes die ook live bewees niet te misstaan in de bezetting van PBII. Daarna ging PBII onder aanvoering van de goed zingende Ruud Slakhorst als vanouds los in The Loss, het instrumentale Evil Weed (met een puike hoofdrol voor Ronald Brautigam) en het indrukwekkende Into The Light, waarin Eric contact heeft met de inmiddels overleden Sander.

1000Wishes - Hofstads Jeugd Orkest

“Rock Opera 1000Wishes” was een imponerende show met een lach en een traan. Naast veel klassieke en moderne muziek was er prima acteer- en danswerk. Fraaie visuele effecten en belichting maakten deze rock opera compleet. Het minutenlange ovationele applaus van het publiek na de Grand Finale maakten woorden overbodig.

Er zijn tal van redenen die het helaas onmogelijk maken deze rock opera vaker in een omvang als deeze op te voeren. Wat dat betreft blijft er ook nog veel te wensen over. In zijn afsluitende woorden maakte Rien Schimmel duidelijk dat al wordt nagedacht over alternatieven. Wellicht komt er een dvd. Het evenement werd immers door twaalf camera’s gefilmd. Mocht het niet zo ver komen, dan blijft “Rock Opera 1000Wishes” verankerd in de historie van alle betrokken partijen aan dit hartverwarmende project. En niet in de laatste plaats bij iedereen die deze rock opera mochten bijwonen.

Verslag: Hans Ravensbergen
Fotografie: Eric de Bruijn

Send this to a friend