Pendragon

Passion

Info
Uitgekomen in: 2011
Land van herkomst: Verenigd Koninkrijk
Label: Madfish
Website: www.pendragon.mu
MySpace: http://www.myspace.com/toffrecords
Tracklist
Passion (5:27)
Empathy (11:20)
Feeding Frenzy (5:47)
This Green And Pleasant Land (13:13)
It's Just A Matter Of Not Getting Caught (4:41)
Skara Brae (7:31)
Your Black Heart (6:46)
Nick Barrett: zang, gitaar en toetsen (piano op Your Black Heart)
Pete Gee: bas
Scott Higham: drums en achtergrondzang
Clive Nolan: toetsen en achtergrondzang
Passion (2011)
Pure (2008)
Past and Presence dvd (2007)
And Now Everybody To The Stage dvd (2006)
Believe (2005)
Acoustically Challenged live (2002)
Not Of This World (2001)
Live In Krakow 1996 (1997)
The Masquerade Overture (1996)
Utrecht...The Final Frontier live (1995)
The Window Of Life (1993)
The World (1991)
Kowtow (1988)
9:15 Live (1986)
The Jewel (1985)

Het zal weinig progfans zijn ontgaan, maar Pendragon is bezig aan zijn tweede jeugd. Na de echtscheidingsplaat “Not Of This World” (2001) besefte zanger/gitarist/onbetwiste leider Nick Barrett dat de bakens nodig verzet moesten worden. Dat was al te merken op het een stuk frisser klinkende “Believe” (2005), dat echter dat belofte nog niet volledig inloste. “Pure” (2008) trok deze lijn echter sterk door en bleek een revelatie. Zelden klonk Pendragon zo strak en actueel, zonder de zo typerende karaktereigenschappen van Pendragon los te laten. Sneller dan verwacht is er nu “Passion” en de verwachtingen zijn nog nooit zo hooggespannen geweest.

Vanaf nu geldt: als er één plaat binnen het omvangrijke oeuvre van Pendragon die als ‘lekker’ kan worden geclassificeerd dan is het “Passion” wel. Vanaf het eerste minuut zuigt de plaat je binnen om pas 54 minuten later los te laten. “Passion” is vooral stevig, nog steviger dan “Pure” en dat heeft vooral te maken met de heftige gitaren, de haast techno-achtige toetsenpartijen en het fantastische, opzwepende drumwerk van Scott Higham, gemakkelijk één van de beste drummers binnen de prog van de laatste jaren. Het is daarom des te knapper dat het Barrett en de zijnen is gelukt de plaat niet ‘vermoeiend’ te laten klinken. Ondanks de directheid en de strakheid van dit nieuwe werkje zit er een zekere luchtigheid, een opgewektheid, plezier… ehm, wat is het woord dat ik zoek? Och, het is ‘passie, waarmee “Passion” is doortrokken.

Nick Barrett probeert met “Passion” de grenzen van de muziek op te zoeken en derhalve heeft hij zelfs het lef een heuse rap in Empathy over een weergaloze gitaarsolo te plaatsen. Toch zal geen fan verbaasd zijn. Het blijft allemaal op en top Pendragon. Ook een als een sneltrein voortrazende Feeding Frenzy klinkt in al zijn opgefoktheid als o-zo-typisch Pendragon. Pendragon anno 2011 is als een nieuwe smaak chips. Lekker, maar het blijft toch gewoon chips.

Ook tekstueel doet Barrett zijn uiterste best risico’s te nemen. In het lange, overigens fantastische This Green And Pleasant Land riskeert hij zelfs een fatwa door teksten als Its not legal to say what I think anymore, cos I don’t believe in Sharia law en even later I awoke on Christmas Day; Christmas is a word you can no longer say. Duidelijke taal, Nick! Belangrijker is natuurlijk het nummer zelf, dat is voorzien van een sterk refrein, het barst uit zijn voegen van de tempowisselingen en Higham steelt andermaal de show op de drums. Ik zie deze track al uitgroeien tot een enorme live-favoriet.

Het langzame, maar toch nog vrij stevige It’s Just A Matter Of Not Getting Caught verdient wat mij betreft een prijs voor mooiste songtitel ooit. Het is een uiterst melancholisch nummer dat naadloos overloopt in Skara Brae, dat haast Tool-achtige trekjes vertoont, en waar zowel de stem van Barrett als zijn alom vertegenwoordigde lyrische gitaarspel de ankers zijn. De plaat sluit af met Your Black Heart, de enige ballad op de plaat. Een mooi nummer, maar de gitaarsolo aan het einde had van mij nog wel vijf minuten langer mogen duren.

Een verdere kanttekening is dat ook moet worden geconstateerd dat de stijl van “Believe”, “Pure” en dus nu “Passion” wel zijn houdbaarheid nadert. Nog een plaat in dit jasje zou too much zijn, dus Barrett en de zijnen zullen de volgende keer uit een ander vaatje moeten tappen.

Toch is “Passion” een waardige opvolger van “Pure”, zij het dat “Passion” het niveau van “Pure” zeker niet haalt. Het volgt naadloos de op “Pure” ingezette stijl en is zelfs nóg steviger en strakker, zonder dat het ten koste gaat van melodie en zeggingskracht. Integendeel, Pendragon klinkt op “Passion” stoer, cool en vooral lekker. En vol passie.

Markwin Meeuws

2CD:
Koop bij bol.com

2LP:
Koop bij bol.com

Send this to a friend