Periphery

Periphery IV Hail Stan

Info
Uitgekomen in: 2019
Land van herkomst: Verenigde Staten
Label: Century Media/ 3dot
Website: http://www.periphery.net/
Tracklist
Reptile (16:43)
Blood Eagle (5:58)
Chvrch Bvrner (3:40)
Garden in the Bones (5:56)
It's Only Smiles (5:33)
Follow Your Ghost (5:24)
Crush (6:49)
Sentient Glow (4:27)
Satellites (9:25)
Jake Bowen: gitaar
Matt Halpern: drums
Mark Holcomb: gitaar
Misha Mansoor: gitaar
Spencer Sotelo: zang

Met medewerking van:
Adam Getwood: basgitaar
Periphery IV (Hail Stan) (2019)
Periphery III (Select Difficulty) (2016)
Juggernaut “Alpha – Omega” (2015)
Clear (EP) (2014)
Periphery II (2012)
Icarus (EP) (2011)
Periphery (2010)

Bruut

De band Periphery staat wat mij betreft synoniem voor het woord “bruut”. Elke keer wanneer ik een cd van Periphery beluister komt de term bruut naar boven drijven. Waarom? Luister vooral eens naar de muziek wanneer je dat nog nooit eerder hebt gedaan. Ook al houd je niet van het genre, het lijkt haast onvermijdelijk dat het woord bruut ook in jouw beleving naar boven komt drijven.

Nadat het derde album en het conceptalbum “Juggernaut” was uitgekomen ontving de band veel aandacht en loftuitingen in de internationale pers. Er vloeide zelfs een nominatie voor een Grammy Award uit voort. Deels door dat succes kon de band een ‘Summer Jam Camp’ met fans organiseren, een soort van bijeenkomst zoals Marillion dat doet met de beroemde fan-weekenden in een bungalowpark. De band trad tijdens die Summer Jam Camp in een zaaltje strak omringt door fans op en gaf support lessen aan fans die hun eigen instrumenten hadden meegenomen. Daardoor ontstonden er op spontane wijze uitgebreide jamsessies tussen bandleden en fans. De band ging volledig op in de adoratie van de fans en omgekeerd. Een mooi verslag daarvan is te vinden op YouTube.

In tegenstelling tot de vorige vijf studioalbums (dit is strikt gezien het vierde studioalbum alleen werd tussen deel twee en deel vier ook het tweedelige conceptalbum “Juggernaut” uitgebracht) heeft de volledige band binnen de drukke agenda’s ongestoord vijftien maanden vrij gemaakt om dit nieuwe werkstuk te realiseren. Dat was in het verleden wel eens anders, want niet alleen mastermind Misha Mansoor had een megadrukke agenda, ook de andere bandleden hadden vaak verplichtingen tijdens de productie van de vorige albums. Er lijkt overigens een tijdelijke bassist aangesteld, Adam Getwood is verantwoordelijk voor de baspartijen, maar is tevens de baas over de eindmix van deze cd.

Wanneer je een aantal keer naar verschillende albums van Periphery hebt geluisterd ontkom je dus wat mij betreft niet aan de omschrijving ‘bruut’. De band produceert moderne, vaak extreem harde riffs, bijzonder technische wendingen en bijna wiskundig geproduceerde djent structuren. Dat kan in de oren van sommige luisteraars chaotisch aandoen, vooral omdat veel songs vaak net even iets te vol zijn geproduceerd. Veel bijzondere akkoorden, vernuftige technieken van drummer Matt Halpern, variërende en wiskundige gitaartechnieken van Mischa Mansoor en tel de schreeuwerige zang van zanger Spencer Sotelo daarbij op: het kan voor velen net even iets te veel van het goede zijn. Dat was na mijn beoordeling van “Select Difficulty” een reden om de band in de wacht te zetten en bij een opvolgend album opnieuw te oordelen of een recensie wenselijk is op deze Progwereld site.

Laat ik kort en bondig zijn: het knetterharde aspect binnen de muziek van Periphery is op dit album niet anders. Sotelo schreeuwt er nog steeds lustig op los, hoewel het geschreeuw van een kwalitatief hoog niveau is. De heftige complexe metalcore van Periphery is niet verdwenen, zo is het Blood Eagle van een hoog slagers gehalte; snoeihard, agressief en bloederig. Daaronder valt bijvoorbeeld de track Chvrch Bvrner (hallo klinkers?); keiharde mathcore metal. Zoals ik al in andere recensies heb aangegeven, deze songs zijn niet geschikt voor de tere zielen onder ons. Maar toch is er reden genoeg om deze band als progrocker eens te checken; er is veel kwaliteit te vinden binnen de muziek van Periphery.

Maar dan is er een track als Crush te vinden. Die track is van hoogwaardig poppy niveau en schurkt dik tegen nu-metal aan. Prachtig is de innovatie op het einde van het nummer van elektronica vermengd met klassieke instrumenten. De intro van dat nummer is door de toegepaste elektronica bijzonder en aantrekkelijk. Dat pop-gehalte geldt ook voor een track als It’s Only Smiles. De link met collega djent-band TesseracT is hier niet heel ver weg. De toevoeging van een koor als achtergrondzang maakt de band en muziek gelijk een stuk vriendelijker.

De echte meerwaarde vind je binnen de lange nummers op het album. De zestien minuten opener Reptile is een ware groeidiamant en progressief in aanpak. Feitelijk worden we getrakteerd op de verschillende stromingen binnen het metal genre die de band tot in de puntjes beheerst. We vinden klassieke instrumenten als cello en viool, koortjes, maar ook trashy stukken, dik aangezette riffs en zanger Sotelo laat zich wat mij betreft van zijn beste kant zien. Begin je met het album zoals de band het bedoeld heeft, dan kan de cd al bijna niet meer stuk, ook al moet je bij track drie en vier even doorbijten. Als toetje is er dan nog het afsluitende Satellites, en die is van een buitencategorie. Het begint wat cheesy, maar vergis je niet, de band laat het niet na om zijn ware aard te laten zien.

Over de hele linie kan je zeggen dat Periphery met ‘album nummer vier’ meer ruimte geeft aan melodie en sfeer. Nog steeds zijn er meedogenloze en complexe tracks te vinden maar over het algemeen past de band (nog) meer innovatie toe dan het al deed in het verleden. Deze band is trendsettend geweest in het afgelopen decennium en dat blijft het de komende jaren waarschijnlijk ook. Om in marketingtermen te spreken: Periphery is in 2019 nog steeds marktleider binnen het segment.

Ruard Veltmaat
Koop bij bol.com

Send this to a friend