Ik werd op een vrijdagavond gebeld door een collega van Progwereld met de vraag of ik de “Still Growing Up” dvd van Peter Gabriel wilde recenseren. Natuurlijk wilde ik dat doen, graag zelfs! Hij voegde er gelijk even fijntjes aan toe dat het natuurlijk wel een objectieve recensie moest worden. Kijk, dan wordt het ineens een heel ander verhaal. Heer Gabriel is één van mijn allergrootste helden maar dat mocht dus niet doorsijpelen in mijn verslag. Ik heb mijn adorerende gevoelens voor de in 1950 geboren Engelsman voor even aan de kant geschoven om zo een zeer objectieve recensie te schrijven over deze dubbel dvd.
“Still Growing Up” (met als toevoeging “Live & Unwrapped”) is een vervolg op de in 2003 verschenen dvd “Growing Up”. De “Growing Up” dvd was een gevolg van de zeer succesvolle tournee die Gabriel had voltooid naar aanleiding van de schitterende plaat “Up” uit 2002. Het leek Gabriel een goed idee om nog eens de wereld rond te gaan alleen dan met een aantal aanpassingen. De nadruk bij de “Growing Up” concerten lag niet altijd op de muziek, maar vaak ook op de attracties die op het podium te zien waren zoals een mega stuiterbal, fietsen en een roeiboot. Deze keer moest de aandacht volledig naar de muziek gaan – enkel bij Games Without Frontiers rijdt Gabriel rond op een elektrische step. De muzikale begeleiding is wel hetzelfde gebleven, dat is op zich ook niet zo vreemd want de oud Genesis zanger laat zich altijd door uitstekende muzikanten begeleiden. Zo waren oud gediende Tony Levin (de koning onder de bassisten) en gitarist David Rhodes ook weer van de partij om de meester te ondersteunen.
Grootste verschil is dan ook de nummers die gespeeld worden, maar liefst zeven andere nummers ten opzichte van de “Growing Up” versie. Onder die zeven andere nummers ook een aantal verrassingen. Zo staan op deze digitale schijf twee nummers van het mega (geflopte) project “OVO”. Op de cd versie van dit millenniumproject worden White Ashes en The Tower That Ate People nog door anderen gezongen, maar deze keer ontfermt de sympathieke zanger zichzelf er met veel succes over. Ook de terugkeer van de klassieker San Jacinto kan mij erg bekoren en zeker ook gezien de hoeveelheid gevoel waarmee dit nummer wordt gebracht. Naast de onvermijdelijk hits Sledgehammer, Solsbury Hill en Red Rain is er tijdens dit concert uit 2004 ook een hoofdrol voor dochterlief Melanie in een wat onbekender liedje. Tijdens het speciaal voor haar geschreven Come Talk To Me is de emotie in beider gezichten duidelijk te zien op het moment dat vader de hand van dochter beetpakt. Dit lied is geschreven ten tijde dat Gabriel niet meer normaal kon communiceren met zijn toentertijd puberende dochter en verscheen eerder op het onvolprezen comeback album “Us” uit 1993.
Het zogenaamde ‘Unwrapped’ gedeelte van de tweede schijf is een zeer verrassend geheel. Het is eigenlijk gewoon het, weliswaar aangepaste, concert van het eerst bedrijf minus twee nummers. Het grote verschil is dat Gabriel op gepaste momenten vertelt over het leven ‘on the road’, beroemd zijn, de muziek en zijn familieperikelen. Waar dochter Melanie tijdens het concert de tweede stem verzorgt, is het op dit ‘docuconcert’ zijn andere dochter die de show steelt. Anne Gabriel heeft namelijk de producertouwtjes stevig in handen. Ze laat haar vader vaak met zijn karakteristieke hoofd close-up zien en projecteert allerlei livebeelden en ‘behind the scenes’ opnames op zijn gezicht. Behalve dat dit een uiterst originele manier van filmen is, spat hier ook het respect voor vaderlief van het scherm af. Het familiegevoel word nog extra gevoed door de extra’s waar het zeer emotionele lied Father, Son (over de relatie tussen Father (vader Gabriel) en Son (zoon Peter)) vertoond wordt zoals het werd opgevoerd in de BBC muziekshow van Jools Holland.
In al mijn objectiviteit kan ik nu wel schrijven dat deze dvd een prachtig voorbeeld is van hoe het dus altijd zou moeten zijn. Het geluid is perfect, beeldkwaliteit is erg goed en tja… muzikaal gezien is het ook weer grandioos wat de man laat zien. Wederom een prachtig document in de toch al zo prachtig gevulde discografie van meneer Gabriel.
Sander Kok