Gabriel, Peter

Up

Info
Uitgekomen in: 2002
Land van herkomst:  Verenigd Koninkrijk
Label:  Geffen
Website: https://petergabriel.com/
Tracklist
Darkness (06:51)
Growing Up (07:33)
Sky Blue (06:37)
No Way Out (07:53)
I Grieve (07:25)
The Barry Williams Show (07:16)
My Head Sounds Like That (06:29)
More Than This (06:02)
Signal To Noise (07:36)
The Drop (02:59)
Tony Berg: gitaar
Tchad Blake: scratchen, effecten
Jon Brion: mandolin, toetsen
Richard Chappell: percussie, loops
Christian Le Chevrerel: trompet
Adrian Chivers: zang
Richard Evans: fluit, gitaar
Mitchell Froom: piano
Melanie Gabriël: zang
Peter Gabriël: zang, basgitaar, harmonica, toetsen, percussie, gitaar
Dominic Greensmith: drums
Stephen Hague: percussie
Nusrat Fateh Ali Khan: zang
Manu Katché: drums
Daniël Lanois: gitaar, percussie
Sally Larkin: zang
Tony Levin: basgitaar
Ged Lynch; drums, percussie
Dominique Mahut: percussie
Dave Power: drums
Hossam Ramzy: tabla, percussie
David Rhodes: gitaar, zang
David Sancious: orgel
L. Shankar: viool
Assane Thiam: percussie
Danny Thompson: bas
Will White; percussie

Met medewerking van:
Black Dyke Band: blazers
Blind Boys Of Alabama: zang
Dhoi Foundation: Dhoi drums
London Session Orchestra: strijkers
Flotsam And Jetsam (2019)
Rated PG (2019)
Growing Up Live (2019)The Veil (2016)
I’m Amazing (2016)
Back To Front – Live In London (2014)
Courage (2013)
And I’ll Scratch Yours (2013)
Live In Athens 1987 (2013)
Secret World Live (2012)
Live Blood (2012)
New Blood Live In London (2011)
New Blood (2011)
Scratch My Back (2010)
Hit (2003)
Up (2002)
Long Walk Home (2002)
Ovo The Millenium Show (2000)
Ovo (2000)
Secret World Live (1994)
Us (1992)
Shaking The Tree (1990)
Passion (1989)
So (1986)
Birdy (1985)
Plays Live (1983)
Peter Gabriël IV (1982)
Peter Gabriël III (1980)
Peter Gabriël II (1978)
Peter Gabriël (1977)

Natuurlijk heeft de originele zanger van één van de grondleggers van de progressieve rock, Genesis, een speciaal plekje bij iedere rechtgeaarde progliefhebber. Bovendien staat Peter Gabriël ook solo altijd garant voor kwaliteit en weet hij telkens weer te verrassen. Zo ook op zijn soloalbum “Up.”

Het is tien jaar na het verschijnen van het album “Us.” Een zeer groot aantal muzikanten heeft inmiddels bijdragen geleverd aan de muziek voor het vervolg, “Up”. Oude bekenden zoals drummers Ged Lynch en Manu Katche, basgitarist Tony Levin en gitarist David Rhodes zijn ook weer van de partij. Het album is een ware legpuzzel geworden waarvan alle puzzelstukjes in de loop van die tien jaar zeer zorgvuldig in de tien nummers zijn geplaatst. Met resultaat!

“Up” is een aaneenrijging van hoogtepunten. Alle nummers zijn wat mij betreft een vermelding waard. Om die reden zal ik van alle tien een korte beschrijving geven.




Het album begint met Darkness. Als je gewend bent geraakt aan de meer pop georiënteerde aanpak van de albums “So” en “Us” is het begin van dit nummer wel even schrikken. De intrigerende tekst van Darkness handelt dan ook over omgaan met angst. Na wat zachte percussie zet men knoerthard in met een aantal angstaanjagende, industrieel aandoende, zeer agressieve uithalen. Dergelijke heftige passages worden op dit nummer afgewisseld met rustiger stukken. Overigens is deze heftigheid niet representatief voor de andere nummers van het album.

Met Growing Up belanden we in vrolijker sferen die we ook wel kennen van nummers als Kiss That Frog (“Us”) en Solsbury Hill (“PG1”). Dit nummer is voorzien van een modern drumritme en volgens mij is dit samen met More Than This het meest radiovriendelijke nummer van het album.

En dan het prachtige ingetogen Sky Blue met de heerlijke bijdragen van de legendarische basgitarist Tony Levin en de mooie samenzang van Blind Boys Of Alabama. Peter Gabriël zingt fenomenaal en wordt op dit nummer overigens vocaal bijgestaan door niemand minder dan zijn dochter Melanie.

Met een langgerekt zwaar basgeluid begint No Way Out. Zoals op wel meer nummers van dit album het geval is handelt de tekst over de dood. En uiteraard op een manier waarop alleen Peter Gabriel dat kan. De basis van dit nummer is een lekkere herkenbare Tony Levin groove.  Verder is de  muziek voorzien van een grote dosis percussie.

De titel I Grieve zegt het eigenlijk al: dit nummer gaat over omgaan met verlies. Het nummer begint rustig en droevig. Gabriel zingt zijn tekst met veel emotie. Halverwege het nummer verandert de muziek naar meer uptempo en opgewekt als de hoofdpersoon in de tekst een manier heeft gevonden om met het bezongen verlies om te kunnen gaan.

The Barry Williams Show is een popnummer in een stijl die typisch is voor Gabriël, met zijn kritische kijk op reality talk shows zoals bijvoorbeeld de Jerry Springer Show van destijds. De bastonen van Tony Levin zijn hier prominent aanwezig evenals een blazerssectie.

Het melancholische My Head Sounds Like That vormt hiermee een groot contrast. Dit is ook weer een erg mooi nummer: gevoelig gezongen en prachtig georkestreerd.

More Than This is een stukje kwaliteitspop met een sfeervolle bijdrage van gitarist David Rhodes. Het nummer is ook weer voorzien van zo’n typische tot de verbeelding sprekende Gabriël tekst:

‘I walked until I couldn’t walk anymore
To a place I’d never been
There was something stirring in the air
In front of me, I could see

More than this.’




Zeker een van de hoogtepunten, zo niet hét hoogtepunt van het album, is Signal To Noise. Het nummer is voorzien van orkestraal aandoende toetsenpartijen. En een prachtige vocale bijdrage, vol emotie, is er van Nusrat Fateh Ali Khan. Deze Pakistaanse zanger was overigens al overleden voordat dit nummer af was. Het nummer werkt toe naar een ongelofelijk mooie kippenvelclimax.

En de overgang kan niet groter zijn dan naar het korte, verstilde The Drop. Peters stem wordt slechts begeleid door zijn eigen sfeervolle pianospel. Een mooie afsluiter.

“Up” is een heerlijk album van één van mijn muzikale helden. Tien prachtige muzikale- en tekstuele puzzeltjes heeft Peter Gabriël ermee afgeleverd. Jammer dat de man de laatste jaren niet meer zo productief is geweest, maar daarentegen heeft hij wel een oeuvre opgebouwd om van te watertanden. En daarbinnen verdient dit pareltje zeker één van de ereplaatsen.

Send this to a friend