Hammill, Peter
Skin
Heruitgave: 2007
Land van herkomst: Groot-Brittannië
Label: Charisma / Virgin / EMI
Website: http://www.peterhammill.com/
MySpace: Peter Hammill
After The Show (4:17)
Painting By Numbers (3:58)
Shell (4:16)
All Said And Done (3:37)
A Perfect Date (4:12)
Four Pails (4:26)
Now Lover (9:47)
Bonustrack:
You Hit Me Where I Live (4:51)
Met medewerking van:
Hugh Banton: cello
David Coulter: didjeridoo
Guy Evans: drums, percussie
Stuart Gordon: viool
Phil Harrison: synthesizers
David Jackson: saxofoon
David Luckhurst: zang
Paul Ridout: elektronica
Veracious -live- (2006)
Incoherence (2004)
Clutch (2002)
The Thin Man Sings Ballads -compilation- (2002)
The Margin + (2002)
What, Now? (2001)
None Of The Above (2000)
Typical (1999)
This (1998)
Everyone You Hold (1997)
X My Heart (1996)
Roaring Forties (1994)
There Goes The Daylight (1993)
The Noise (1992)
Fireships (1991)
The Fall Of The House Of Usher (1991)
Room Temperature Live (1990)
Out Of Water (1989)
In A Foreign Town (1988)
And Close As This (1986)
Skin (1986)
The Margin (1985)
The Love Songs (1984)
Patience (1983)
Enter K (1982)
Sitting Targets (1981)
A Black Box (1980)
pH7 (1979)
The Future Now (1978)
Over (1976)
Nadir's Big Chance (1975)
In Camera (1974)
The Silent Corner And The Empty Stage (1974)
Chameleon In The Shadow Of The Night (1972)
Fool's Mate (1970)
Na veel tournees met zijn K Group en het live-album “The Margin” dook Peter Hammill in 1985 weer zijn Sofa Sound studio in. Een nieuwe soloproductie stond op de planken; de Engelsman had in het voorgaande jaar een bloemlezing uit zijn meer relationeel getinte werk op “The Love Songs” gegeven en nu was het tijd voor een volledig nieuwe plaat. Op “Skin” dolt hij weer met nieuwe elektronica (wat wil je in een tijdperk waarin elke week wel een nieuwe synthesizer of drumspeeltje uitkwam) en zodoende maakt hij in de acht nummers veelvuldig gebruik van de Yamaha DX7, de drumulator en een uitgebreid programmeerbare drumcomputer. Al deze gadgets drukken enorm hun stempel op de muziek die op deze plaat staat, waarop je bijna zou vergeten dat er ook nog uitstekende songs opstaan.
Het jaren ’80-werk van Hammill mag dan evenveel vijanden als vrienden hebben, wat de voorman van Van der Graaf Generator compositorisch op deze plaat laat horen is van de bovenste plank. Net als op “Sitting Targets” klinkt Hammill in songs als After The Show (met prachtige achtergrondvocalen en sfeervol saxspel van oudgediende David Jackson), Four Pails en Shell toegankelijk en toont zich als een melodieuze zanger. Maar ook fluisterend weet hij als vanouds de dramatiek in zijn stem te houden. All Said And Done valt op vanwege de combinatie van robotdrums, synthbas en open akoestische gitaren. Misschien gaat in zo’n stuk wel het schrijftalent van Hammill een beetje kopje onder in al die technische randverschijnselen. Zelf merkt hij dat ook op in het verhaal dat in het boekje van de geremasterde uitgave staat (“It’s perhaps a bit too lose, but I still have the feeling that this was one my better pop songs”). Ook de New Wave-invloeden zijn nog sterk hoorbaar op “Skin”, zoals in het pompende en onheilspellende A Perfect Date, inclusief cellospel van andere oudgediende Hugh Banton. De bonus track You Hit Me Where I Live is zonder meer de meest dansbare track die Hammill ooit heeft opgenomen. Leuk, maar volkomen overgeproduceerd.
Hammill zou op “And Close As This” – die vlug na deze plaat uitkwam – weer echt teruggaan naar de basis en de essentie van zijn composities: met elektronica, maar zonder alle opsmuk. En tja, als je na een periode van bandwerk (k Group) hebt gewerkt, dan wil je zelf ook als ‘eenmansorkest’ een plaat maken en mixen. “Skin” is daar het resultaat van: songs met prachtige ideeën, maar uitgewerkt op een manier die té tijdsgebonden is.
Wouter Bessels
