Matuchniak, PeterAlbum

De naam Peter Matuchniak komt voor mij nogal uit de lucht vallen, zijn inspiratiebronnen des te minder. Zo claimt hij een muzikale ontdekkingsreis langs het tijdloze werk van Pink Floyd, Frank Zappa, Steve Hackett en nog wat andere namen die op dit album wat minder in het oor springen. De muziek van al deze grote namen wordt bijzonder respectvol gekopieerd, waarbij een fluctuerend laagje jazz de boel bijeen houdt.

Nu valt het niet mee de muziek op “Uncover Me” echt op waarde te schatten. Hiervoor is het allemaal niet origineel genoeg. Wanneer we spreken van een degelijke tributeband is het hoogst haalbare het origineel zo goed mogelijk te benaderen. Ik laat in het midden of je dit nu moet nastreven als muzikant, maar het is een keuze en wie ben ik deze ter discussie te stellen. Een tributeband vormt Peter Matuchniak met zijn behoorlijk van leer trekkende gasten trouwens niet, maar veel songs op dit album kruipen akelig dicht tegen de originele versies aan. Toch is dit niet storend. Het klinkt allemaal heel solide, met als sterkste troef wel zangeres Natalie Azerad die “The Great Gig In The Sky” meer dan degelijk weet neer te zetten met “Which One’s Pink?” en dit kunstje ook hier vertoont met het soortgelijke, hoewel beduidend minder magische Falling Ashes. Verder scoort “Uncover Me” punten voor de bijzonder aangename productie die de plaat zeker meerwaarde en een sophisticated randje a la Steely Dan geeft. Ten slotte is duidelijk te horen dat alle betrokkenen het klappen van de zweep kennen en met elkaar in staat zijn heerlijke muziek te maken. Zo trekken de elf afwisselende en zorgvuldig aaneengeschakelde songs aan je voorbij als een lome, zomerse zondagmiddag. Daarbij variëren ze van aangenaam louterend tot subtiel pittig, waardoor de stemming steeds wordt verlegd.

Het mag duidelijk zijn dat “Uncover Me” nooit de intentie had baanbrekend te zijn. Peter Matchuniak wilde een album maken met een eigen interpretatie van zijn (en onze) favoriete muziek. Een lekker toegankelijk album dat het prima doet op zondagochtend en in de auto. Rest mij dus te zeggen dat Peter Matuchniak in zijn opzet geslaagd is. Hoewel het album bij niemand in het jaarlijstje 2012 te vinden zal zijn, is het niettemin goed voor enkele aangename uurtjes.

Govert Krul