Phonya

Heli1025

Info
Uitgekomen in: 2024
Land van herkomst: België
Label: eigen beheer
Website: https://phonya.bandcamp.com/album/heli1025
Genre: instrumentaal, progressieve rock
Tracklist
Evolution (10:02)
Let me out ! (6:32)
Breathless (4:15)
Trans-HUMAN-ce (6:40)
Lunar Sun (10:57)
The Infinite Game (part 1 & 2) (14:07)
Gautier Delco: toetsen, basgitaar
Bernard Piette: toetsen
Eric Vanderbemden: gitaar, toetsen, basgitaar

Met medewerking van
Seb Mentior: basgitaar
Heli1025 (2024)

Phonya is een nieuw instrumentaal progrockproject uit België, geïnitieerd door Eric Vanderbemden en Bernard Piette. In het midden van de jaren 90 waren zij ook de medeoprichters van Ken’s Novel, alleen hadden hun neo-progressieve rockalbums “The Guide” en “Domain Of Oblivion” van rond de eeuwwisseling een geheel andere muzikale benadering.

Waar Eric Vanderbemden een klassiek geschoolde gitarist is, is toetsenist Bernard Piette autodidact. Nadat zij in verschillende bands en projecten hebben gespeeld, worden ze ditmaal vergezeld door Gautier Delco, die klassieke piano studeerde aan het conservatorium van Luik. Gebaseerd op demo’s die Eric in meer dan vijftien jaar heeft verzameld, is het debuutalbum onder de naam Phonya in een periode van drie jaar opgenomen. Toch is het een echt collectief werk, doordat Gautier en Bernard hun eigen achtergronden inbrachten.

De albumtitel ”Heli1025” verwijst naar een oude radio. De band raakte gefascineerd door het warme en krachtige geluid en het ontwerp van deze radio. Het bracht hen ook terug naar een tijd waarin de wereld niet overspoeld werd met beelden en waarin geluid hielp emoties te creëren, zodat de luisteraar zijn eigen beelden kon creëren. Dit concept paste perfect bij de geest en de essentie van Phonya’s muziek en laat zich ook als zodanig aanhoren.

Want wat horen we allemaal niet? Met wat Steve Rothery-gitaareffecten zullen de Marillion-fans het nodige herkennen in Evolution en als men de scheur even opentrekt, mogen de RPWL-fans ook even opleven.




Op het meer stevige Let me out ! vult oud bandlid van Ken’s Novel, Seb Mentior, hier de nodige basgitaarpartijen aan en refereert het qua geluid aan Porcupine Tree in hun metaljaren. Door de bliepjes en vervormde toetsen heeft Breathless wat weg van het experimentele van O.S.I., maar dan in een light versie, terwijl Trans-HUMAN-ce laat horen dat er meerdere basgitaristen in de gelederen zijn. Verwacht geen moeilijk gepiel, er wordt alleen wat geduelleerd met digitale strijkaanslagen op viool. Lunar Sun ontpopt zich tot een vlot nummer waar ik vooral IQ in terug hoor. Tot slot zoeken In The Infinite Game (Part 1) synthesizers in ruim vier minuten hun weg in een spacy new age-achtige setting à la Vangelis, terwijl Part 2 ons uptempo en met fijne melodielijnen een kleine tien minuten weer een positieve vibe meegeeft.

Voor mij zijn de 53 minuten voorbij gevlogen zonder dat er een noot is gezongen en eerlijk gezegd mis ik dat ook niet. Phonya heeft hiermee een sympathiek album met toegankelijke, instrumentale rockmuziek uitgebracht, die je progressief kunt noemen, omdat het met hun filmische benadering laveert tussen melodie en wat verborgen experimentele geluiden. Kundig gespeeld en uitgevoerd, en het is meer dan alleen als achtergrondmuziek te beluisteren. Over een drummer wordt trouwens nergens gerept, maar als die uit een doosje komt, is dit meer dan prima geproduceerd.




Send this to a friend