Picchio Dal PozzoAlbum

Soms kom je tussen de promostroom die in je brievenbus belandt wel eens van die albums tegen die je echt totaal niets zeggen als je ze voor het eerst vastneemt en onderzoekt. Natuurlijk is dit op zich niet zo’n verbazend feit als je recensent bent bij een website die zich enkel bezighoudt met prog. Dan is het maar logisch dat je vaak wat onbekends op je bord krijgt. Meestal gaat dit om bandjes die net bezig zijn, die nog maar recentelijk het levenslicht gezien hebben. Maar in dit geval is het anders want na nader onderzoek bleek ik te maken hebben met een groep die in het verleden toch best populair was.

Ongetwijfeld is deze band toentertijd een beetje verdronken tussen alle andere Italiaanse prog van eind jaren ’70, hoewel ik moet zeggen dat Picchio dal Pozzo niet dezelfde progweg afliep als het gros van de Italiaanse bands toen. Het soort prog dat zij speelden bevindt zich ook veel meer in de Britse hoek van ons geliefde genre, namelijk Canterbury. Dat wil dus zeggen dat de sound van deze Italiaanse band meer te vergelijken is met bands als Soft Machine, Hatfield And The North, Caravan of de vroege Henry Cow dan met de typische jaren ’70 Italiaanse bands als Banco del Mutuo Soccorso, Le Orme of Premiata Forneria Marconi.

Aangezien het album dat nu voor mij ligt een live-album is, heb ik dan ook het eerder werk van deze band wat verkend. En ik moet eerlijk toegeven dat wat ik hoorde mij zeer is bevallen. Het is een hoek van de prog die mij persoonlijk iets minder ligt, maar Picchio dal Pozzo heeft mij blij weten te verrassen. En meteen bezorgde het mij ook de nodige achtergrond om “A_Live” aan te pakken.

Dit album is eigenlijk de weergave geworden van een concert dat het Italiaanse proglabel, AltrOck, georganiseerd heeft in november 2008. Voor de gelegenheid zou Picchio dal Pozzo samen met de Italiaanse RIO/Avant-Prog band YÅ«gen optreden. Twee bands die allebei ver weg liggen van de typische Italiaanse prog maar toch ook zeer verschillend van elkaar zijn. Zoiets kan op papier alleen maar boeiend worden! En het is dan ook een zeer te smaken samenwerking geworden moet ik zeggen.

Maar bij zulke samenwerkingen is het vaak de vraag welke band de overhand neemt: naar welke hoek zal de muziek het meest neigen? En omdat we hier met een live-album te maken hebben, is er natuurlijk ook de vraag wiens repertoire ze brengen. Het feit dat dit album is uitgebracht onder de naam van Picchio dal Pozzo zou al een antwoord op de laatste vraag kunnen zijn. En inderdaad, we vinden uitsluitend werk van de Italiaanse Canterbury-band terug. Maar dat wil niet zeggen dat we de invloed van YÅ«gen meteen van tafel kunnen vegen. Oké, dit is absoluut niet vergelijkbaar met YÅ«gens laatste eigen album, “Iridule” maar hun aanwezigheid verrijkt zeker en vast de sound van Picchio dal Pozzo.

De invloed van YÅ«gen laat zich vooral kenmerken door de opvallend lange improvisaties, iets wat Picchio dal Pozzo voorheen minder deed. Meteen toch ook de enige vorm van invloed op de nummers die je hier kan terugvinden. Is dat jammer? Goh, ja en nee zou ik durven zeggen. Persoonlijk hoor ik liever YÅ«gen-nummers, maar de kwaliteit van het Picchio dal Pozzo-werk is groot genoeg om van deze plaat ten volle te kunnen genieten. Net zoals overigens de muzikanten van beide bands deden tijdens dit optreden. Want als er iets duidelijk te merken is op deze plaat is dat wel dat bij de band (of alle twee de bands) het spelplezier er van afdruipt. Het is overduidelijk dat zij zich beide thuis voelen in de meer experimentele prog en brengen dit over met plezier. En net dat is o zo belangrijk bij een live plaat!

“A_Live” is dus met andere woorden een album geworden dat staat als een huis, dat geen moment verveelt en op de koop toe nog eens uitstekend geproduceerd is ook. Samen met de aanwezigheid van de tegenwoordig erg populaire YÅ«gen zijn dit toch wel de belangrijkste argumenten om dit album zelf eens te proberen. En niet alleen voor de liefhebbers van deze twee Italiaanse bands of de Canterbury-liefhebbers. Ook de modale progliefhebber zal hier zeker pret aan kunnen beleven. Tenslotte is deze muziek absoluut niet ontoegankelijk!

Peter van Haerenborgh